BS#7: The Billionaire's First Love -COMPLETE-

Chapter 41

－－－－－－－－－－

"MARRY me, Miguel." Nakangiting wika ko sa kanya at pinakita ang singsing na ako pa mismo ang nagdesign nito.

Nung una ay wala akong nakuhang response sa kanya dahil parang wala siyang masabi kaya naghintay akong sumagot siya pero imbes na sumagot siya, luha ang sumagot saakin.

His tears suddenly starts to fall. Hindi ko alam kung matatawa ba ako or makikiiyak sa kanya kasi ang precious ng moment nito para saaming dalawa.

"Yes. I'll marry you, my love." He said as his tears continues to fall and embraces me.

I gently tapped his back and hugged him back. Naramdaman kong pinupunasan na niya ang mga luha niya kaya naman bumitaw na ako sa pagyakap niya at kinuha ang kanan niyang kamay ay sinuot ang singsing sa daliri niya. Saktong saktong ang size ng singsing kaya mas lalong napangiti ako.

"I feel like I'm floating in happiness but at the same time I'm disappointed to myself. Ako dapat ang unang gumawa nito." He said and rested his chin to my shoulder.

"It's okay. Wag monang aalalahanin yun atsaka ang importante naman ay yung..."
Natatawang wika ko sa kanya at kinuha ang kamay niya showed his hand with a ring on it.

"Makasama na kita sa paglalakbay ko." And showed him my sweetest smile.

"Yes. I'll gladly join your travel. We'll travel the world again and again till your hearts content." Nakangiting wika niya.

"I love you." He said in his sweetest voice and kissed my forehead.

"And I love you too." I said to him and wrapped my hands around his neck and pulled him closer me to kiss his lips.

-

Papasok kami ngayon sa bahay namin kasama ang pamilya ni Miguel. Yes, mamanhikan na po sila.

Si Mommy medyo lumalala na yung face blindness niya pero nakaantabay kami at tinutulungan siya sa pagdistinguish ng mga tao para hindi siya mahirapan sa pagkilala sa mga tao lalo na kapag may mga pagtitipon kaming dinadaluhan.

"It feels nostalgic to be here in this house.  Parang kailan lang nung tinatakas ka namin sa bahay na to pero ngayon, mamanhikan na kami." Cibrina said habang buhat buhat niya ang second baby niya. Si Aaron naman ang nagbubuhat sa tulog nilang panganay.

"I agree with you." Nagiting pagsang-ayon ko sa kanya.

Medyo palaki na rin ang pamilya nina Miguel dahil may bitbit na ring anak si Kuya Mason. I think kailangan na rin naming gumawa ni Miguel after ng kasal para may bitbit na rin na bata si Miguel.

Napahawak ako sa engagement ring na nasa daliri ko. The day after I proposed to him, siya naman ang nagpropose saakin kaya parehas kaming may suot na engagement ring.

"You're here! Come inside. Inahanda pa ang lunch natin kaya feel free to roam around the house." Pambungad na sabi ni Daddy sa family ni Miguel at pumasok na kami saloob.

Dinala namin sila sa sala habang si Mommy naman ay nasa kusina siya at tumutulong pag hahanda ng pagkain.

"Daddy, I'm hungry." Biglang nagising ang panganay ni Cibrina. "What do you want to eat? We'll buy it later but for now we need to wait because we are not in our house." Aaron said to her daughter.

"Where are we?" Tanong ng bata at pinalibot ang tingin sa bahay namin. I released a small laugh as I saw her getting confused.

"Your ninang's house." It was Cibrina who answered her this time.

"Ninang's House? Where is Ninang?" Tanong muli ng bata.

"I'm here, Baby." Sagot ko sa kanya at kumaway sa kanya.

"Ninang." She said at bumaba mula sa pagkakalong niya sa daddy niya at lumapit saakin.

"Ninang, I want to sleep again. Please let me sleep in your room." She said and hugged me. "Sure." Nakangiting sagot ko sa kanya.

I was about to carry her pero biglang nawala ang bata saakin dahil kinuha ito ni Miguel. "I'll carry her instead. She's getting heavier this days kaya ako nalang ang magbubuhat sa kanya."

Tumango naman ako sa kanya at dinala sila sa kwarto ko. 6 years ako, nalipat na ang kwarto ko sa mas maayos at magandang kwarto.

"Lay her down slowly para hindi siya mabigla." Nakapikit na kasi ito habang dala dala siya ni Miguel. Mukhang antok na antok ang bata.

"I'll tell one of our maids to check on her every minute." Sabi ko sa kanya at tumawag ng isa sa mga maid namin para bantayan ang bata.

After calling the maid, bumaba na kaming muli para puntahan sina Mother-in-law sa sala.

"Their wedding should be extravagant!" Miguel's mom said while wearing an excited expression.

"Mom, don't do that." Pagbawal ni Miguel sa mommy niya.

"Why? Our boy is getting married so it's reasonable to plan an extravagant wedding." Sagot ng Mommy ni Miguel at kinunotan siya ng noo. Napamasahe naman sa noo si Miguel para magpaliwanag kung bakit ayaw niya ng bonggang kasal.

"Mom, we don't need an extravagant wedding. We prefer a solemn and private wedding. Only close friends and family shall attend in our wedding." Paliwanag niya.

"And we don't want to waste too much money in our wedding. Bubuo na kami ng pamilya ni Hailey kaya kailangan naming magtipid para sa future ng mga bata." Dagdag pa niya at napatango ako. He's right. We don't need to spend too much money for that one event. Kailangan naming magipon panigurado kapag may chikiting na kami.

"Anong tipid? Kuya, you are the President of the company kaya bakit ka pa magtitipid?" Cibrina asked this time na tila naguguluhan sa gusto ni Miguel.

"Plus, minsan lang mangyari ang kasal kaya dapat sulitin niyo na. Alam mo bang isa yan sa mga pangarap ng mga babae? Ang makapaglakad sa altar! Kaya kung ako sayo bonggahan mo na." Dagdag pa ni Cibrina. Halos matawa ako sa kanya kasi parang umuusok yung ilong niya sa pagpapaliwang kay Miguel.

Tumingin naman saakin si Miguel. "If that is your dream too, I think making our wedding extravagant is okay for me. It is once in a life time moments with you kaya it's not bad to do their suggestion about having an extravagant wedding." Ang bilis magbago ng isip.

Napatingin ako kay Cibrina at nakita kong napapalakpak siya dahil napilit niya si Miguel. Napailing nalang ako sa kanya at hinawakan ang dalawang pisngi niya.

"Sinong nagsabing isang beses lang tayo pwedeng ikasal? We can renew our wedding vows every year kung gusto mo." Sabi ko sa kanya at nakita kong nagning ning ang mga mata niya dahil sa sinabi ko.

"Yes we can do that too." Nakangiting sagot niya at sumandal ako sa kanya at tumingin sa Mommy ni Miguel.

"So we don't need an extravagant wedding. Just us will be fine, Mommy." Nakangitng sabi ko sa Mommy ni Miguel.

"As you wish." His mom said in defeat na ikinatawa naming lahat.

－－－－－－－－－－－