𝐔𝐧𝐭𝐨𝐮𝐜𝐡𝐚𝐛𝐥𝐞

𝟎𝟔 | 𝐀 𝐅𝐫𝐞𝐬𝐡 𝐒𝐭𝐚𝐫𝐭

• V A L E R I E •

Mijn eerste paar weken bij Hayes Enterprises ben ik grotendeels ongeschonden doorgekomen. Nou ja, als je de incidenten van de eerste paar dagen niet meetelt.

Dat ik op dagelijkse basis te dealen heb met een chagrijn van een baas, neem ik dan ook maar voor lief — zeker nu ik mijn eerste loonstrookje heb ontvangen.

Ik weet wel wat ik bij thuiskomst als eerste ga doen: een cheque met een glimlach overhandigen aan mijn huisbaas, om zo mijn achterstallige huur af te betalen. Eens zien of hij dan nog wat te zeuren heeft.

Dat zorgt er alleen wel voor dat ik daarna nog maar een paar tientjes over heb voor andere dingen, zoals boodschappen, maar ik heb de afgelopen maanden met veel minder moeten doen, dus dit lukt me ook wel.

Ik kijk nog één keer naar het bedrag dat op mijn loonstrookje staat, wat voor mij een fortuin is, voordat ik die weer opvouw en terug stop in de envelop.

Ik pak de kop thee die ik voor mezelf heb klaargemaakt in de keuken en loop dan terug naar mijn werkplek.

Ik neem plaats achter mijn bureau en hou de warme kop thee in mijn hand vast terwijl ik de e-mailbox op mijn iMac check.

'Valerie.' Ik kijk op als ik de stem van Marcus hoor, die net het kantoor van zijn baas uitloopt. 'Hij was naar je opzoek.'

Marcus knikt richting het kantoor dat zich achter mijn bureau bevind. Het kantoor van de duivel hemzelf.

Shit.

Ik weet een zucht te onderdrukken en zet de kop thee neer voordat ik weer op sta.

'Thanks,' zeg ik tegen mijn collega.

'Succes.'

'Ik zal het nodig hebben.'

Marcus grinnikt terwijl ik me voorbereid om het hol van de leeuw te betreden.

Ik recht mijn rug en loop dan naar het kantoor. Zachtjes klop ik op de open deur om mijn komst aan te kondigen.

'Mr. Hayes? U zocht mij?'

Zonder op te kijken van het papierwerk dat voor hem ligt, wenkt Cameron dat ik binnen moet komen. 'Wat doe je deze zaterdag?'

Uhh, wát?

Als ik nog altijd niet geantwoord heb, heft hij zijn hoofd en kijkt me met opgetrokken wenkbrauw aan. 'Ik vroeg of je plannen hebt aankomende zaterdag.'

'N-nee,' stamel ik, nog altijd verward dat mijn norse baas me naar mijn weekendplannen vraagt.

'Mooi. Dan kan je naar kantoor komen om te helpen met de Archer presentie.'

Ah. Het is werk-gerelateerd. Natuurlijk. Wat had ik anders verwacht?

Hij vraagt ook niet eens of ik mijn vrije dag daarvoor wil opgeven. Hij draagt het gewoon op.

'Geen probleem. Laat me maar weten hoe laat u me hier zaterdag verwacht.'

Zijn gezicht blijft onbewogen en zonder nog een woord aan me te verspillen, gebaard hij met zijn hand dat ik kan vertrekken.