YAZ GÜNEŞİM

TANIDIK KOKU

Karol'dan:

Yüzüme vuran güneş ışığını hissedebiliyordum. Gözlerimi hemen açamadım birkaç kez kırpıştırdıktan sonra etrafıma bakındım. Her birimiz yerde, minik yastıkların ve örtülerin arasında uyuyakalmışız. Valu ve Mike sarılmışlardı ve tam karşımda uyuyorlardı. İkisi birbirini o kadar güzel tamamlıyordu ki. Arkalarında ise Agus ve Caru vardı. Doğrulduğum yerden etrafı son bir kez süzdükten sonra başımı yavaşça arkamdaki yastığa koydum. Dün gece çok yorulmuş olmalıydım. Birkaç dakika sonra burnuma çok tanıdık bir koku geldi. Fısıldayarak,

K:Bu koku da ne böyle?

Dedim kendi kendime. Bir erkek parfümüydü elbet ama çok tanıdık geliyordu. Bildiğim, özlediğim bir kokuydu bu. Saniyeler geçmeden bu kokunun Rugge'ye ait olduğunu anımsadım. Bu koku Ruggero'nundu... Benim sevdiğim adamın kokusuydu... Ruggero ile barışmak istiyordum ama bu yaptığını, bana güvenmemesini hâlâ sindiremiyordum. Gerçi çok pişman olmuştu. Ama bilemiyorum. Onu çok özledim. Bunlar neden oluyor bilemiyorum. Kendime hakim olamadan birkaç göz yaşı süzüldüğünde gözlerimden, arkamda birinin mırıldanmasını duydum. Hemen gözümden akan iki damla yaşı sildim, yavaşça arkama döndüm. Ruggero arkamdaydı ve bir şeyler mırıldanıyordu.

R:B-beni affet ne olursun... Seni çok seviyorum.

Bunu bana söylüyor olmalıydı.

K:Şştt tamam Rugge haydi uyu.

R:Ah Karol, Karol sen de mi buradasın?

Rugge'nin gözleri kapalı bir şekilde mırıldanışı aslında çok komikti ama bir o kadar da tatlıydı.

K:Evet benim Ruggero.

R: Sevgilim sana bir şey söyleyebilir miyim?

K:Söyle Rugge?

R:Rugge değil ya sevgilim diyeceksin. Ben senin sevgilin değil miyim?

Sessiz kaldım. Ne diyeceğimi bilemedim ki!

R: Yok sen benim sevgilimsin. O zaman söylüyorum.

K:Söyle bakalım.

R: Karol ben seni çok seviyorum. Sana deliler gibi aşık oldum. Hayatımdaki o eksiklik seninle tamamlandı. Diğer yarım oldun. Yaşama sevincim oldun.

Gerçekten çok kötü hissediyordum. Dilim tutulmuştu sanki cevap veremiyordum. Rugge'nin bilinci yarı açık gibiydi ama dediklerimi belki hatırlar diye korktum. Ve susmayı tercih edebildim.

R:Sen de bana aşıksın değil mi?

Yine konuşamadım.

R:Karol, Karol??

Kendimi tutamayıp Ruggero'yu sarıldım. O kadar sıkı sarılıyordum ki. Gözümden akan iki üç damla yaş Rugge'nin gömleğini ıslattı. Ben onu seviyordum. Hem de çok. Bunu şimdi daha iyi anlıyordum.

R: Eheheeee sevdiğini biliyordum.

Rugge'nin bu söylediklerine istemsizce biraz güldüm. Rugge ise tekrar uykuya daldı. Ben de onun yanında kaldım.

( Üç saat sonra )

Ben hâlâ uyanıktım. Yaptığım tek şey Ruggero'ya sarılmaktı. O ise bebekler gibi uyuyordu. Bu esnada Caru'nun uyandığını fark ettim. Uyanmıştı ama hâlâ yatıyordu. Birkaç dakika sonra yerinden kalktı ve içeri gitti. Ben arkamı döndüm Agus, Valu ve Mike'a baktım. Onlar uyuyorlardı. Sırtım Rugge'yi dönüktü. Geri önüme döndüğümde bir çift göz bana bakıyordu.

K:Aaaaa Ruggee uyanmışsın?

R:Evet uyanmıştım ki.. Aaa sen bana sarılmışsın?! Yoo ben uyanmadım ki.