Terug in de tijd

Deel 11

Eva pov:

Met trillende benen stap ik uit mijn auto. Voor mij staat een huis. Mijn oude huis. Behalve dat het er verlaten uitziet, lijkt alles nog hetzelfde als eerst. Als vroeger, in mijn jeugd. Terwijl ik moed probeer te verzamelen zet ik steeds meer stappen richting de voordeur.

MIjn hand grijpt naar de deurklink. Direct glijdt er een koude golf door mijn hand, van het bevroren ijzer. Verwachtingvol duw ik de hem naar beneden. Tot mijn verbazing zit de deur niet op slot, en gaat hij zonder enige moeite open. Ik stap naar binnen, terwijl ik de omgeving in me op neem. Voorzichtig snuif ik de geur op. Ook die is nog precies hetzelfde als vroeger. Steeds meer herrinneringen uit mijn jeugd komen naar boven, maar ik houd het niet tegen. Dit keer niet. Ik moet eraan terugdenken om het te vergeten. Om even op adem te komen, laat ik me rustig in een stoel zakken. Het is de stoel waarop mijn vader vroeger altijd zat. Misschien dat ik hem juist daarom wel uitkies. Ik weet het niet, maar op dit moment voelt het goed.

Terwijl ik nog een keer goed rondkijk, valt mijn oog op een lege hoek in de kamer. Ik kijk nog keer goed, waarna mijn hart zenuwachtig begint te bonken. Ik raak in paniek. In deze hoek stond vroeger een bank. Precies dezelfde bank die gebruikt is bij de verkrachting en de moord op Anna. Direct beginnen de tranen over mijn wangen te lopen. Deze zaak komt nog dichterbij dan ik al dacht. Iemand probeert mij gek te maken. Ik heb alleen geen idee wie dat zou kunnen zijn.

Wolfs pov:

'Is Eva er niet?' vraag ik verbaasd aan Mechels, die zoals altijd achter haar bureau zit. Ze schudt met haar hoofd. 'Ik had gehoopt dat jij wist waar ze was' antwoordt Mechels. Ik zucht een keer diep. 'We hebben ruzie gehad, daarna heb ik haar niet meer gezien' Mechels haalt haar schouders op. 'Die zal wel even tijd voor zichzelf nodig hebben. Ga jij verder met de zaak, dan probeer ik Eva te bereiken' Hoewel ik me een beetje zorgen maak, volg ik toch de instructies van Mechels op en stort ik me weer op mijn werk. Eva komt wel terug. Hoop ik.