Kapıyı yumruklayarak "ben Akhsel aç kapıyı konuşalım." Dememe rağmen ses çıkartmadı sinirden aklıma kötü şeyler geliyordu.
Tam kapıyı zorluyordum ki kapı açıldı düşer gibi içeri daldım.
Merve ağlıyordu ona adım attığımda oda bir adım geri gitti.
"Neler oluyor Merve?"
"Hepsi senin yüzünden."
Onun bu şekilde ağlaması içimi parçalıyordu. Odasına doğru gitti tam peşinden gidecektim ki salonda bir kız olduğunu farkettim.
Daha önce görmediğim biriydi Mervenin arkadaşı olamazdı. Kızla bir kaç saniye göz göze geldikten sonra arkamı dönmemle başımdan aşağıya Fotoğrafların dökülmesi bir oldu bunlar bizim fotoğraflarımızdı. Kendimi ikimizin ayrılık zamanı gelmiş ve Merve beni artık istemediğini söyleyip gidicekmiş gibi hissettim.
Onu ikinci kez bırakamazdım elimi sırtına koyup kendime doğru çektim. Çantanın hala elimde olduğnu farkettim ne kadar kaçmak için çaba harcasada onu bırakmadım.
"Bundan sonra seni asla yanlız bırakmıyacağım. 1 senedir ilk defa bu kadar sık ve çok ağladığını görüyorum. Artık Mert bitti. Oyun bitti."
Artık kurtulmak için haraket etmiyordu yavaşca onu serbest bıraktım gözlerimin içine baktı ve bana bir tokat yapıştırdı.
Tokatı bile kendi kadar hassasdı. Biz birbirimize gözlerimizi ayırmadan sinirle bakarken yanımıza içerdeki kız geldi.
"Zaten her şeyi anlattı Mert. Oyunu daha fazla uzatmaya gerek yok...
