𝐔𝐧𝐭𝐨𝐮𝐜𝐡𝐚𝐛𝐥𝐞

𝟐𝟔 | 𝐀𝐧𝐧𝐨𝐮𝐧𝐜𝐞𝐦𝐞𝐧𝐭 𝐓𝐨 𝐁𝐞 𝐌𝐚𝐝𝐞

• V A L E R I E •

'Misschien moet je me maar naar een andere afdeling overplaatsen.' Mijn stem klinkt onvast, alsof het me de grootste moeite kost om normaal te blijven ademen.

'Geen denken aan,' mompelt Cameron tegen mijn huid.

Het is maandagochtend en ik heb nauwelijks werk kunnen verzetten in de twee uur dat ik hier op kantoor ben.

Mijn vervelende, zéér verslavende en woest aantrekkelijke baas houdt me van mijn werk af. En daarmee kom niet alleen ik achter te lopen met werk, maar hij net zo goed.

Mijn vingers verstevigen hun grip om de rand van het bureaublad waar Cameron me tegenaan heeft vastgepind.

'We kunnen nu al nauwelijks van elkaar afblijven. Als mensen erachter komen dat wij een relatie hebben, dan gaan ze denken dat ik mijn weg omhoog heb geslapen.' Ik hap naar adem als hij zachtjes mijn borst kneed door de stof van mijn kleding. 'O, God...'

Cameron grinnikt hees als hij zijn pad vervolgd op mijn hals met zijn mond. 'Laat ze dat lekker denken. Wij weten wel beter en hetzelfde geldt voor Spencer en Charlotte.'

Oké, daar moet ik hem dan weer gelijk in geven.

'Het laatste waar ik nu over wil praten is mijn broer, maar hij zag meteen potentie in je — iets waar ik hem altijd dankbaar voor zal zijn.' Cameron staakt zijn marteltechnieken en kijkt me aan met een warme blik als hij zachtjes mijn kin vastpakt. 'Zonder hem zouden we elkaar misschien wel nooit meer zijn tegengekomen.'

Zijn woorden zorgen ervoor dat ik een brok in mijn keel krijg.

Cameron heeft gelijk: als Spencer mij niet had aangenomen, dan was de kans ontzettend klein geweest dat we elkaar nu zouden hebben gevonden. Misschien zelfs wel nooit...

Cameron heft mijn kin en kijkt me onderzoekend aan. 'Wat zei ik nou over zo verdrietig kijken, hm?'

Ik snuif. 'En wat zei ik over gevoos onder werktijd?'

Zijn mondhoeken kruipen omhoog als hij zijn blik over me heen laat glijden. 'Hoe kan ik me nou focussen op werk als je er zo sexy bijloopt.'

'Dit is mijn meest normale outfit!'

Voor de verandering draag ik eens een keer geen jurkje of rokje, maar een zwarte 7/8 pantalon, weliswaar met hoge nude-kleurige naaldhakken — ik wil me toch vrouwelijk voelen —, met een simpel wit topje, die niet zo laag is uitgesneden en daarover een lange zwarte blazer.

Hoe is dit sexy?!

'Dan moet je nog maar eens in de spiegel kijken, want ik zie nog altijd elk gekmakende ronding van dit goddelijke lichaam.' Zijn handen glijden hebberig over mijn heupen.

'Je bent niet wijs. Dit is dus precies waarom je een nieuwe secretaresse moet aannemen.'

'Fuck nee. Er is maar één secretaresse die ik wil, dus jij gaat nergens heen.'

Ik trek mijn wenkbrauw op. 'En wat nou als ik mijn ontslag indien?'

'Dan wijs ik die af.'

'Ongelofelijk,' zeg ik hoofdschuddend en probeer uit zijn armen te ontsnappen. 'Cam, laat me nou gaan. Ik moet mijn werk doen en jij net zo goed.'

'Hmm,' humt hij als hij zijn lippen naar mijn oor brengt. 'Alleen als je beloofd uit het werk mee te gaan naar mijn huis. Ik kan voor je koken en daarna kunnen we uitgebreid de tijd nemen voor het dessert.'

Onder al die spieren en dat ruige uiterlijk, schuilt een heel klein hartje. Dat is me inmiddels wel duidelijk geworden. En ik vind het geweldig.

Toch is er niks zo leuk als hem plagen, dus zeg ik: 'Ik heb wel zin in taart of ijs, of nee; tiramisu!'