25.bölüm

51 3 2
                                    

(Merveden)

Kapıyı açtığımda Mert gelmişti oldukça sinirli bakıyordu hemen eve girdi ve odaları dolaşmaya başladı ne yaptığını anlamadığım için peşinden gidiyordum hızlıca bi birine bi birine giriyordu en sonunda benim odama girerken önüne geçtim ve durdum.

"Ne yapıyorsun Mert? Bir şey mi oldu?"

"Ben dışarı çıktıktan sonra bir şey oldu mu?"

"Nasıl bir şey?"

"Herhangi bir şey işte"diye bağırdı.

Korkmuştum ama bunun altında kalacak değildim.

"Evde tek başımaydım ne olmasını beklıyordun ki?" Diyip koluna çarparak Salona doğru gittim. Ben giderken

"Pislik. Ne yapabilirsinki sanki" gibi bir şey mırıldanıyordu. Kiminle konuşuyordu? Neyse

Saolun kapısına gelince duraksamıştım 'yoksa resimlerden mi bahsediyor? Acaba Akhsel ona bir şeymi dedi?'dedim içimden.

O anda bana arkadan sarıldığını hissettim. Bu beni rahatlatmıştı. Çünkü bu hiç bir şeyden haberi olmadığı anlamına geliyordu.

"Özür dilerim hayatım"dedi fısıldayarak.

Ellerini iterek ona döndüm yüzüme hafif kızgınlık ifadesi vererek

"Bana bir daha bağırma" dedim.

"Hadi film izleyelim."diyerek konuyu dağatamaya çalıştı.

O çoçukla ne konuştuklarını gerçekten merak ediyordum ama Mert'in yüzüne baktığımda ona sormaya cesaret edemiyordum.

Filimdeki artrist hayranlarına imza verirken görünce aklıma kutudaki imza geldi.

"Hadi imza oyunu oynayalım bakalım kim daha güzel imza atıcak?"dedim

"Ne saçmalıyorsun Merve? Bu kaza seni fazla etkilemiş." Diyerek kolumdan çekti ve başımı gögüsüne dayadı.

Çok mu saçma bir bahaneydi? Her neyse onun kalp atışlarının sesi uykumu getiriyor ama sanki bir şey eksikti derken uyuya kalmıştım.

Sabah kalktığımda yatağımda yatıyordum gece beni buraya taşımış olmalı.

Çok garip bir rüya görmüştüm. Rüyayı pek hatırlamıyorum ama mutlu olmamı sağlıyordu.

"Günaydın prenses"dedi Mert kapıdan bakarak.

"Günaydın" dedim gülümseyerek o anda rüyam pufff uçmuştu sanki. Bu bana fazla iyi geliyordu acaba önceden hep kavga mı ediyorduk ki? Şuanda hasta olduğum için mi bana bu kadar iyi?

"Kahvaltı hazırladım işe gitmem lazım o yüzden hemen yiyelim olur mu?" Dedi.

"Sen hemen yiyip çika bilirsin ben buraları toplarım."

"hayır birlikte gidicez."

"Neden?"

"Seni yanımdan ayıramamda ondan."dedi yerinden kalkarak. Yanıma gelip yanağıma öpücük kondurdu.

Kahvaltımı yapınca odama gidip pantlonumu ve pembe bluzumu giydim. Mertin bana aldığı ama benim hatırlayamadığım çantayı taktım.

Yorganımıda düzeltip çıkmayı planlarken yatagın altındaki kutu geldi aklıma.

Almak için elimi uzattım tam kutuyu almıştım ki o anda kapı açıldı.

İkinci KarşılaşmaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin