Babam yine alkollüydü. Yanına gidip destek almaya ihtiyacım vardı ama onun bu hali yüzünden yanına gitmeyi istemiyorum.
Duygularıma hakim olamadım ve yanına gidip konuşmaya çalıştım. Ama bu konuşma normal gitmiyecekti hemen nasihata başladı ve bana sorduğu ilk soru...
"Sen bu okulu okuyacak mısın şimdi?"
Ne bekliyorduki bu okulu süs olsun diye kazanmadım 1 yıl boyu keyfimden oturup o kitaplar için kafa patlatmadım.
Ama yinede cevabım sakin ama bir o kadarda hırslıydı :
"Evet. Bunu zaten daha öncede söyledim neden bu konuda bu kadar ısrarcısınki ?"
Onun söze başlamasını beklemeden odaya çekildim.
Kendime hakim olamıyordum göz yaşlarım akıp gidiyordu suratımdan.
Daha fazla dayanamadım. Anahtarı alıp evden çıktım.
Her sıkıldığımda ilk gittiğim adres olan sahile gittim.
Sahilde dolanırken birinin beni takip ettiğini hissettim. Gölgeye baktığımda ise bunu kesinleştirmiştim korkmuştum hızlı adımlarla ilerliyordumki
Olamazzz
Ayagım burkuldu ve pattt...
Hayır düşmemiştim arkamdaki çocuk beni tutmuştu.
Kendimi kaldırıp hemen onu ittim. O an görmüstüm onun gözlerini Gecenin karanlığında sağ taraftan gelen cafenin ışıgı vuruyordu o grimsi gözlerine ve siyah saçlarına. İlk defa o gözlere sahip biriyle karşılaşmıştım.
Şaşkınlığımı gizleyip "ne yaptığını sanıyorsun be" dedim sertçe.
Dalga geçer gibi gülerek:
"Benimle bu kadar rahat konuşa bildiğine göre kulaklığın çalışmıyor galiba?"
'Ne demek istiyor? Ahh olamaz kulaklık.. Diger insanları duymamak için takmıstım onu..ama bu..tam bi rezillik'
İçimdeki sesi dinleyemezdim şuanda
"Sanane" diyerek arkamı döndüm.
Hala peşimden geliyordu. Aynı bir sapık gibi. Durdum ve kulaklığımı çıkarttım tam atkama dönüp bağıracaktım ki...
Onu hissettim..
