Hayal Kurmak Güzeldir ✅

Bölüm 4| Anahtar

Merhabalar HKG sakinleri^^

Bol bol gülmeniz dileğiyle... İyi okumalar ♡

____

Bölüm 4| Anahtar

"...Sırlarla dolu kilitli bir kutu gibiydi. Ama ben bu kutuyu açacak anahtarı bulurum. Ya da... o anahtar ben olurum..."

Boğazım da hissettiğim kuruluk ile kapadığım gözlerimi açtım. Yattığım yer yatağında oturur pozisyona gelip etrafa göz gezdirdim. Dün gece çok uykum geldiği için etrafa bakmaya vaktim olmamıştı. Küçük bir odaydı. Bu bomboş odanın içinde yere serdiğimiz kalın bir battaniye, üzerine koyduğumuz iki yastık, üstümüze örttüğümüz bir battaniye ve yatmakta olan üç kız yani biz vardık.

Çiçek ve Hayal Su'yun birbirlerine sarılarak uyuduklarını görünce kıkırdadım. Aydın görse Hayal Su'yu kesin kıskanırdı çünkü Çiçek'e bakışları boş değildi.

Benden kaçmaz.

Üzerimdeki battaniyeyi kenara itip yataktan kalktım. Tam yatak da denmez ama neyse buna da şükür. Saçlarımın ise savaştan çıkmış gibi göründüğüne eminim.

Su şişem yanıma aldığım poşetimdeydi ve poşet salondaydı. Odadan çıkıp uyku mahrumu gözlerle salona doğru yol aldım. Bu arada kendim bestelediğim şarkıyı da mırıldanmaya başlamıştım.

"Merhaba yeni güne..." Diye başlıyordu sözler. Melodik çıkan sesimle de ortaya harika bir müzik çıkıyordu. Etrafımda küçük bir dönüş yapıp devam ettim. "...seninle"

Koridoru dönüp salona vardım. Şarkıya devam etmek için dudaklarımı aralamıştım ki gördüğüm şeyle geri kapatmak zorunda kaldım.

Umut yerde uyuyordu?

İyi ama neden? Aydın ve Güven Can ile de uyuyabilirdi.

Dün gece de durduk yere sinirlenmesi ve ağlaması hiç hayra alamet değil.

Deli mi yoksa?

Psikolojik sorunları olabilir mi?

Allahım sen koru Yarabbim.

İçimden dua ederek eşyalarımın olduğu yere doğru döndüm. Ancak Umut'un üzerindeki battaniyenin açıldığını fark edince rotamı değiştirip Umut'un yanına gittim. Battaniyeyi tutup boğazına kadar kapattım ve arkamı dönüp eşyalarımın yanına yol almaya başladım.

"Teşekkür ederim."

Daha eşyalarıma varmadan arkamdan gelen sesle arkamı döndüm.

Umut gözlerini açmış bana bakıyordu. Rezil olduk ya püf.

"Bir şey değil." Diyip poşetimin yanına geldim. Onun gibi deli biriyle samimi olmama gerek yoktu.

Bu arada ben poşetimden ne alacaktım?

Ha şimdi hatırladım. Su alacaktım.

Poşetten su şişemi çıkarıp bir yudum da tüm şişeyi bitirdim. Amma susamışım ha.

Ardından bir şey demeden Umut'a bakmamaya çalışarak salondan çıktım. Ancak koridor da çarptığım koca şeyle yere yapıştım.

Koca şey dediğim elinde bir sürü kova, deterjan ve bez olan Hayal Su imiş.

Daha demin uyuyordu bu kız.

Ve uyanır uyanmaz temizlik mi yapıcak?

Tövbe tövbe.