It's been two weeks since Savannah show no mercy to her poor friend. Naghihilom na ang sugat sa kilay ni Wyatt at naglalaho na rin ang mga pasa sa mukha niya ngunit inaalagaan ko pa rin kasi raw, hirap pa rin siya na kung dapat ko bang paniwalaan pa.
Narito kami sa kuwarto niya. As usual ay nakaupo ako sa upuang ipinuwesto ko malapit sa kama niya habang sinusubuan siya kasi raw hindi niya kayang kumain. Hindi ko alam kung umaakting lang ang gago na hindi pa rin okay. Sa dalawang linggong iyon ay paniguradong makakalakad na siya pero masakit pa rin daw ang paa niya.
"I want to sit. Nangangalay ako." Buong araw siyang nakahiga lang sa kama kaya niya nasasabi iyan. Ayaw ko siyang palabasin dahil wala akong balak mag-alaga ng pilay lalo pa at kasing bigat niya.
Dinagdagan ko ang unan sa likuran niya kahit na medyo nakaupo naman na siya. Ano na naman ang trip ng gagong ito?
"Not like this." Reklamo niya.
Nagtitimpi naman dinagdagan ko pa ang unan sa likuran niya. "Ayos na?"
Inabot niya ang saklay at pinilit na makabangon tapos ay naupo sa gilid paharap sa akin saka ako nginitian nang matamis at kinain ang pagkaing isinubo ko sa kaniya.
Tinignan ko ang paa niya okay naman na at nagawa pa niyang magsuot ng jeans sa tulong raw ng tauhan niya.
"Umamin ka, nakakalakad ka na ano? Alam kong maaaring masakit pa ang katawan mo pero hindi ako tanga para malamang wala ka nang injury." Sandali siyang natahimik kaya kinuha ko iyon sign na tama ang hinala ko. "Why are you acting crippled then?"
Nagseryoso siya. "If Savannah learns that I can walk, she will punch me again until I can't really walk anymore."
"I see she was so pissed to put you in that situation."
Binitawan niya ang saklay tapos ay nahiga siya patihaya at ginawang unan ang mga braso. Nasa baba pa rin ang mga binti niya kaya bakat na bakat sa suot niya ang bagay na dapat ay itinatago niya.
"Yeah. She wouldn't say she care for us personally but she will show it instead. She doesn't show affection to her friends but you will feel her care. She did this to me because she wants me to realize how stupid I have done to kidnap you. We may that people with many crime records but we don't hurt innocent as long as they are not stepping on our way."
"That's so good of her." Napatingin ako kay Wyatt tapos ay nag-iwas ng tingin. "Ayusin mo nga ang pagakakhiga mo." Sabi ko na sinipa pa ang paa niya.
Kita ko sa sulok ng mata ko ang pag-angat ng ulo niya at kahit hindi ko siya lingunin ay alam kong nakangisi na siya sa akin. "You can touch him if you want."
"As if I would like to do that. And do you have no shame? You are displaying your thing in front of me."
"Uh, I can't see myself ashame about it. I am proud of him."
"Tsk." Lang ang lumabas sa bibig ko at iniligpit ang mga pinagkainan niya.
"You're leaving already?"
Walang gana ko siyang nilingon. "Alangan namang sayangin ko ang buong oras ko sa iyo hindi ba?"
Sinimangutan niya ako. "But I am not fully recovered. No one will take care of me if you leave me here."
"Tigilan mo ako Wyatt. Alam kong nagdadrama ka lang dahil gustong-gusto mong pinapagod mo ako."
Bigla siyang ngumisi. "Because it feels good taking care by you. Pakiramdam ko ay inaalagaan ako ng asawa ko habang may sakit ako."
Nginiwian ko siya't lumabas ng kuwarto niya. Hindi ko alam kung ano ang ginawa ko at sa akin na lang umiikot ang mundo niya. I mean, Wyatt is a good looking man. Kahit lalaki ay maiingit sa kaniya. He came from a famous family. Not famous like celebrities. Famous because of their own wealth. Na-feature na rin sa isang palabas ang napakalawak na resort na pagmamay-ari ng pamilya niya at may-ari rin sila ng isang malalaking kompanya.
