Bölüm 21| Güven

10 6 5
                                    

Medya: Rüya Karabulut :))

Aklımda hiç bölüm yazmak yoktu, sözde bu gece okuyacaktım. Ama kısa da olsa bir bölüm yazdım.

İyi okumalar ♡

_____

Bölüm 21|Güven

"...ya ben herkesi çok iyi sanıyorum ve hemen yakınlık kuruyorum, ya da en yakınlarıma bile veremediğim güveni uzaklarda arıyorum..."

(Rüya Karabulut'un ağzından)

Hayal kurmak güzeldi, kurduğumuz hayallerin gerçekleşmesi ise ayrı bir güzeldi. Ama hayal kırıklığı için aynı şeyi söylemek mümkün değildi. Güvendiğimiz birinin güvenimizi kırması bence en büyük hayal kırıklarından biriydi.

Umut beni hayal kırıklığına uğramıştı.

Bana evlenme teklifi eden adam başka bir kadınla mı konuşuyordu?

Bu düşünce çıldırmam için fazlaydı bile. Telefonu kuma fırlatıp ayağa kalktım ve nereye gittiğimi bilmeden koşar adım yürüdüm. Hem koşuyor hemde ağlıyordum. Belki de kaçıyordum. Gerçeklerden...

Daha iki dakika koşmamıştım ki ayaklarımda adım atacak güç kalmamıştı. Yandaki apartmanın merdiveninin altındaki boşluğa oturdum. Dizlerimi kendime doğru çekip kollarımla ayaklarımı sardım. Kafamı da ayaklarıma gömdüğümde sessizce ağlamaya başladım.

Birden bir müzik sesi doldu kulağıma. Ben ne olduğunu çözemeden sustu ve hemen tekrar başladı. Telefonumun çaldığını anladığım da ekranda yazan Umut öküzü arıyor... yazısı ağlamamı şiddetlendirdi. Sesi kıstım ama ne aramayı reddeddim ne de yanıtladım.

Kaç kez çaldı, kapandı, çaldı... sonra sustu ve bir daha çalmadı. Telefonu tamamen kapatıp eski pozisyonuma geri döndüm. Yaş dolu gözlerim kapanmamak için direniyordu adeta. Ama sonunda kazanan taraf kapanmaya hazır gözlerim oldu.

***

Sallanıyordum.

Bir sağa bir sola.

Kapanmış gözlerim ağır ağır açılırken havanın hâlâ karanlık olduğunu fark ettim. Ve sallanmadığımı da...

Başımda bir kız vardı ve kolu ile beni dürtüyordu. Uyandığımı görünce dürtmeyi kesti ve "Sen burada ne iş?" Diye sordu eli kolu ayrı oynarken.

Sanki şey gibi bir hali vardı... sarhoş!

"Öylesine." Dedim geçiştirmek istercesine.

"Kimse öylesine köşelere geçip ağlamaz." Diye mırıldandı. Haklıydı. Nedense birine anlatma ihtiyacı duydum birden ve pat diye söyledim. Doğru mu yanlış mı olduğunu bilmeden.

"Sevgilim beni aldattı! Hemde bana dün evlenme teklifi etmişti!" Yeniden akmaya başlayan yaşlarıma homurdanıp elimin tersiyle sildim.

"Seni çok seviyor muydu?"

"Ben onu çok seviyorum."

Güldü. Hatta kahkaha attı. "Ay kız ya." Dedi bir elini omzuma atıp. Ben ise şaşkın gözlerle ona bakıyordum. Benden büyük gözüküyordu. Saçı başı dağılmış, üzerinde eski püskü şeyler vardı. Saçları koyu renk geldi gözüme, karanlıkta pek göremiyordum. Ama açık mavi gözleri karanlıkta parlıyordu ve çok güzel gözüküyordu.

"Sen bana olanları en baştan anlatsana."

Derin bir nefes aldım ve onunla tanıştığımız günü, en baştan beri hissettiklerimi, ev olayını, evlenme teklifini, az önce kumsalda yaptığımız konuşmayı... herşeyi daha adını dahi bilmediğim  kadına anlattım.

Hayal Kurmak Güzeldir ✅Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin