CAPTURED UNWILLINGLY BY HEART Season 2 (ON-GOING)

Chapter 103

Aly's POV

May pitong bagong kustomer ang pumasok sa tindahan, tatlong babae at apat na lalaki. Agad na nagpunta ang apat na lalaki sa harapan ko, tila ba nagmamadali sa kanilang mga galaw, habang ang tatlong babae naman ay tahimik na lumapit sa kabilang bahagi ng tindahan, wari'y may hinahanap.

"Magkano sa pizza and fries overload?" tanong ng isa sa mga lalaki, ang tono niya ay tila nagmamadali, halos hindi makapaghintay ng sagot.

Habang sinasagot ko siya, napansin kong sa gilid nila, abala ang tatlong babae sa pagkuha ng mga paninda at mabilis na inilalagay ito sa loob ng kanilang dyaket. Ang kanilang mga kilos ay halatang pinagplanuhan, maingat at mabilis, na tila ba sanay na sa ganitong gawain. Patuloy lamang ang lalaki sa pakikipag-usap, halatang sinusubukan niyang gambalain ako sa ginagawa ng kaniyang mga kasama.

"Magkano?" tanong pa ng lalaki, habang ang mga mata niya ay tila nagmamasid kung mapapansin ko ang kanilang ginagawa.

"24 Euros," sagot ko, sinusubukang panatilihin ang kalmado ko kahit alam kong may mali sa kanilang intensyon.

Nakita ko rin ang paglingon ni Xyra sa ginagawa ng mga babae, ngunit harang na harang sila ng mga lalaki, kaya hindi rin siya makakilos ng maayos. Alam kong hindi kami basta-basta makakagawa ng hakbang dahil sa dami ng mga tao sa tindahan. Kami lang dalawa ni Xyra ang nasa harapan, kaya't limitado ang aming magagawa para bantayan ang bawat sulok ng tindahan.

"Xander, wala na pala akong bibilhin. Tara na," sabi ng isa pang lalaki, tila ba nagbibigay ng senyas sa kanilang grupo na oras na para umalis.

"Mukhang wala na kaming bibilhin," wika ni Xander, habang may malisyosong ngiti sa kanyang mukha. Ang ngiting iyon ay nagsasabi ng tagumpay sa kanilang plano, habang sila ay palihim na nagkikibit-balikat, wari'y nagtatawanan pa sa likod ng kanilang mga maskara ng kawalang-galang.

Hindi nagtagal, lumabas na sila ng tindahan, tila mga nakawala sa hawla kung makatawa. Alam kong sa kanilang mga ngisi, hindi lang sila simpleng kustomer. Ang kanilang mga kilos ay puno ng yabang, na tila ba walang anumang makakahadlang sa kanila.

"Aly, mukhang may ninakaw ang mga taong iyon. Hindi lang ako sigurado dahil nakaharang 'yung mga kasama nila," wika ni Xyra sa tabi ko habang pinagmamasdan naming umalis sila. Ang kanyang boses ay puno ng pag-aalala, pero ramdam ko rin ang kanyang inis sa mga taong iyon.

Sakto namang lumabas si Jerwin mula sa likod kasama si Ma'am Faith. Sinabi ni Xyra ang totoong nangyari, at agad nilang tiningnan ang cctv para makumpirma ang suspetsa namin. Ang mga kuha sa cctv ay nagpakita ng ginawang pagnanakaw ng mga babae, habang ang mga lalaki ay nagtakip sa kanila.

"Jerwin, samahan mo ako," sabi ko, na ikinakunot ng noo ni Jerwin. Alam kong hindi pa siya sanay sa ganitong sitwasyon, pero kailangan ko ng kasama para mahabol ang mga magnanakaw.

"Saan tayo pupunta?" tanong niya, halatang naguguluhan at hindi alam ang buong plano ko.

"Maniningil lang," sagot ko, nag-uumapaw sa determinasyon. Napanganga siya, hindi agad mahinuha ang nais kong iparating, pero alam kong nararamdaman niya ang aking pag-aalala at galit sa mga magnanakaw.

"Ma'am Faith, saglit lang ho. May kukunin lang ho kami ni Jerwin. Hindi naman ho kami magtatagal," paalam ko, sinusubukang ipaliwanag ang aming gagawin kahit hindi ko pa sigurado kung paano ito mangyayari.

"Sige, mag-ingat kayong dalawa," sagot ni Ma'am Faith. Hindi ko naman kung saan kami tutungo, ayoko lang silang mag-alala.

Mabilis kaming lumabas ni Jerwin ng tindahan, sinusundan ang direksyon kung saan namin huling nakita ang mga magnanakaw. Alam kong hindi ito ang tamang paraan, pero hindi ko rin maatim na palampasin lang ang kanilang ginawa. Kailangan nilang malaman na hindi nila basta-basta magagawa iyon sa amin, ano man ang rason nila.