𝐔𝐧𝐭𝐨𝐮𝐜𝐡𝐚𝐛𝐥𝐞

𝟏𝟎 | 𝐇𝐨𝐭 '𝐧 𝐇𝐞𝐚𝐯𝐲

• V A L E R I E •

Ik leun tegen de bar na een eeuwigheid op de dansvloer te hebben gestaan met Charlotte. Die meid heeft me toch een energie.

Ik had gehoopt dat het me wat zou afleiden, maar nog altijd kan ik maar aan één ding denken — aan één iemand; Cameron fucking Hayes.

Hij heeft het voor elkaar gekregen om zich met één simpele opmerking in mijn brein te vestigen.

Charlotte duikt ineens naast me op, waardoor ze me, net als haar vervelende broer eerder, een hartverzakking bezorgd.

'Babe, ik ga ervandoor!' zegt ze, haar aandacht én blik slechts half op mij gericht.

Ik volg haar blik naar de man die een eindje verderop aan de bar staat en waarmee ze de hele avond al heeft geflirt. Zo te zien heeft ze haar missie om "een lekker vent te vinden", voltooid.

Ik omhels haar stevig en fluister in haar oor: 'Pas goed op jezelf.'

Ze trekt zich lachend terug. 'Ja, moeder.'

'Charlotte, ik meen het,' dring ik aan op serieuze toon.

Ze is veel te goed van vertrouwen, dus de kans dat iemand misbruik maakt van dat vertrouwen, is groot. Nu weet ik heus wel dat ze een volwassen vrouw is die haar eigen keuzes kan maken, maar dat betekend niet dat ik niet bezorgd om haar kan zijn.

De wereld daarbuiten is wreed. Dat weet ik zelf maar al te goed.

Haar blik verzacht en ze glimlacht naar me. 'Ik beloof het. Ik zie je morgen, oké?' Ze drukt een kus op mijn wang en gaat er dan vandoor.

Hoofdschuddend kijk ik Charlotte na en draai me dan weer terug naar de bar. Ik drink het laatste beetje van mijn Ice-tea op en besluit dan om naar huis te gaan.

'Het ziet ernaar uit dat jouw vriendin en mijn maat ons in de steek hebben gelaten,' zegt ineens een diepe stem van opzij en ik besef me dat diegene het tegen mij heeft.

Ik draai mijn hoofd naar de man die met zijn ellebogen op de bar leunt, slechts een meter bij me vandaan. Ik herken hem als de vriend van de man waarmee Charlotte ervandoor is gegaan.

In mijn ogen is deze man nog knapper dan zijn vriend, met zijn charmante glimlach, chocoladebruine huid, volle lippen, strakke kaaklijn en een lang, atletisch lichaam.

Hij glimlacht naar me en houdt zijn zo goed als lege whisky glas omhoog. 'Wil je een drankje met me doen om het verraad van onze vrienden te verzachten?'

Ik draai me met mijn hele lichaam naar hem toe en laat mijn blik langzaam over hem heen glijden, voor ik hem recht aankijk. 'Enkel een drankje?'

Zijn mondhoeken kruipen verder omhoog. 'Ik ben een gentleman, maar wie weet waar het nog op uit kan lopen.'

Een gentleman, huh? Eens zien of dat straks ook nog het geval is.

Ik bijt verleidelijk op mijn onderlip. 'Wat zeg je ervan als we het drankje en de small talk achterwege laten, en meteen overgaan op het echte werk.'

Hij kijkt alsof hij de jackpot heeft gewonnen wanneer ik een hintend knikje geef naar de naastgelegen gang en gooit dan snel het laatste restje van zijn whisky achterover.

Dat is voor mij reden genoeg om me om te draaien en naar de gang, waar de toiletten zich bevinden, te lopen. Ik hoef niet achterom te kijken om te weten dat de knappe vreemdeling me volgt.

Zodra we alleen zijn, trek ik hem aan zijn stropdas mee naar een van de toiletruimtes. Nog voor we goed en wel binnen zijn — of het de dames- of heren toiletten zijn, geen idee — hebben onze lippen elkaar al gevonden.