Terug in de tijd

Deel 6

Eva pov:

Met een brok in mijn keel staar ik naar het lichaam van Anna, die op de onderzoekstafel ligt. Haar ogen zijn dicht en haar littekens goed zichtbaar. Het is duidelijk dat ze is mishandeld. Te duidelijk.

'Zijn jullie er klaar voor?' vraagt de stem van de patholoog. Gelukkig is het Wolfs die antwoordt, anders zouden ze de trilling in mijn stem horen. De patholoog knikt een keer goedkeurend. Daarna begint hij met praten. 'Het slachtoffer heeft geprobeerd te vluchten. Ze had schrammen in haar gezicht en op haar benen. Verder hebben we een bankje gevonden in de vijver in het park. Waarschijnlijk heeft het slachtoffer daarop gestaan toen ze werd opgehangen' Terwijl de patholoog dit zegt, wijst hij naar de hoek van zijn kamertje, waar het bankje staat.

Als ik het bankje zie word het even zwart voor mijn ogen. Ik moet me stevig vastgrijpen om niet om te vallen. Alles om me heen begint te draaien. Vroeger hadden wij thuis precies zo'n bankje. Hij is helemaal hetzelfde. De kleur, het patroon. Ik word er misselijk van. Er komen weer herrinneringen naar boven van vroeger. Die verschrikkelijke tijd die ik het liefst heel ver achter mij zou laten.

Het touw om mijn armen en benen word steeds strakker aangetrokken. 'Ben je er klaar voor?' Vraagt de grinnikende stem van mijn vader. Ik besluit niet te antwoorden, en zijn stem volledig te negeren. Ik sluit mijn ogen, zoals ik altijd doe, en denk aan hele andere dingen. Alles om maar niet bewust te zijn van wat er op dit moment met mij gebeurd.

Zonder dat ik het door heb gehad, rollen de tranen over mijn wangen. Als ik mijn ogen weer open, zie ik dat Wolfs vlak voor me staat. Zijn gezicht staat bezorgd. 'Ik kom zo terug, gaan jullie vooral verder' zeg ik, terwijl ik zo snel mogelijk weg loop.