Terug in de tijd

Deel 12

Eva pov:

Terwijl ik de tranen van mijn gezicht veeg, loop ik de oude, houten trap op naar boven. Bij elke stap hoor ik de treden harder kraken. Ik heb besloten nog niet weg te gaan. Eerst wil ik mijn oude huis verder onderzoeken. Misschien heeft de dader wel een spoor achtergelaten. Ik loop een oude kamer in. Mijn oude kamer. Als ik om me heen kijk, voel ik mijn emoties weer opkomen, maar ik wil ze onderdrukken. Ik wil eventjes niet huilen. Ik wil weten wat hier aan de hand is, pas dan mag ik mijn gevoelens weer tonen.

Wolfs pov:

Als ik de Ponti binnenloop is er nog steeds geen spoor van Eva. Langzamerhand begin ik me toch zorgen te maken. Ze is nu al een paar dagen weg en heeft nog steeds niks van zich laten horen. Toch wil ik me niet met haar bemoeien. Ze wil tijd voor haarzelf en dat moet ik proberen te accepteren. Ik besluit chinees te bestellen, zodat Eva toch een beetje bij me is, en daarna te gaan slapen. Morgen wordt het weer een lange dag.

Eva pov:

Ik heb het hele huis doorzocht, maar niks gevonden wat tot de dader kan leiden. Volgensmij heeft het ook geen enkele zin om nu forensische versterking op te roepen. Het enige bewijs wat ik heb, is het bankje. Daar kan ook een andere logische verklaring voor zijn. Bovendien moet ik dan waarschijnlijk mijn hele verhaal gaan vertellen. Alles over mijn verschrikkelijke jeugd en over alle dingen die mijn vader met me deed. Dat mijn moeder heel vroeg overleden is en mijn broertje door dit alles pshychische problemen heeft opgelopen. Daar komt niemand verder mee. Het is beter dat ik het nog een tijdje voor me houd. Misschien wel voor altijd.