Whose Who? (COMPLETED)

Chapter 23

Dedicated to: itsmedaaa19

"Stop! Please, I'm begging you. Don't... Don't d-do this--"

"Come on! Beg more! I can't hear you, darling."

Said the psychopath as she stabbed the innocent young lady. The pity lady beg for more, but the psychopath is enjoying it. She will stabbed her more and more until the young lady loose her hope and die mercilessly.

After she killed the innocent, she will eat it and hide the other part of the body as a souvenirs. No one knows where she hide those jars. No one.

"Come here, darling don't run I'll just smell your blood. Nothing more, Nothing less. Hmmm."

Again. She has a victim.

"What do you want? Please! Don't go near me! I'll kill you!"

"Ah! Such a brave lady huh? Ok, let's play. Do you want that? You'll run and hide but if I'll find you, let me eat you. Hmmm? RUN!"

The psycopath angrily shouted but still smiling and the new victim is automatically run. She run faster as much as she can and finally she found a perfect place to hide.

"Where are you, darling? Here you are, here you are and Boom!"

"O my god! I- I thought she finally found me. Thanks god."

The psycopath laugh but now she's mad because she can't find her victim. Times flies fast and a jackpot came from the psychopath. She found her victim at the forest.

She immediately grab her arm and choke her until she can't breath anymore. When the lady close her eyes the psycho stabbed her in her lungs. She opened her stomach and pull out all her organs.

She enjoyed eating the body of her victim and she didn't care that there's a person who silently watching her.

After a couple of minutes she finally done and turn her gaze to the person who silently watching her. The person who's watching the psycho gasped in shock and immediately run.

Napabalikwas ako ng bangon sa panaginip kong iyon. Habol ko ang hininga habang hinahangod ni Clark ang likod ko na hindi ko alam na kanina niya pa pala ako ginigising mula sa bangungot.

This is not new to me. Sometimes, nightmares attacks me and I'll woke up gasping and sweating. All my nightmares are like it's really happened in real life.

Uminom ako ng tubig na bigay ni Clark at pinakalma ang sarili. Nanginginig man ay pinilit kong tumayo para pumuntang kusina. Nagutom ako bigla at gusto kong kumain ng kumain.

Nang nakararing sa kusina ay naabutan ko si April na kumakain ng tinapay. Nang makita siya ay agad akong lumapit at nakipag agawan sa tinapay na ngayon ay iisa na lang.

"Akin na Chi! Ako ang kumuha."

"No! Akin na ito dahil nakarami ka na ng kain." Sabi ko at malakas na hinila ang tinapay sa kanya.

Nang mapagtagumapayang kunin ang tinapay ay agad ko itong nilantakan. Hindi ko alam kung bakit gutom na gutom ako at parang hindi nabubusog. Sa bagay isang tinapay lang naman ang nakain ko.

"Babe, are you ok? Halos maubos mo na ang limang supot ng tinapay. Kumain ka naman kanina diba?"

Sa sinabing iyon ni Clark ay napatingin ako sa lamesa at nakita ang nagkalat na supot ng tinapay at ang nalaglag na pira-pirasong tinapay.

Napatayo ako sa sobrang gulat at napaubo dahil nabulunan ako sa kinakain ko. Agad akong inabutan ng tubig ni Clark at agad ko din itong nilagok.

Hiningal ako sa pag-inom ng tubig dahil dire-diretso ko itong ininom.

What's wrong with me?

"Babe! Tumataba ba ako?"

Naiiyak kong tanong sa boyfriend ko at hinintay ang kanyang sagot.

Umiling iling siya bago sumagot. "Mas lalo kang pumapayat."

I sigh in so much relieved. Buti naman.

Pagkatapos kong kumain ay bumalik na ulit kami sa kwarto. Hindi ako hinayaan ni Clark na mag-isa and he patiently waited for me.

"Care to share your dreams, babe?" Clark asked and I immediately noded.

Kailangan kong sabihin ang mga panaginip ko dahil hindi ko na alam ang gagawin ko kung wala akong pagsasabihan ng mga ito. Sinimulan kong magkwento mula nung nasa maynila palang kami. Wala akong kinalimutang detalye, lahat kwinento ko.

I heard him gasped. Tinignan ko ang reaction ni Clark at nakitang nakatulala siya. Hindi siya nagsalita para mag komento. Imbis na salita ang isagot saken ay puro gulat at hingal ang nasasabi.

"Clark! Umayos ka nga! Pati ako natatakot sa reaction mo eh."

Hinampas ko ang balikat niya at napaigtad siya sa sobrang gulat at maski ako ay napaigtad. Punyeta ka Clark!

Niyakap ko siya ng mahigpit at pinupog ng halik ang kanyang mukha. Tila hindi pa siya bumabalik sa katinuan kaya naman ay sinampal ko siya ng malakas.

"Aww!"

I laugh at his sudden reaction. Ayaw mo pa kasing maka move on eh, edi ayan sampal abot mo.

"Para saan 'yun? Ang sakit." pagmamaktol niya habang sapo sapo ang pisngi kung saan ko siya sinampal.

"Aww, my baby."

Hinalikan ko ang pisngi niya kung saan bumakat ang palad ko. Hala! Napalakas ata.

"Babe! Ang sakit."

"Sorry."

Hinila niya ako papunta sa kanya at niyakap ng mahigpit. Sabay kaming bumagsak sa kama at parehong natawa. He kissed my forehead and kiss my lips passionately.

Ang swerte ko talaga sa boyfriend ko dahil kung wala siya dito sa tabi ko ay baka mabaliw ako dahil sa ang daming iniisip at problema.

"Ang dami naman ng napatay ng taong 'yan sa panaginip mo."

"Hmm.. 5 na ang napatay niya at tingin ko ay hindi pa siya tapos hanggat walang nakakaalam kung sino siya."

"Bakit ganyan ang napapaginipan mo? Nanonood ka ba ng patayan, babe?" 

Tinitigan ko ng maiigi si Clark dahil sa tanong niya at halatang curious na curious ang kanyang mukha.
Bumuntonghininga ako at umayos ng upo dahil nakakubabaw ako sa kanya.

"I don't know, babe. Parang napakarealistic kasi ng mga napapaginipan ko at parang ako ang may gawa? Parang ako 'yung bida sa panaginip ko? Hindi ko alam kasi meron pang isang tao na nagmamanman sa psychopath na iyon at tingin ko ay parang ako 'yung taong 'yun? Ewan babe ang gulo."

"Ang dami ko ng iniisip at dumagdag pa ito. Wala na akong matinong tulog dahil lagi akong nananaginip at laging nasa labas para magpahangin. Hindi ko na alam ang gagawin ko."

Napasabunot ako sa buhok ko dahil sa sobrang pagkabaliw dahil sa mga iniisip.

"Babe, 'wag mo ngang saktan ang sarili mo. Come here, let me hug you and kiss you."

Lumapit ako sa kanya at yumakap ng mahigpit. Napapapikit ako sa bawat dampi ng labi niya sa buong parte ng mukha ko. I found my comfort and that is Clark. I don't know what to do if I loose Clark. Ewan kasi kung mawawala siya ay mawawala ang isang parte ng katawan ko dahil ito makakagalaw kung wala ito.

Sa tulong ni Clark ay nakatulog ako ng mapayapa. His embrace makes me feel peace. His embrace is my comfort. With him I am at peace.

Nyenye. HAHAHHA. Enjoy reading labs!