Terug in de tijd

Deel 5

Wolfs pov:

Het was zielig om te zien hoe moeilijk Eva het ermee had. Met tranen in haar ogen verteld ze het erge nieuws aan de ouders van Anna. Hun reactie verbaasd mij. Ze zijn niet boos of verdrietig. Het is alsof het ze totaal niet raakt. Alsof ze het al verwacht hadden.

Eva pov:

Vol ongeloof staar ik naar de ouders van Anna. Haar vader drinkt gewoon door, terwijl haar moeder onrustig met haar voeten over de grond schuift. Er loopt geen enkele traan over hun wangen. Er staat uperhaupt geen emotie op hun gezicht. Ik krijg er een naar gevoel van. Ik wil hier zo snel mogelijk weg. Naar buiten en frisse lucht krijgen.

Ik kijk Wolfs smekend aan, terwijl ik wacht op bevestiging. Hij knikt vluchtig. Ik laat een snelle, voorzichtige glimlach zien, daarna loop ik zo snel mogelijk naar de voordeur. Nadat Wolfs de ouders van Anna sterkte heeft gewenst, loopt hij achter mij aan.

Eenmaal buiten barst ik in huilen uit. Wolfs komt naar me toegerend en vouwt zijn armen rond mijn middel, terwijl hij geruststellende woordjes in mijn oor fluistert. 'Wat is er nou toch Eef?' vraagt zijn vriendelijke, zachte stem. Even komt het in me op om alles te vertellen. Om het eindelijk aan iemand kwijt te kunnen, maar ik bedenk me. Het heeft geen zin. Niemand kan me helpen, dus het is ook beter als niemand het weet. 'Niks' zeg ik met een diepe zucht.