𝐔𝐧𝐭𝐨𝐮𝐜𝐡𝐚𝐛𝐥𝐞

𝟐𝟏 | 𝐂𝐚𝐧'𝐭 𝐒𝐭𝐚𝐲 𝐃𝐨𝐰𝐧

• V A L E R I E •

Normaal breng ik mijn avonden door in een yogalegging en een losse trui, iets wat gemakkelijk en comfortabel zit. Maar nu ik weet dat Cameron langskomt, wil ik me toch wat fatsoenlijker kleden. En sexyer.

In de hoge kamerspiegel kijk ik tevreden naar mijn outfit; een wit linnen jurkje dat reikt tot halverwege mijn bovenbenen, met ronde hals en vlindermouwtjes.

Het heeft wat liefelijks, maar tegelijkertijd ook iets gewaagds. Een combi die Cameron hopelijk wel kan waarderen.

De voordeur bel gaat en de zenuwen die ik vanaf vanmiddag al voel, lijken in één klap te vermenigvuldigen.

Vluchtig check ik of mijn make-up goed zit en duw mijn hand in mijn haar om de zachte krullen nog iets meer volume te geven. Dan verlaat ik de slaapkamer en doorkruis het appartement naar de voordeur.

Ik check voor de zekerheid nog even via het kijk gaatje — veiligheid voor alles —, en haal dan nog eens diep adem voor ik de deurklink omlaag duw.

Voor mij staat een man die ik enkel kan omschrijven als onweerstaanbaar sexy.

Zijn zwarte haar zit perfect, op die paar plukjes na die altijd eigenwijs over zijn voorhoofd hangen en zijn baard is netjes geschoren tot een licht stoppelbaardje.

Hij draagt donkerbruine lakschoenen — ongetwijfeld van duur, Italiaans leer —, een broekriem van hetzelfde materiaal en kleur, een nachtblauwe chino broek en een lichtblauwe Tom Ford overhemd die op alle juiste plekken zijn gespierde lichaam benadrukt.

Mamma Mia.

'H-hé,' begroet ik Cameron stamelend, en voel de warmte alweer naar mijn wangen stijgen.

Weg is al het zelfvertrouwen dat ik hiervoor altijd toonde. Cameron — Charlie — heeft nu al voor elkaar gekregen om barsten te maken in de muur die ik zolang omhoog had om mezelf te beschermen.

Met die kenmerkende scheve grijns bekijkt hij me. 'Je ziet er prachtig uit, zoals altijd.'

Ik bloos hevig door zijn oprechte compliment en nog meer als hij me een zachte kus op mijn wang geeft voor hij langs me heen naar binnen loopt.

De geur van zijn cologne komt mijn neus binnen, één die me de afgelopen tijd al zo bekend is geworden, maar op een of andere manier lijkt het vanavond meer met me te doen.

Het liefst zou ik nu mijn neus tegen zijn huid willen drukken om een flinke snuif te nemen van die verslavende geur — wat belachelijk en mega vreemd is, natuurlijk.

Het is helemaal mis met me.

Ik laat mijn adem langzaam door mijn lippen ontsnappen om mezelf bij elkaar te rapen en sluit dan de voordeur.

Focus op wat anders, spreek ik mezelf streng toe.

'Ik was vergeten dat ik Charlotte een film avond had beloofd,' zeg ik als ik de woonkamer weer inloop, waar Cameron het zich al gemakkelijk heeft gemaakt op de bank. 'Kijk je mee?'

Met zijn armen die aan weerszijden rusten op de rugleuning van de bank en zijn linkerenkel op zijn rechter bovenbeen, lijkt hij in één keer de hele ruimte op te eisen.

De speelse twinkeling in zijn ogen is niet te missen als hij zegt: 'Ik had liever de avond alleen met jou doorgebracht, maar ik grijp elke kans aan om bij je te zijn.'

O hemel. Deze avond gaat een marteling worden.

Ik sta maar een beetje dom op de drempel van het halletje en de woonkamer, niet goed wetende wat ik nu moet doen of zeggen.