Terug in de tijd

Deel 4

Wolfs pov:

Het was alsof het haar heel erg raakte. Meer dan in andere zaken. Misschien had ik me vergist, maar volgensmij stonden de tranen in haar ogen. Ik had ook wel gemerkt dat ze er niet over wilde praten, daarom had ik ook niet verder gevraagd. Hopelijk wil ze het me ooit nog een keer vertellen. Hopelijk zal ik haar ooit kunnen helpen.

'Ik heb de ouders van Anna Verhoeken gevonden' De stem van Eva brengt mij weer in de werkelijkheid. Ik kuch een keer, waarna ik antwoord geef. 'Hebben we een adres?' vraag ik. Eva knikt. Aalkeborg 85, ga je mee?' Dit maal knik ik. Samen met Eva loop ik naar de auto. Op weg naar de ouders van Anna.

Eva pov:

'Ding dong' ik houd het het knopje van de deurbel zo lang mogelijk ingedrukt. Verwachtingsvol kijk ik door het raam. De zenuwen gieren door mijn lijf, terwijl ik nadenk hoe ik aan deze ouders ga vertellen, dat hun dochter is verkracht en opgehangen. Wolfs had nog voorgesteld om het zelf te vertellen, maar ik had het geweigerd. Ik wou het doen.

Ik hoor zacht gekraak, waarna de deur langzaam opengaat. Het gezicht, van een vrouw van rond de 40, kijkt voorzichtig om het hoekje van de deur. Ik glimlach zachtjes naar haar, om haar ook maar iets gerust te stellen. Wolfs stelt ons aan haar voor, terwijl hij zijn ID omhoog houdt. De vrouw lijkt eventjes te twijfelen, maar laat ons dan toch binnen.

Terwijl ik naar binnen loop, kijk ik verkennend om me heen. De vrouw leidt ons naar de woonkamer Daar hangt een enorme alcoholgeur. Er zit een man op een stoel met een glas whisky in zijn handen, die de geur verklaardt. 'Ga even zitten' stel ik voor aan de vrouw. Na een chagrijnige blik, besluit ze mijn advies toch op te volgen.

Ik kuch nog een keer en laat nog een diepe zucht horen. Dan besluit ik dat het genoeg is geweest. Ik moet het nu echt gaan vertellen. 'Klopt het dat uw dochter Anna Verhoeken vannacht niet thuis is gekomen?' Vraag ik met een trillende stem. De vrouw knikt nonchalant. Aan de blik in haar ogen kan ik zien dat ze zich er totaal geen zorgen over maakt. Dat verbaast mij.

'We hebben haar gevonden' Zeg ik twijfelend. Nu is het de man die mij aan kijkt. Hij heeft een vragende blik in zijn ogen. 'Ze is verkracht' Ga ik verder. 'En daarna opgehangen. Ze is helaas overleden' Er rolt een traan over mijn wang. 'Het spijt me'