BS#7: The Billionaire's First Love -COMPLETE-

Chapter 38

－－－－－－－－－－

NADISCHARGE na rin si Mommy sa ospital pero need parin niyang nakamonitor sa psychiatrist niya dahil sa condition niya.

We'll help her to live a new life even if she can't recognized the face of other people. Bago ako magtravel, kailangan munang tulungan si Mommy.

Palabas na kami ng ospital at papunta na kami sa parking lot para makauwi na kami at makapagpahinga na si Mommy pagdating sa bahay.

"Sure ka talagang hindi ka nagbenta bg drugs, Mommy?" Tanong kong muli sa kanya? Ilang beses kong tinatanong sa kanya yan. Alam niyo na, naninigurado lang ako.

Nasabi na rin kasi ni Mommy na wala siyang "Illegal" na ginagamit or transactions na ginagawa. Kahit sa side ni mother, wala naman din daw.

Gawa gawa ko lang daw sa utak ko kung bakit napasama ang image ni mommy saakin. Aba! Malay ko bang wala siyang ginagawa na ganun eh hindi ko naman siya panay nakikita noon.

"Yes. I'm 100% a good citizen in this country." Sagot niya habang nakahawak siya sa braso ni Daddy para sumuporta sa kanya.

"How about my grandmother and grandfather?" Tanong kong muli sa kanya. Alam ko strict sila at mukhang may mga bisyu rin.

"They're good and healthy living in the countryside. You better visit them para maniwala ka malinis ang mga pangalan namin at malinis ang aming mga business." Sagot ni mommy at bumuntong hininga dahil sa mga iniisip ko sa kanila.

"Should we visit them? When was the last time I saw them? Oh! I never saw them before! Should I get them a gift?" Masayang wika ko. Yeah we definitely need to see them!

"Any gift from you will do. Wag mo na masyadong pagisipan pa ang ibibigay mo dahil magugustuhan naman nila kahit anong ibigay mo sa kanila." My Mom said again to me and looked to her wristwatch. Malapit narin kami sa sasakyan ni Daddy.

"Oh, okay. Maybe I should get them some supplements and fruits for them. And ginseng too." Excited na sabi ko.

Hindi ko alam kung anong magandang gift ang ibibigay sa kanila. After all, hindi ko naman sila nakalakihan. Well, accept for Haizel. Alam kong tumira pa ron si Haizel sa grandparents namin.

It's true na hindi ko pa nakikita ko ang mga grandparents ko dahil hindi naman ako sinasama ni Mommy kapag bumibisita sila dun. Although masakit parin ang loob ko kahit papaano, I still want to forgive my mom dahil sa condition niya ngayon.

Inisip ko nalang na wala na siyang masasandalan kapag tumalikod pa ako sa kanya.

"That will do. As long as you shows up to their faces, they'll cry in joy. They actually wants to see you for a long time sadyang ako lang kontrabida sa buhay mo noon." Gusto kong matawa sa huling sinabi ni mommy.

Kontrabida sa buhay mo.

She actually knew na siya ang kontrabida sa buhay ko at talagang pinagmalaki pa niya. Now I know kung kanino ako nagmana sa ugali. Definitely from my mom. Pero pagdating sa pagiging iyakin, kay Dad ko nakuha yun.

"You should go to the mall kung bibili kana ng mga gusto mong ibigay sa mga grandparents mo. Mauuna na kami ng daddy mo." My Mom said at pumunta sila sa passenger seat para makaupo na siya.

"Call Miguel. Para may taga buhat ka ng bibilhin mo." Singit ni Daddy sa usapan namin ni Mommy.

"That's a good idea. Call him now para may kasabay kang pumunta sa mall." My mom suddenly said at tinuro ang phone ko.

Kahit hindi ako sure na makakapunta nga rito si Miguel agad, tinawagan ko parin siya dahil nanonood sina Mommy sa gagawin ko.

At one ring, agad na sinagot na ni Miguel ang tawag.

"Yes, Hailey?" A soft and gentle voice and bumungad saakin kaya medyo kinilig ako. Alam niyo naman ako, dakilang marupok rin.

"Are you busy?" Tanong ko sa kanya. I can see from my peripheral vision na nakatingin si mommy kaya naman tumalikod ako sa kanila.

"Nope. Why? Should I pick you up?" Alam din naman ni Miguel na ngayon madidischarge si Mommy.

"Ahm, yeah. Nasa parking lot ako ngayon ng ospital and I still need to go somewhere pero mauuna na sina Mommy." Sagot ko sa kabilang linya.

"Oh sure. I'll be there in five minutes." Aniya at bago namatay ang tawag, may narinig akong na parang sigaw ng lalaki sa kabilang linya.

"VICE PRESIDE-"

At namatay na ang tawag. Humarap ako kina mommy para sabihin yung naging conversation namin.

-

I already prepared everything sa trip namin ngayon. Papunta na kami ngayon sa bahay ng grandparents ko and I'm really excited to see them.

Kaninang madaling araw pa kami nagbabyahe. Medyo may kalayuan din ang lugar nina Lola at Lola kaya maaga ang alis namin. Hindi na sumama si Miguel dahil family daw ang trip namin at ayaw niyang ispoil ang moment ko na makasama ang family ko.

"Malapit na tayo." My Dad said as we saw the sign. My heart starts to jump dahil after so many years, makikita ko na sina Lola at Lolo.

Will they be happy to see me?

Ilang minuto pang pagbyahe at huminto kami sa isang medyo kalakihang bahay. "We're here." My mom said. Kaya naman tumingin ako sa bintana.

Nanunang bumaba si Daddy para pagbuksanan kami ng pinto ni Mommy. Pumunta ako sa back compartment para kunin yung mga pinamili namin ni Miguel last time.

"Are you ready, Hija?" My dad asked while smiling at me.

"I'm born to be ready, Daddy." Nakangiting sagot ko sa kanya.

"Then let's go and meet your grandparents." My dad said again at nagdimula na kaming naglakad.

Parang panibagong page ng buhay ko ang nabuksan dahil makikilala ko na ang mga Lola at Lolo ko. It's kinda feel like I'm still dreaming for this moment. At kung panaginip man to, ayoko nang magising sa panaginip na to.

I probably gonna sleep forever just to be in this moment again.

－－－－－－－－－－－－