Deel 15

349 23 5
                                    

Eva pov:

Nog steeds staar ik vol ongeloof naar zijn gezicht. Ik kan me niet bewegen. Het is alsof ik aan de grond genageld sta. Ik wil hier weg. Ik wil vluchten en me laten vallen in de warme armen van Wolfs. Weer terug aan het werk en doen alsof er niks gebeurd is.

'Weten jullie al wie Anna heeft verkracht?' Klinkt de stem van mijn vader. Voorzichtig schudt ik met mijn hoofd. Dan begint mijn vader te lachen. Heel hard te lachen. Ik krijg er kippenvel van. De tranen springen in mijn ogen, wanneer ik besef waarom hij zo hard aan het lachen is. Hij is het geweest. Hij heeft Anna vermoord. Dat moet wel. Dat verklaard alles. Het bloed in mijn aderen begint te koken. Dit keer is hij te ver gegaan. Ik had het misschien wel verdiend, maar dit meisje, dit onschuldige meisje, zeker niet. Mijn gezichtsuitdrukking wordt anders. Ik kan me niet beheersen. Ik ren hard, keihard richting mijn vader. Ik sla om me heen, zo hard en zo snel mogelijk, terwijl ik hem probeer te raken.

Ik voel een enorme klap in mijn gezicht, waarna ik neerval. Mijn vader is sterk. Te sterk. Ik kan hem niet aan. Ik had het gevoel dat ik onoverwinnelijk was, maar ik had het fout. Alweer. Mijn vader is weer de winnaar. Hij knielt naast me neer, terwijl hij mijn stevig vast houdt. Ik kan geen kant op. Dan voel ik een naald in mijn hals prikken. Ik probeer me ertegen te verzetten, maar het heeft geen zin meer. Alles wordt zwart voor mijn ogen en mijn kracht kruipt uit mijn lichaam.

Wolfs pov:

Ik loop het allerlaatste hotel binnen. Dit hotel is mijn laatste hoop, mijn laatste redding. Als Eva hier niet is ben ik haar kwijt. Ik loop rechtreeks naar de balie, waar ik niet de enige ben. Er staat een hele rij. Ik besluit mijn politiekaart te laten zien. Dit is belangrijk. 'Politie mag ik er even langs?' vraag ik vriendelijk aan de mensen, die voor mij staan te wachten. Tot mijn opluchting gaan ze allemaal aan de kant en ben ik direct aan de beurt. 'Ik ben opzoek naar Eva van Dongen, staat ze hier ingeschreven?' vraag ik aan de hotelmedewerker die achter de balie staat. Nadat hij even in zijn computer heeft gezocht, knikt hij. Een enorme opluchtingsgolf giert door mijn lichaam. Ik ga Eva terugzien.

Terug in de tijdWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu