Hayal Kurmak Güzeldir ✅

Bölüm 3| Hayaller

Merhabalar HKG sakinleri^^

Media : bölüm sorusu

İyi okumalar ♡

____

Bölüm 3|Hayaller

"...herkesin kendine ait bir geçmişi, aynı zamanda gelecek için kurduğu hayalleri vardı..."

İfade için beni çağıran polisi takip ederek odasına geldim. İçeri girdiğimizde bana masanın önündeki siyah koltukları işaret edip "buyur." Diyince başımı sallayıp koltuğa oturdum. Polis memuru da dönen sandalyesindeki yerini aldı. Ellerini masasında birleştirip öne doğru eğildi.

"Evet küçük hanım şimdi bana olanları anlatın lütfen."

Bana küçük hanım demesi her ne kadar sinirimi bozsada şu musibetten kurtulmak için dediğini yapıp olanları anlatmaya başladım.

"Üniversiteye geçtiğim için ev almam lazımdı. Bende bir ev aldım. Gittiğimde ise kapının önünde duran o beş kişiyi kapımın önünde buldum. Sonrada bu evin altımıza birden satıldığını öğrendim. Emlakçının dükkanına gittik sonra ama yoktu. Dükkan kilitliydi. Sonrada şikayet etmek için buraya geldik."

Başını olumlu anlamda sallayan polis önündeki kağıda birkaç not aldı. "Evin adresini verir misin?" Diye sorunca polise evin adresini verdim.

"Tamamdır." Diyen polis yeni bir soru attı ortaya. "Annen ve baban nerede?"

Soru ile gözlerimi kaçırdım ama duygularımı dışarı yansıtmayı sevmediğim için tekrar polise baktım. "İki günlükken beni yetimhaneye bıraktılar. Nerede olduklarını bilmiyorum."

"Anladım." Diye mırıldanan polis yine önündeki kağıda ufak not aldı. "Kaldığın yetimhanenin ismi nedir?" Diye sorunca yetimhanenin ismini verdim.

"Bana emlakçıyı tanıtır mısın yani dış görünüşünü?"

"Tabii." Diye polis memuruna yanıt verdim ve emlakçıyı gözümün önüne getirmeye çalıştım. Aklıma gelen her bir ayrıntıyı da dudaklarıma yollayıp polis memuruna istediği bilgileri ilettim. "Kısa boylu biriydi. Yaklaşık 1.60 falandı. Kocaman bir bıyığı vardı. Kafasının üstü kel ancak kenarları saçla doluydu. Siyah saçlarının arasında tek tük beyaz saç telleri yer alıyordu. Üstünde siyah çizgili, beyaz bir gömlek ile kahverengi keten pantalonu vardı. Taktığı gözlük ile de oldukça tatlı bir adama benziyordu."

"Verdiğin bilgiler için teşekkür ederiz çıkabilirsin." Diyince iyi günler dileyip odadan ayrıldım.

Çıkar çıkmaz o beşliyi gördüm. Hayal Su hiçbir yere dokunmamaya özen göstererek sabırsızca bir oraya bir buraya gidiyordu. Çiçek öylece durmuş boş duvara bakarak bir şeyler düşünüyordu. Aydın yere oturmuş çiçekleri ile ilgileniyor, Güven Can oldukça ciddi etrafı gözetliyordu. Umut mu? O boş boş duruyor.

Yanlarına gittiğim zaman beni ilk fark eden Hayal Su oldu. "Ne oldu? Nasıldı? Ne sordu?"

Ard arda sorduğu sorular ile kıkırdadım. Hayal Su'cum sen böyle hızlı sorular sorabiliyorsun ama ben böyle hızlı cevaplar veremiyorum maalesef.

"Sakin ol." Diyip elimi omzuna koydum. "Ufak tefek genel sorular."

Cevabım ile rahatlayan kız bana gülümseyince bende ona gülümsedim.

Benden sonra Hayal Su, ondan sonra Aydın, sonra Çiçek, sonra Güven Can ve en sonda Umut ifade verince karakoldan çıkmıştık. Polis memuru ellerine bilgi geçince bize haber vereceklerini, o zamana kadar beklememiz gerektiğini söyledi.