BS#7: The Billionaire's First Love -COMPLETE-

Chapter 3

－－－－－－－－－－

I KINDA feel lonely this past days because Cibrina is not around. Isang linggo silang nasa ibang lugar para sa business trip ng boss niya which is my boss also. Natambak ang mga gagawin ko ngayon kaya binabalak kong mag overtime today. This will be my first overtime ngayong bagong lipat lang ako sa department na to.

I scanned the documents that was submitted by the newbies of our department. Saakin naassign ang pagcheck sa mga trabahong ginagawang ng mga baguhan.

As of now, wala pa akong nakikitang mali or problem sa mga ginawa nila which is good para naman mabawasan ang gagawin ko. I'll just give some tips in creating report paper para hindi na sila mahirapang gumawa ng ganitong report sa susunod.

Binitawan ko ang papeles na hawak ko at dahil biglang may lumitaw sa phone ko. Kinuha ko phone ko. 

A message from Cibrina.

Binuksan ko ang message niya at tumabad ang iba't ibang letrato ng lugar. Mukhang nagenjoy siya sa pinuntahan nila. Kailan ko kaya mararanasan yan?

To Cibrina Witch,

Yung pasalubong ko wag mong kalimutan ah. 

Pagkasend ko sa kanya ng messenge, katapos lang ng ilang minuto ay nagreply na ito saakin.

From Cibrina Witch,

Ito yung pasalubong ko sayo Haihai. Binili pa yan ni Boss kaya ingatan mo ah.

At nagsend ito saakin ng panibagong letrato. Napailing nalang ako sa pinakita niyang letrato. It was a toy. A chicken toy to be precise. In short, ang pasalubong niya saakin ay ang manok ni Moana na siguro ay pang limang regalo niya na saakin yan. Minsan ay gusto ko nalang isipin na siya talaga ang may gusto ng manok na yon at ayaw niya lang sabihin. 

To Cibrina Witch, 

Thank you sa pamanok mo mayora. Sana sa susunod tutuong manok naman para pwedeng kainin.

At pinatay ko na ang phone ko atsaka bumalik sa pagtatrabaho. Meron pa akong mga sampong papel na kailangang tignan. While scanning the papers, I'm eating the snacks that Miguel gave me. Hindi ko talaga alam kung ano ang tumatakbo sa isip ng lalaking yun. Mabuti nalang at kasama siya sa business trip nina Cibrina,

Nalaman ko nalang kay Cibrina na nagtatraining palang si Miguel. Ang hindi ko maintindihan ay bakit kailangan niya akong bigyan ng mga snacks na to. Puro chocolates pa naman yung iba. Binigay ko na sa iba kong katrabaho angf ibang snacks na binigay saakin dahil ang dami niyang binigay saakin.

"Miss Pascua, Kindly send this file to the secretary of the CEO." Our department said and gave me her flashdrive at iniwan niya na ako.

Agad na ginawa ko ang pinapagawa niya at sinend sa email ni CIbrina ang file katapos at nagsend ako ng email sa kanya para ipaalam na nagsend ako ng file sa email niya.

Saktong 8pm ay natapos ko ang trabaho mga trabahong nasa desk ko. Ayokong late umuwi masyado dahil baka wala na akong masakyan pauwi. Iniligpit ko na ang mga gamit ko at naghanda para sa pag-alis ko.

"Ingat ho kayo Ma'am." "Thank you Kuya Guard. Ingat din kayo sa pag-uwi niyo." Balik na sabi ko sa kanya at nilisan na ang building kung saan ako nagtatrabaho. 

Habang naglalakad ako papunta sa train station pero biglang may kotseng tumigil sa gilid ko. Tatakbo na sana ako kaso biglang bumaba ang bintana ng sasakyan at mukha ni Mommy ang lumitaw. Natayo ako ng maayos. My body start to tremble in fear. She looks horrifying in my eyes. A horrible parent for me.

"Seat at the back." She said in her cold voice. 

I immediately sat at the backseat of the car. Nakababa lang ang ulo ko at nakatingin sa mga sapatos. I'm still scared looking at their direction. My Daddy was the one driving the car. I tried to glimpsed at Daddy but My Mom will suddenly looked at me with a serious look.

"Stop looking at my husband, you fake!" I tried to stop myself from bursting to tears.

"Stop it, Hon. Let your daughter rest at the back." Dad said. Thank you, Daddy.

"Daughter? Haizel is my only daughter." I know that already so stop saying that. I'm getting sick of their conversation. I just want to end this but how?

When we reached our house, Hinayaan ko muna silang makababa sa kotse bago ako bumababa. Nasa likod lang nila ako at nakasunod sa kanila habang nakayuko. 

"We will talk tomorrow. Sleep here for today, Hailey. Take a day-off tomorrow." Hindi pwede. Nagday-off palang ako last last week. My head department will scold me of I will take another day off.

"Dad, I can't do that-" "Did I allow you to talk back?" Napasara ako ng bibig bigla at marahang umiling dahil sa sinabi ni Mommy.

"Magpahinga kana sa kwarto mo, Hailey." Tumango bilang sagot nagmadaling tumakbo sa kwarto ko. Agad na nilock ang pinto ng kwarto ko at napaupo ako dahil sa takot na naramdaman ko. My tears start to fall down. I'm starting to remember all the pain I've experienced in this house, in my own room.

Napatingin ako sa pulsuhan ko, some of my cuts are healed but some are still healing. Tumayo ako mula pagkakaupo at pumunta sa drawer ko. Binuksan ko ang pangatlong drawer para kunin ang kutsilyo ko. Pumunta ako sa banyo tumayo ako sa harap ng salamin. My face looks a mess right now.

A total mess.

I'm still wondering why I am still alive. Dapat ay ako nalang ang namatay tulad ng pagkamay ng pangalan ko. Napatingin ako sa pulsuhan ko at sa kutsilyong dala ko.

They dyed my hair into light brown just like the color of my sister. My hair was black since I was born. We are identical twins but we differ in hair color. We are identical pero bakit ako ang nakakaranas nito? Ano ba ang ginawa ko?

Patuloy lang na bumabagsak ang mga luha ko dahil sa sakit na nararamdaman ko. Lumabas ang mga sakit na binigay saakin ni Mommy. Why can't they just love me and stop saying I'm just a substitute a fake?

"Oh God, I'm sorry but I really want to end this." I said between my sobs and placed the knife above my hand.

Pumikit ako at unti unting gumuhit ang sakit na nararamdaman ko sa pulsuhan ko. Dahan dahang bumibigat ang mga talukap ng mga mata ko. The darkness is slowly invading my vision. 

I can finally sleep peacefully.

---------