Mike'a her şeyi anlattım. Uzun bir süre sessiz kaldı.
R: Ne oldu Mike, ne düşünüyorsun?
M: Aslında olayların neden böyle geliştiğini düşünüyordum. Ruggero aranızdaki her şey koca bir yanlış anlaşılmadan ibaret. Bunun sorumlusu da sensin. Kusura bakma kardeşim ama dost acı söyler. Kız böyle tepki vermekte çok haklı. Ona güvenmemen Karol'u çok incitmiştir eminim. Bir şekilde gönlünü alsan iyi olur. Bu durumu bir an önce düzeltmeye bak. Karol gerçekten iyi bir kız. Onu kaybetme. Bilmiyorum belki tekrar bir ilişkiniz olmaz ama sen yine de şansını dene.
R: Off Mike böyle söyleme.
Dedim ellerimi başımın arasına alarak. Ya gerçekten beni affetmezse? Ya bir daha asla görüşmezsek? Beni unutursa?
M: Sen böyle bir tepki vererek Karol'un sana olan sevgisini ve güvenini çok sarstın. Ne yapıp ne edip Karol'a ona olan sevgini tekrar göstermen lazım, ona kendini inandırman lazım.
R: Çok haklısın. Ama hiç kolay olmayacak. Giderken yüzüme öyle bir baktı ki... Yerin dibine girdim resmen. O kadar pişmanım ki. Kalbini çok kırdım onun. O güzel kalbini paramparça ettim. Sence ne yapmalıyım Mike?
M: Bilmiyorum Rugge. Önce bizimkilerle konuşalım. Ama Karol'a biraz zaman ver. Sonrasında bir şekilde iletişim kurmanız gerek.
Mike ile hep bu konu hakkında konuştuk. Gece bir gibi o yanımdan ayrıldı. Bense uyumadım. Uyuyamadım. Tüm gece onu düşündüm. Ve yaptığım saçmalıkları. Kendi ellerimle mahvettim her şeyi. Belki de sadece konuşuyorlardı. Hemen kötüye yordum. Sevdiğim kadına güvenmedim ya ben. Bunu nasıl yapabildim? Onu hayal kırıklığına uğrattım. Nasıl bir adamım ben?! Tüm gece bunları düşündüm. Sabaha karşı arabama atladım ve şehir dışına doğru sürdüm.
____________
Karol'dan:
Valu ile konuştuktan sonra eve geçtim ve annem aradı. Annemle de konuştuktan sonra aklıma yıl sonu projesi geldi. Doğru ya ödevi tamamen unutmuştum! Son zamanlarda iş çok yoğundu ve fazladan mesaiye kalmam gerekiyordu. Bir de bu olaylar falan derken derslere odaklanamadım. Hemen oturup projeye başladım. Projenin teslimi ile bu okul yılı tamamlanacaktı. Dersler devam edecekti ama çoğu kişi katılmaz muhtemelen. Gece 2'ye kadar ödevi yaptım. Yine de bitmedi tabii ki. Ama bu ödevi yapmak bana çok iyi geldi bu sayede yaşananları birkaç saatliğine de olsa unuttum. Sonrasında uyuyakalmışım.
Sabah telefonumun çalmasına uyandım. Saat 6 civarıydı. Bu saatte kim arar diye düşündüm. Telefonu elime aldığımda arayanın Ruggero olduğunu gördüm. Bir kere bile tereddüt etmeden açtım.
K: Ruggero?
R: K-karol!? İnanamıyorum açtın!
K: Rugge bir şey mi diyecektin?
R: Karol bak ben çok pişmanım. Tüm gece uyuyamadım. Lütfen beni affet.
Herhangi bir şey söyleyemedim.
R: Karol bir cevap ver lütfen! Bana bağır, kız, dök ortalığı ama lütfen sessiz kalma.
K: Tamam Ruggero sen bir sakin ol. Bu saatte uyumadın mı sen? Bunları düşünecek zaman değil. Sen de unut artık. Yapacak bir şey yok şu an.
R: Ben tam bir aptalım! Neden sana güvenemedim neden? NEDEN RUGGERO SANA SORUYORUM NEDEEN!
K:Ruggero şimdi sırası değil. Lütfen uyu artık. Hoşçakal.
Telefonu kapattım. Ruggero'nun gerçekten üzgün olduğunun ben de farkındayım. Ama şu an bir şey yapamam. Onunla elimden geldiğince kibar bir şekilde konuşmaya çalıştım. Bu saatte aradığından önemli bir şey olabilirdi. Ama konuştuktan sonra ben de uyuyamadım. Neden böyle yapıyor? Sadece kendini yıpratıyor. Bilemiyorum bunlar hakkında düşünmek istemiyorum ama eninde sonunda yine düşünmek zorunda kalıyorum. Ruggero'nun sesini öyle duyunca çok kötü hissettim. Onu hâlâ seviyorum. Ama olanları kabullenemiyorum. Gidip elimi yüzümü yıkadım ve biraz kendime geldim. Ardından yatağıma gidip uyumaya çalıştım.
Sabah 10 gibi tekrar uyandım. Bugün işe gitmeyecektim. Zaten önemli bir ders de yoktu. Evdeydim yani. Bir şeyler atıştırıp projenin başına geçtim. Birden Valu mesaj attı.
- Günaydınnn :) Ödevi birlikte yapalım mı?
-Çok iyi fikir. Ben de evde sıkılıyordum. Bana gelsene.
-Tamamdır. 15 dakikaya oradayım.
Valu ile projeyi birlikte yapmamız çok iyi olacaktı. Hem ben de yalnız kalmamış olurdum. Birlikte biraz konuşurduk. Benim için geldiğini biliyordum. Tanıştığımız ilk günden beri bana o kadar sıcak davrandı ki Meksika'ya ve arkadaşlarıma olan özlemimi hissetmedim bile. Bana hep onlardan biriymişim gibi davrandı. Muhteşem biri. Her zaman yanımda oldu. Projeye biraz devam ettim sonra Valentina geldi.
K: Hoşgeldin!
V:Hoşbuldum Karu, nasılsın daha iyi misin?
K:Eh işte normalim. İçeri geçsene.
Valu içeri geçti. Biraz havadan sudan sohbet ettikten sonra Rugge'nin aradığını söyledim.
K:Rugge aradı.
V:Ne zaman?
K:Saat 6 civarı. Çok pişman olduğunu söyledi. Ben de bir şey diyemedim. Elimden bir şey gelmiyor Valu gerçekten. Yoksa ben de çok üzülüyorum.
Valentina elimi tutarak,
V:Bak ben seni çok iyi anlıyorum. Yaptığın her hareketin de arkasındayım. Sen doğru olanı yapıyorsun. Kendine biraz zaman ayır. İşinle ve okulunla ilgilen. Bu konular hakkında düşünme. Olacak olan olur zaten. Akışa bırak tamam mı?
K:Haklısın Valu sana ne kadar teşekkür etsem az.
V: Sen de aynısını yapardın. Bu yüzden benim için çok değerlisin.
Gülüştük. Ardından ödevi yapmaya başladık.
V: Bak ne diyeceğim. Bu akşam dışarı çıkalım mı? Sen ile ben ikimiz biraz vakit geçiririz. Ayrıca kafan dağılmış olur.
K: Evet çok güzel olur. Akşama kadar şu ödevleri bitirelim. Sonrasında birlikte çıkarız.
_____________
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
