𝐔𝐧𝐭𝐨𝐮𝐜𝐡𝐚𝐛𝐥𝐞

𝟏𝟑 | 𝐆𝐚𝐭𝐡𝐞𝐫𝐢𝐧𝐠 𝐒𝐭𝐫𝐞𝐧𝐠𝐭𝐡

• C A M E R O N •

Waarom heb ik hier in godsnaam mee ingestemd?

Dat is de vraag die al meerdere keren door mijn hoofd is gegaan sinds ik in de auto ben gestapt. Het is dat ik pa heb beloofd om dit weekend naar huis te komen, en ook al klaag ik, toch zie ik het als een welkome afleiding na de afgelopen dagen.

Ik moet Valerie uit mijn hoofd zien te krijgen.

Ik was van plan om een nieuwe secretaresse aan te nemen, maar daarin word ik gedwarsboomd door mijn eigen broer. Net als dat hij mijn zakenafspraak van vandaag heeft overgenomen zodat ik geen excuus meer had om het familieweekend over te slaan.

Over dat laatste kan ik niet echt pissig worden, maar het hele Valerie-gebeuren wel.

Dit is de eerste keer dat Spencer zijn macht als co-CEO gebruikt om me ervan te weerhouden Valerie te ontslaan.

Oké, ik was vaag over de daadwerkelijke reden waarom ik haar niet meer als secretaresse wil, maar heb ik net zoveel macht binnen het bedrijf als hij en toch heb ik hier geen enkele zeggenschap over.

De reden? Hij dreigt onze ouders te vertellen over mijn recente drank terugval, en dat zou eindigen met mij wederom in een afkickkliniek.

That bastard.

Volgens Spencer is het voor mijn eigen bestwil, zodat ik eens leer om rekening te houden met andermans gevoelens—of iets van die shit.

Snapt hij dan niet dat ik dit juist omwille van háár doe. Blijkbaar niet, aangezien ik hem nooit heb verteld hoe fucking aangetrokken ik me tot haar voel.

Dus nu heb ik de afgelopen week mijn best gedaan om afstandelijk te zijn tegen Valerie—wat in mijn geval niet moeilijk is aangezien ik van nature nors ben, dus dat was een eitje.

Wat géén eitje was, was haar vermijden. Als ze zelf niet in de buurt was, dan rook ik wel haar mierzoete parfum, die permanent in en rondom mijn kantoor hangt.

Het drijft me tot waanzin. Alles aan haar drijft me tot waanzin, waardoor ik nu stoom af moet blazen.

Wie beter om dat te doen dan de meid die momenteel in mijn auto zit. De knappe roodharige is sinds een paar weken lid van onze gym, en vanaf minuut één heeft ze al verwoede pogingen gedaan om mijn aandacht te trekken door schaamteloos met me te flirten.

Tot een dag geleden was ik daar niet op ingegaan, maar nu is alles anders. Ik heb haar zelfs—moeiteloos—kunnen overhalen om met me mee te gaan naar Savannah. En daarbij lijkt ze maar al te gretig om me de nodige afleiding te geven.

Haar felrode lokken wikkel ik om mijn vuist als ze haar lippen om mijn lul vouwt.

Ze zuigt kort aan de top van mijn penis voor ze me helemaal in haar mond neemt. Met haar tong strijkt ze langs mijn lengte als ze me weer uit haar mond laat glijden. Ze kijkt me kort vanonder haar lange wimpers aan, met die groene ogen van d'r, en grijnst als ze de lust op mijn gezicht ziet.

Ze moest eens weten voor wie die blik daadwerkelijk bestemd is, maar die persoon is off-limits—als in met grote, neonverlichte hoofdletters off-limits.

Zonder tijd te verspillen vouwt ze haar lippen weer om mijn lengte en neemt me dit keer nog dieper, en voert het tempo op.

Ik grom goedkeurend en sluit mijn ogen als ik mijn hoofd tegen de hoofdsteun laat rusten.

Deze meid weet wat ze doet. Godsamme zeg. En toch is er maar één gezicht dat voor mijn ogen verschijnt wanneer ik mijn ontlading nader.

Valerie Davis.