Terug in de tijd

Deel 2

slachtoffer pov:

Ik kijk haastig een keer achterom. Ik zie hoe de man steeds dichterbij komt. Ik had er nooit meer aan gedacht dat deze man zo snel kon rennen. Ik heb te snel willen vluchten. Waarschijnlijk heb ik een grote fout gemaakt. Ik had beter kunnen blijven liggen.

Ik voel de armen van de man weer om mij heen. Ze sleuren me mee, over de grond. Ik gil. Ik gil zo hard als ik kan, maar er komen bijna geen mensen langs dit weggetje. Daar is het veel te afgelegen voor. Als we ongeveer twee minuten hebben gelopen laat de man mij los. Hij pakt een touw uit zijn zak en gooit het over een tak. Ik begin nu echt bang te worden. Ik heb het gevoel dat dit verkeerd af gaat lopen. Dat deze man nog meer met mij van plan is. Als het touw goed is vastgeknoopt aan de boom, kijkt hij mij diep in de ogen aan. Hij bukt en doet de lus van het touw, om mijn nek.

Ik begin wild met mijn armen en benen te slaan. Ik wil dit niet. Ik wil naar huis. Onder de douche gaan staan en dit alles zo snel mogelijk vergeten. Helaas is de man sterk. Te sterk. Hij haalt uit met zijn arm en slaat in mijn gezicht. Alles begint te duizelen door de harde klap. Even wordt alles zwart.

Ik kijk recht in de ogen van de man als ik weer wakker word. Inmiddels lig ik op een bankje. Het touw zit nog steeds om mijn nek. Ik begin te hyperventileren. Ik besef steeds meer dat ik straks vermoord ga worden. Die gedachte maakt mij niet alleen bang, maar ook boos. Ik wil nog niet dood. Ik begin alweer te schreeuwen. Dit keer nog harder dan net. De man trekt zich er niks van aan. De blik in zijn ogen wordt alleen nog maar nog wreder.

'Staan!' commandeert de man. Ik schud voorzichtzig met mijn hoofd. Wat denkt deze man wel niet. Ik denk er niet eens overna. De man komt op me af en trekt me ruw omhoog. Direct trekt hij het touw strakker aan, zodat ik niet weer kan gaan liggen. Ik kijk de man nog een keer smekend aan. 'Alstublieft' zeg ik met een trillende stem. De man antwoordt met een harde, maar vooral gemene lach. Daarna neemt hij een aanloop en trapt hij tegen het krukje. Ik hoor gekraak. Daarna word het zwart voor mijn ogen en stopt mijn ademhaling.