Notu okuyunca resimlerin arkasında yazıların olması gerektiğini hatırladım.
Her resmin arkasında o anın komik olayı kısa bir sevgi sözü ve tarihler vardı.
Hızlı bir şekilde bütün hepsini okuyup bitirmek istedim.
Hatırlamadığim için kendime kızdım ellerimi saçlarımın içine geçirdim ve sesli bir şekilde ağlamaya başladım.
Mert koşarak kapıdan girdi. Elimde resimleri görünce masaya tekme attı.
"Aşalık dediği her şeyi yapıyor. Sayesinde tuvaletede giremiyeceğim." Diye bağırdı.
"Sen hala tuvaletten mi bahsediyorsun çık bu evden."diye bende ona bağırdım. Şoka girmiş gibiydi.
Ama ondan beklediğim tepkiyi vermedi arkasini döndü ve gitti.
Sonrasında Akhsel geldi. Elim ayağim birbirine girdi. 'Ne yapacağim ben şimdi?' diye sorup durmaya başladım kendi kendime.
Kutuyu alıp başindan aşağıya attığımda hic bir anının yaşanmamış olup hepsinin Akhselin içine girmiş olmasini diledim.
Ama Akhsel bana sarılarak her şeyin gerçek olduğunu bir kez daha hatırlarttı ama artık yorulmuştum. İçim acıyordu.
Annemin yanına gidip ona sımsıkı sarılarak ağlamak istiyordum. Babamın 'okula git burda ne duruyorsun' diyip beni azarlamasını istiyordum.
Ve Akhselim bana verdiği güveni düşünerek bende ona sarılmak istiyordum ama ellerimi kaldırmak için Haraket etmemle o kızın söylediği sözler bendeki bütün gücü alıp gitmişti.
Akhsel kızın kolundan tutup yanımdan geçtiğinde içimde boşluk oldu.
Akhsel adımı söyleyince arkamı döndüm. Çantamı bulmuştu bana fırlattı. Gözümü çantadan ayıramıyordum.
Akhsel içeri girdi ve beni salondaki koltuğa oturttu karşıma geçip masaya oturdu.
"Bana her şeyi anlat."dedi
"Yüzük" dedim sessizce. Kafamı kaldırıp "Kaldırımın kenarında kutusu açılmış bir yüzük vardı."
