YAZ GÜNEŞİM

YENİ BİR BAŞLANGIÇ

"Karoll! Haydi ama uyan artık uçağı kaçıracaksın!"

  Annemin bu sözüyle yataktan fırladım. Doğru ya bugün gidiyordum. Hemen hazırlandım, aşağı indim. Annem yine enfes bir kahvaltı hazırlamış beni bekliyordu.

K: Tamam anne geldim işte. Yine döktürmüşsün bakıyorum.

K.A: Ee tabii ki döktüreceğim bugün büyük gün. Kaç yıldır hep bu anı bekledin canım kızım.

Bunu söylerken gözleri doldu. Hemen anneme sarıldım. Ben ondan hiç ayrı kalmamıştım ki. Bu ikimiz için de çok zor olacaktı.

K: Yaa anne tamam hemen yapma böyle. Hem ben seni hiç yalnız bırakmam ki. Sürekli gelirim bak söz. Sen yeter ki üzülme. Haydi yiyelim şimdi çünkü ben kurt gibi acıktım.

Gülüştük.

Annemin üzülmesine dayanamazdım. O benim bu hayattaki her şeyimdi.

Birlikte kahvaltımızı yaptıktan sonra yola çıktık. Yol boyunca en sevdiğimiz şarkıyı açtım. Birlikte dinledik. Keşke o da benimle gelebilseydi diye düşündüm hep. Ama gelemezdi çünkü Meksika'da bir işi, kurulu bir düzeni vardı.

Havalimanına vardığımızda sıkı sıkı sarıldık. Vedalar her zaman zordur ama bu benim için ayrı zordu. Zamanla alışacaktık. Ardından anonsu duydum.

K: Annecim, gel buraya sarılalım.

K.A: Canım kızım, çok dikkat et. Bir sorun yaşadığında annen her zaman burada olacak.

Ve birkaç nasihatten de sonra ayrıldık. Uçağa bindiğimde gözlerim doldu. Ama kendimi toparladım. Kulaklığımı taktım ve gözlerimi kapattım.

Aslında benim heyecanlı olmam gerekmiyor muydu? Gerçekten çok çalışmıştım ve sonunda karşılığını almıştım. Arjantin'e gidiyordum! Aslında mutluydum tabii. Hele ilk haberi aldığımdaki mutluluğum paha biçilemezdi. Taa ki birkaç dakika sonrasına kadar.
_______________

K: Aşkım! Sonuçlar açıklanmış! Buenos Aires'e gidiyorum!

C:  ....

K: Chucho? Orda mısın?

C: Iııı Karol bizim konuşmamız lazım.

K: İyi misin bir şey mi oldu yoksa?

C: Karol sana bir şey söyleyeceğim. Yüzyüze olmasına gerek yok. Ben senden ayrılmak istiyorum daha fazla devam edemeyeceğim. Hoşçakal.

...
_______________
 

Ne olduğunu o zaman anlamamıştım. Bir de yüz yüze olmasına gerek yok falan demişti. Neredeyse 1 yıldan fazla süredir çıkıyorduk hiçbir şeye anlam verememiştim. Bu ne saçma bir şeydi böyle? Resmen dalga geçer gibi bir telefonla ayrıldı benden. Ertesi sabah en yakın arkadaşımla resimlerini gördüm. Benim için çok zor bir dönemdi ama atlattım. O saatten itibaren ne bir sevgilim ne de bir arkadaşım vardı. Yalnızdım. İhanete uğramıştım. Hem de kendimden çok güvendiğim birinin ihanetine. Hani en yakın arkadaşımdı? Bunu bana nasıl yapar diye uzunca bir süre düşünüp durdum. Beni bir kere bile aramadı. Bir mesaj dahi atmadı. Yapamazdı zaten. Bunları yapacak yüzü yoktu. Sadece beni büyük hayal kırıklığına uğrattı. Onu hayatımdan sildim. Tamamen. Keşke anılarımdan da silebilsem. Mutlu olduğum her anda yanımda vardı. Ama keşke olmasaydı. Keşke bana bunları yaşatmasaydı. Chucho'ya gelince.. Dostum dediğim insanın ihanetinin yanında Chucho beni çok etkilemedi. Üzüldüm, ağladım. Tüm fotoğraflarımızı yırttım.  Onu her yerden engelledim. Yüzünü dahi görmek istemiyordum. Benim için bitmişti. Bana birkaç kez ulaşmaya çalıştığını öğrendim. Benim onun için doğum gününde, yıldönümümüzde aldığım hediyeleri bana vermek için benimle buluşmak istiyormuş. Umrumda bile olmadı. Umarım onları çöpe atmıştır. Ben onunkileri çöpe atalı çok oldu çünkü.

Chucho'yu seviyordum. Aynı lisedeydik sınava birlikte çalıştık. Ben Buenos Aires'e giderken o Meksika'da kaldı. En yakın arkadaşım dediğim (Elena) kişi de Meksika'da. Onlar benim gibi iyi bir üniversite kazanamadılar. Belki de böylesi çok daha iyi oldu. Onları görmemek bana çok daha iyi geldi. Uzun bir süre anneme yansıtmamaya çalışsam da o bunu anladı. Ama atlattım işte. Artık yeni bir başlangıç yapmamın vaktiydi. Ben bunları yeniden düşünürken Arjantin'e varmışız bile. Havalimanından ayrıldım ve kalacağım yere vardım.

Bu bölüm böyleydi.
Nasıl beğendiniz mi?

Umarım hoşunuza gider.
Görüşürüzz💕💕