BS#7: The Billionaire's First Love -COMPLETE-

Chapter 25

－－－－－－－－－－

AS I open the door of the passenger seat, unti unti kong nakikita ng maayos ang mukha niya. He looks terrible. His eye bags are deep and his hair was a messed too.

Pagkaupo ko, tumingin ako palayo sa kanya dahil sa tingin ko ay tutulo na naman ang mga luha ko. I really missed him pero nasasaktan parin ako sa ginawa niya.

The fact that he lied to me and all along he knew that I am Hailey and not Haizel and I feel terrible about it. Pero napagtanto ko rin na may pagkakamali rin akong ginawa at yun ang biglang umalis at iniwan silang hindi nagpapaliwanag ng maayos.

"Miguel?" "Hailey." Sabay naming sabi. Nagpark sa tabi ng kalsada si Miguel nang tinawag namin ang pangalan ng isa't isa.

"You go first." We said again in unison while looking at each other.

"I'll go first." Miguel said and he suddenly bowed his head.

"I'm sorry. I didn't mean to hurt you or to trick you. I just want to be with you so I hide the fact that I know who you really are. I'm really sorry." He said and to my surprise, a tear escaped from his left eye.

Kaya naman tinanggal ko ang seatbelt ko para makalapit akong maayos sa kanya. I gently reached for the left cheek to wipe his tear.

"I'm sorry too. I shouldn't runaway that time. Dapat nakinig muna ako sayo. I was confused that time because if you knew all along that I am Hailey, why didn't you tell me."

"Because I was scared. Natakot ako na baka kapag nalaman mo ang totoo ay bigla kang umalis at maglahong parang bula. I've been waiting for you since we were kids. I just want you to stay by side and be with you." Parang tinusok ng karayom ang puso ko dahil ramdam ko yung pangamba niya at takot niya.

"But believe me when I tell you that I love you because I really do. You are my only reason why I tried to be in good terms with your parents. I want them to acknowledge me as man for you." Paliwanag niya saakin at hinawakan ang kamay ko na nasa pisngi niya at hinalikan ang likod ng kamay ko.

I cleared my throat and looked away because my face is like a tomato now.
"Pero paano mo nalaman na may isang Hailey sa mundo ni Haizel?" Tanong ko habang nakatingin parin sa ibang direksyon.

"I saw you... in your garden. You were looking at the flowers and gently caressing it." Napatingin ako sa kanya.

"Pero hindi ka ba nagkamali na baka si Haizel yun at hindi ako." Baka nagkamali lang siya. Oo baka nagkamali lamg siya. I rarely go out dahil mapapagalitan ako ni Mommy kapag nalaman niya na umaalis ako sa kwarto ko.

"No, when I saw you that time, Haizel was at her school and I sneaked in to your house and then I saw you. I knew from the start that you were not Haizel. You are different from her." I can feel that he was telling the truth. He isn't lying to me.

"It means... you noticed me and fell in love with me?" Gulat na tanong ko sa kanya.

"Yes." Sagot niya.

Hindi ko alam kung kikiligin ba ako or maiinis sa kanya. Kikiligin dahil matagal na pala niya akong kilala at naghintay siya ng mahabang panahon para makita kaming ulit. Maiinis kasi bakit ngayon lang siya dumating sa buhay ko.

I cleared again my throat. Hide my smile. Pero aminado akong kinikilig ako. Wala eh, marupok ako sa nilalang nasa harap ako. Ni hindi man nagtagal ang galit ko sa kanya. Tumingin ako sa kanya at napagtanto kong para siyang aso na napagalitan kaya lihim akong natawa.

"Okay. I'll forgive you but in one condition." Sabi ko sa kanya. Biglang lumiwanag na ang itsura at nakangiti na talaga siya.

"What condition?" Medyo masayang tanong niya at nilagay ang dalawang kamay ko sa magkabiling pisngi niya. Pero parang aatakihin ako sa puso sa nakikita ko dahil para siyang nagpapacute sa harap ko.

LEGIT YUNG KILIG NA NARARAMDAMAN KO. PWEDE BANG DIRETSONG HONEYMOON NA KAMI NG LALAKING TO?

"Call me by my name starting today." Sagot ko sa kanya at binawi ang mga kamay ko sa kanya. Sobrnag bilis ng tibok ng puso ko at sobrang pula na ng mukha ko. Siya palang ang nakakapagpaganito saakin.

"Hailey." He said with his sweetest voice. Para akong malulusaw sa pagtawag niya sa pangalan ko.

"Okay. Ahmm tara na at baka naghihintay na sila saatin." Sabi ko sa kanya at tumingin sa ibang direksyon. Sinuot ko na ulit yung seatbelt ko at ganun din siya at pinaandar nga niya.

Pagdating namin sa bahay nina Arran, nandun na nga silang lahat at mukhang naghihintay na silang para saamin. Nang makababa kaming dalawa ni Miguel mula sa sasakyan, hinawakan niya ang kamay ko at sabay na naglakad papasok ng bahay.

Pagbukas namin ng pinto, nasa sala silang lahat at nagaayos ng mga pinamili naming damit.

Tumingin sila sa gawi namin at bigla silang ngumiting apat. "Okay na kayo?" Nakangiting tanong ni Cibrina. Tumango ako sa kanya at nagthumbs up lang sila at nagpatuloy na sila sa ginagawa nilang pagaayos.

"Look, sweetheart. Binilhan ko to para sayo. Isuot mo yan sa next honeymoon natin ah." At pinakita ni Morgiana ang isang pajama.

"Sure." Nakangiting sagot ni Arran sa kanyang asawa.

"At ito naman ang isusuot ko sa honeymoon natin, Boss." Biglang sabi naman ni Cibrina at pinakita ang isang see through na nightgown.

"Cibrina!" Tawag ko sa kanya. Napatampal ako ng noo sa ginawa niya. He was literally showing his nightgown to everyone. Dapat ipakita lang niya yun kapag sila lang dalawa ni Boss.

"Whyyy? You want one? Okay. I'll give you another one." She said and winked at me. Napailing nalang ako. Hindi na titino yung kaibigan ko.

"Why? You didn't like it?" Nagulat ako sa tanong ni Miguel saakin. Jusq mamatay ako sa kahihiyan kapag sinuot ko yun. Parang pakiramdam ko ay kita na pati kaluluwa ko.

"Oh you want to see Haihai wearing this kind of nightgown, kuya? I think I have some photos in my phone." And Cibrina reached for this phone. Tinignan ko si Miguel at pinanlisikan siya ng mata.

"Subukan mo na tignan yan, Miguel. Promise, hindi ko ako makikita ng ilang taon ulit."

－－－－－－－－－－