Bölüm 6|Günlük

24 6 91
                                    

Merhabalar HKG sakinleri^^

Yine azcık geciktim ama kısa olmayan bir bölüm yazmış bulunmaktayım.

İyi okumalar♡

_____

Bölüm 6| Günlük

"...Günlükler, bazen en iyi anılarımızı anlattığımız, bazen de en kötü anılarımızı açık açık paylaştığımız en yakın arkadaşlarımızdır..."



(Umut'un ağzından)

Yıllarca aklımda sorular oldu ve hâlâ da bitmedi. En basitinden hep düşündüm. İnsanlar kendilerine sunulan hayatı mı yaşarlar yoksa kendi hayatlarını kendilerimi kurarlar diye?

Ama cevap bulamadım.

Bana da bir hayat sunuldu. Herşey güzeldi. Herşey çok güzeldi. Ama o gün... o gün kendi hayatımı kendi ellerim ile mahvettim.

O gün olan herşeyin tek bir suçlusu vardı; o da bendim.

Kendime tutunacak bir dal aradım hep. Hayatın bana sunduğunu değilde kendi kurduğum hayatı yaşamak istedim. Hayatımı kendi ellerimle batıran bendim. Geri düzeltmekte benim elimdeydi.

Ama geçti, hem de çok geçti... olmadı, düzelmedi.

İşte tam o an tutunacak bir dala ihtiyaç duydum, ama yanlızdım, kimse yoktu, kimsem yoktu, yapayanlızdım...

Hayallere tutundum bende...

Hayal kurmak güzeldir dedim ve hayal kurdum sonra da o hayallere tutundum.

Resim öğretmeni olacaktım ben. Kendimi müzikle ifade edemiyorum o zaman bende resim ile ifade ederim.

Evimizin olduğu apartmana geldiğimizde kapının önünde kocaman bir kamyon vardı. Aydın eşyalar geldi dediği zaman bir kamyon geleceğini tahmin etmiştim ancak bu kadar büyük bir kamyon geleceğini tahmin etmemiştim.

Bu kadar eşyayı o küçücük eve nasıl sığdıracağız acaba?

"Ooo bunlar bizi beklemeden işe başlamış bile." Dedi Aydın kamyondan eşyaları indirmeye başlayan görevlilerin yanına giderken. "Kolay gelsin Ali Amca." Aydın oradaki adamlardan birine seslendiğinde adının Ali olduğunu öğrendiğim adam dönüp Aydın'a gülümsedi.

Acaba amca derken kendinden yaşça büyük diye mi öyle dedi yoksa gerçekten amcası mı?

"Sağ ol yeğenim." Diyen Ali Amca ile gerçek amcası olduğunu öğrendim.

"Selamünaleyküm gençler." Dedi Ali Amca ben ve Güven Can'a hitaben.

Ben "aleykümselam." Dediğimde Güven Can sadece gülümsemek ile yetindi.

"E hadi orda öylece duracak mısınız gelin de yardım edelim." Tüm eşyaları Aydın'ın karşılaması her ne kadar hoşuma gitmese de elimden hiçbir şey gelmiyordu.

Aydın'da hoşuma gitmeyen diğer şey ise Rüya ile fazla yakın olmasıydı. Biliyorum çok saçma, herkes istediğini yapmakta özgür ama onun Rüya ile fazla yakın olması nedensizce beni huzursuz ediyordu.

Aydın, Çiçek ya da Hayal Su ile konuşurken hiçbir şey hissetmememe rağmen Rüya ile konuşunca neden huzursuz oluyorum?

Bilmiyorum.

O kızda çok garip şeyler var, beni ona çekiyor ama ne işte bunu bilmiyorum.

Aydın çağırdığı için yanına doğru yol aldım. Her ne kadar kendisini sevmessem de eşyaları karşıladığı için mutluydum.

Hayal Kurmak Güzeldir ✅Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin