BS#7: The Billionaire's First Love -COMPLETE-

Chapter 12

－－－－－－－－－－

"DOUBLE date!!!" Sabay na sabi namin ni Cibrina kaya nagtinginan kami.

"Yes, a double date." Sagot ni Miguel at hinawakan ang kamay ko.

"Akala ko ba walang development na nangyayari? Hmmmm." At tila pinagmamasdan kami ni Cibrina.

Kanina yung walang development pero ngayon meron na. Tumingin ako kay Miguel para senyasin siyang magpaliwanag sa kapatid niya pero nginitian lang niya ako at tinaas niya ang kamay ko at hinalikan ang likod ng kamay ko.

Nagulat ako sa ginawa at napatingin lang ako sa kanya. We are staring at each other faces na para bang walang tao sa paligid namin.

I looked away when Cibrina cleared her throat. "Honey, masakit din yung likod ng kamay ko, kiss mo rin." Narinig ko ang mahinang tawa ng boss namin at hinalikan niya rin ang likod ng kamay ni Cibrina.

Tinignan ko si Cibrina na paramg hindi makapaniwala sa nasaksihan ko sa kanya. "I won't mind if you act like that in the future." Halos tumalon ako sa kinatatayuan ko dahil sa pagbulong na ginawa ni Miguel.

"Tara double date." Masayang wika ni Cibrina at nagsimula ng maglakad. Sumunod lang kami ni Miguel sa kanila pero may pinag-aalala ako.

"How about our work?" Tanong ko sa kanila. Hindi ako naniniwalang sandali lang ang iniisip nilang double date.

Huminto sa paglalakad sina Cibrina at humarap saakin. "HaiHai? Sino ang kadate ko ngayon?"

"The CEO?"

"Exactly." She said and released a small laugh. "He won't mind if we relax our selves this day." Dagdag pa niya. Tumingin ako sa boss namin at mukhang hindi nga siya tumututol sa gusto nila.

Si Miguel maiintindihan ko pa lalo na temporary lang ang posisyon ni Miguel sa company na to pero si Cibrina, hindi pa alam ng CEO namin na magkapatid sila ni Miguel.

Tumingin akong muli sa boss namin at saktong nakatingin siya saakin kaya binigyan ko siya ng 'Is it really okay to let them do what they want?' look.

Tumango naman siya hinawakan niya ang kamay ni Cibrina at hinila na siyang maglakad ulit. Nang makarating kami sa elevator, pinindot agad ni Miguel ang parking lot floor.

Pagdating namin sa parking lot, magkatabi lang ang kotse ni Miguel at kotse ng Boss namin pero nagtaka ako nung may lumabas na lalaki mula sa kotse ni Miguel.

"I called our family driver to drive us somewhere." Bulong ni Miguel saakin at pinagbukas kami ng pintuan ng family driver nila Miguel.

"Follow our car, Aaron. I already found a good place for us." Miguel said to Aaron at tumango lang ito sa kanya. Sumakay na kami sa mga sasakyan at pinaandar.

Magkatabi kami ni Miguel sa backseat habang magkahawak ang aming mga kamay.

Now that I think about it, bakit parang planado ang lakad na to? Tinawagan niya ang family driver nila at nakapag pareserved na siya sa pupuntahan namin.

"Where are we going?" Takang tanong ko sa kanya habang nakatingin sa bintana, hindi ko kasi alam ang direksyon na dinadaanan namin kaya tinanong ko na siya.

"Somewhere peaceful." Maikling sagot niya at pinagsiklop ang mga kamay namin.

Hindi ko nalang siya pinansin sa ginawa niya dahil parang nakakaramdam ako ng antok. Ilang minuto narin kaming nagbabyahe pero nakakaramdam ako ng antok.

I'm sleepy.

Biglang hinila ni Miguel ang bewang ko para mapalapit sa kanya at nilagay niya ang ulo ko sa balikat niya.

"Sleep." Aniya parang biglang nagflashback saakin noong nasa hotel kami at nakatulog ako sa balikat niya. Magkahawak din ang mga kamay namin noong gabi na yun.

Hanggang sa hindi ko namalayang nakatulog na pala ako.

－

Nagising ako dahil pakiramdam ko ay nakalutang ako. Tinignan ko ang paligid namin at parang may tubig akong nakikita.

Tumingin ako sa bumubuhat saakin at si Miguel yun. Where are we?" Tanong ko sa kanya at pinalupot ko ang mga kamay ko sa leeg niya at binaon ang ulo ko sa leeg niya.

Nakakaramdam parin kasi ako ng antok kaya parang gusto ko pang matulog ulit. Pero nagising ako sa antok ng biglang tumunog ang tiyan ko. I heard Miguel laughing silently kaya parang dumoble ang hiyang naramdaman ko.

Bakit puro ganito nalang ang nangyayari saakin? I'm always embarrassing myself in front of Miguel.

"Stop laughing." I mumbled.

Mabuti nalang at tumigil nga siya sa pagtawa kaya nahinga ako ng maluwag. I rested my cheek to his chest. Pagtingin ko sa paligid, parang gusto kong magpabitaw mula kay Miguel.

I want to run to the sea.

Yes, to the sea. Nasa beach kami ngayon pero napansin ko parang walang mga tao ngayon din.

"Ibaba mo na ako." Sabi ko sa kanya na agad namang sinunod niya kaya lakad takbo akong pumunta sa tubig. Tinanggal ko ang mga sapatos ko at dahan dahang umapak sa buhangin at dahan dahan akong lumakad papuntang tubig. 

As I stepped at the water, I feel happy. Yes, I'm happy. I'm happy that I can finally see and touch the sea, I can walk on the sand and I can hear the waves.

I never felt this happy before. It feels amazing. Dahil sa saya na nararamdaman ko, naguunahan na pala sa pagtulo ang nga luha ko.

Tears of joy.

Napaupo ako bigla para hawakan ang tubig. It's shinning because of the light from the sun. Nakakita ako ng sea shell sa tabi ko kaya agad na kinuha ko ito.

Tumayo ako sa tumakbo papunta sa pwesto ni Miguel na pinapanood lang ang bawat galaw ko. Dali dali akong tumakbo sa pwesto niya habang pinapakita ang sea shell na nakita ko.

"Look, look what I just found. It's beautiful, right?" Masayang wika ko. Tumango ito saakin at hinawakan ang mga pisngi ko at pinunasan ang mga luha ko.

"Are you happy?" Tanong niya saakin.

"Very happy. Thank you for bringing me here." At yumakap sa kanya.

It feels so different from the pictures from the books and from the internet. I never been in a beach before that's why I'm really happy. I'll treasure this moment forever.

Thank you, Miguel.

－－－－－－－－－－－－