Aly's POV
Alas dos apa'tnapu't lima ng umaga naman lumapag ang chinook na sinasakyan namin. Nauna na silang bumaba kaya sumunod na rin ako.
Sa pagtapak ko pa ng paa ko sa labas ng Konseho, agad ko namang nadama ang bigat na bumabalot sa aking pakiramdam. Hindi ko maipaliwanag ang dahilan kung bakit at paano, ngunit ang aking katawan at kaluluwa ay biglang napuno ng isang kakaibang presensya, tila ba may nagbabantay at nakamasid sa amin mula sa loob ng Konseho.
Ang hangin ay nag-iba ng direksyon at nagdala ng isang sulyap ng tensyon. Ang bawat hakbang ko ay parang may dagdag na bigat, ang aking mga kalamnan ay nagmamakaawa ng kaalaman sa loob ng mga pader ng gusali na aking papasukin. May kung anong misteryo at mga pangyayari na nagaganap doon, at ang aking katawan ay nakaramdam agad ng agam-agam.
Tila may isang patalim na nakasalampak sa aking dibdib, na nagbabantay at naghihintay sa aking bawat kilos. Ang mga mata ko ay naghahanap ng mga senyas at mga tala, ngunit ang paligid ay puno ng katahimikan na tila humahadlang sa aking pagkabatid. Gayunpaman, ang aking puso ay nagpipilit na maging bukas at handa sa anumang mga pagbabago at mga hamon na nakaamba sa loob.
Huminga muna ako nang malalim at pinakalma ang sarili ko sa tensyong nararamdaman ko ngayon. Inangat ko naman ang ulo ko at iginala ang mala ko sa paligid. Nakatayo ako sa harap ng isang kamangha-manghang gusali, isang establisyimento na humahamon sa kamalayan at nagpapalupig sa bawat sensasyon.
Ito ang tahanan ng mga Konseho, ang Sentro. Isang istruktura na nagbibigay-buhay sa mga pangarap, pagbabago ng isang lipunan, at kung saan ginaganap ang pagpupulong.
Ang sentro ay pinalilibutan ng matatayog na mga pader na bumabangon sa paligid, naglalarawan ng pagkakaisa at katatagan ng mga tao na nasa loob. Ang mga pader ay humaharap sa mundo, ngunit ang kanilang kayang magpuno ng misteryo at kapangyarihan ay nagbabadya ng mga himala at mga pagbabago na nag-aabang sa loob.
Ang mga pintuan ng sentro ay tila tarangkahan dahil sa laki nito at mukhang dadalhin ka sa ibang dimensyon. Ito ay mga pintuan na hindi lamang nagbubukas at naglalabas ng mga tao, kun'di nag-aanyaya rin sa mga paglilitis, mga opinyon, at mga malalim na pag-iisip. Ang mga ito ay mga kahiwagaan, mga selyo ng kapangyarihan na hindi madaling lampasan.
At kahit mula pa lamang dito sa labas, mararamdaman mo kaagad ang kanilang kapangyarihan at otoridad. Ang kanilang presensya ay nagdudulot ng bigat at pasanin sa aking katawan. Hindi ko maipaliwanag kung bakit, ngunit parang may hawak sa aking leeg na pumipigil sa kalayaan. Pakiramdam ko ay nahihirapan akong kumilos at huminga nang malaya. Pakiramdam ko ay hawak nila ako sa sandaling ito.
Napatingin naman ako sa paligid ko. Hindi naman gano'n kadilim at sapat lang din ang liwanag mula sa buwan kaya makikita mo pa rin ang mga nasa paligid mo.
Kahit kapatagan lamang ang lugar na ito, tanging ang sentro lamang ang makikita mo rito. Wala ka nang ibang gusali o ano pa mang establisyimento. Tapos sa dulo ng mga kapatagan, katubigan na ang pumapaligid sa buong lugar. Sapat din ang kataasan ng lugar na ito upang hindi abutin ng tubig. Kaya hindi na rin kataka-taka kung bakit sa ganitong lugar napili ng mga Konseho. Tago ito at tanging sila lamang ay may kakayahang makapunta.
"Pumasok na tayo," saad ni Mr. Richard na nagpabasag sa katahimikan.
Habang lumalapit kami sa pintuan ng Konseho, mararamdaman mo ang pagkabigla sa iyong mga buto at mga kalamnan. Ang pintuan ay tila naglalabas ng isang makabagong uri ng kahinaan, nagpapahiwatig ng mga sekreto at kapangyarihan na nakaantala sa loob.
Sa sandaling binuksan ng mga guwardiya ang pintuan at naglakad sa loob, ang bawat hakbang ay nagpapalakas ng tunog ng mga tuntunin at mga diskusyon. Ang mga boses na naglalaban ay tila nagdudulot ng pagkabahala sa iyong puso. Ito ay hindi lamang mga salita, kundi ang enerhiya ng mga tao na nakaupo sa loob, nagpapahayag ng kanilang kapangyarihan at pagmamalasakit sa lipunan.
YOU ARE READING
CAPTURED UNWILLINGLY BY HEART Season 2 (ON-GOING)
ActionCUBH Season 2 After going through a lot of pain and feeling abandoned, Zen was almost at the point of giving up. But then, something new came into his life, bringing a glimmer of hope and the chance for a fresh start. He decided to go back to where...