Terug in de tijd

Deel 18

Als de voetstappen helemaal buiten mijn gehoor zijn, open ik mijn ogen weer. Ik voel me vies. Alles doet pijn. Mijn vader is zeker niet voorzichtig geweest. Gelukkig heeft hij de handboeien wel weer meegenomen. Ik walg van die dingen. Ze zitten strak en knellen mijn polsen af.

Langzaam begin ik uitgeput te raken. Het hevige verzet en de honger worden me teveel. Ik begin duizelig te worden. Alles om me heen begint te draaien. Ik voel maagzuur opkomen. Ik probeer het nog weg te slikken, maar het is te veel. Een hevige misselijkheidsgolf overspoelt me en ik begin te kotsen. Steeds als ik denk dat mijn maag leeg is, komt er nog meer. Ik bedenk hoe boos mijn vader gaat worden als hij dit ontdekt. Uiteindelijk stopt het. Mijn hele bed is vies en mijn hongerige gevoel nog erger dan eerst.

De deur gaat weer open. Mijn vader staat in de deuropening. In zijn handen heeft hij een dienblad. Ik kan niet zien wat erop ligt, maar het ruikt naar vers gebakken brood. De geur kruipt in mijn neus, waarna mijn buik nog heviger begint te knorren. Eindelijk weer eten. Mijn vader loopt op me af. Net als hij naast me staat en het dienblad op de grond wil zetten, zodat ik kan gaan eten, worden zijn ogen groot. Zijn gezicht word knalrood en hij balt zijn vuisten. 'Je kan ook helemaal niks goed doen he' schreeuwt hij door de kelder. Pas als ik zie waar hij naar staart, begrijp ik wat hij bedoeld. Hij heeft ondekt dat ik heb gespuugd. Ik wist dat hij boos zou worden, maar ik was het alweer bijna vergeten. Ik zie hoe de vuist van mijn vader steeds dichterbij komt. Ik wil hem nog afweren, maar mijn handen zitten te strak. De vuist raakt mijn hoofd. Keihard. Alles begint te duizelen. Als zijn vuist voor de tweede keer richting mijn hoofd gaat, wordt alles zwart.

Wolfs pov:

Ik had ook wel door dat het geen zin meer had om te blijven wachten. Ik heb Mechels gebeld en ben nu onderweg naar het bureau. Het zal nog wat tijd kosten om Mechels te overtuigen dat er iets aan de hand is, maar het gaat me lukken. Eva moet terugkomen. Veilig. Ze moet me alles vertellen wat haar dwars zit. Ze moet tegen me aan gaan zitten, zodat ik haar kan troosten. Alles moet weer worden zoals vroeger.