Deepest Treasured Fantasies

Chapter 31

First Trimester

My head felt like a smashed and crampled, pain radiated through my temples, accumulating behind my eyelids, making it imposible for me to move a little.

Anong nangyari?

My senses was being focused on the beeping sound on my right and a strap on my belly. Slowly, I tried to touch that strap.

"Good afternoon po, Ma'am," a female voice filtered through the silence. I tried to peek and saw a woman wearing white.

A sudden impluse went throughout my body, Shit, ang anak ko. Mabilis akong napahawak sa tiyan ko at mas lalong lumakas ang pag-beep ng machine sa kanan ko.

"Huminahon lang po kayo, Ma'am. Nasa hospital po kayo at safe po ang baby niyo." malumanay na sabi niya sa'kin. I adjusted my head and look around, napansin kong naka-hospital gown din ako.

"Ayusin ko lang po itong CTG sa inyo," sabi niya habang inaayos 'yong nakapulupot sa tiyan ko.

"Para saan 'yan?" tanong ko, tumingin ako sa machine kung saan naka-connect 'yon. Puro mga numbers at waves ang nakikita ko, wala akong maintindihan.

Kumuha ang nurse ng micropore. "Pang-monitor lang po ng vital signs ni baby." ngumiti siya sa'kin. "Ako po si Nurse Lilo, ako po ang magiging nurse niyo hanggang seven o' clock ng gabi. Ayos naman po ang vital signs ni baby. Si Dr. Sullivan po, pupunta siya dito mamaya para kausapin kayo. Lumabas lang po sandali 'yong Aunty at mommy niyo."

"Dr. Sullivan?" tanong ko. Paano siya napunta rito?

Tumango siya. "Opo, maiwan ko na po kayo," may iniabot siya sa'king green na plactic container. "Kapag nasusuka po ulit kayo, ito lang po ang gamitin niyo. Hindi po kayo pwedeng tumayo." lumakad siya sa kaliwa ko at iniabot ang wired push button. "Kapag emergency po o kailangan niyo ng tulong, i-press niyo lang po 'yan."

I lie on the bed smoothly, trying hard not to mess the wires and strap on my belly including the IV Fluid connected on my left arm.

I really wasn't feeling all that well, I felt like I had been hit by a bus, parang noong nagkasakit ako. Napangiti ako ng mapait nang maalala ang 'yon, he was there but now..

"Anak, kamusta ka?" Nakita ko sina Mommy at Aunty kakapasok lang ng kwarto. "Nagulat ako nang mag-sisigaw ang Aunty mo, buti na lang talaga at naroon sa bahay si Pipo para tulungan kaming dalahin ka rito."

"Oo nga, buti na lang ay nasalo kita noong nawalan ka ng malay," sabi pa ni Aunty.

I gave them a weak smile. "Ayos lang po ako."

Umiling si Mommy, tanda ng hindi siya naniniwala sa sinabi ko. "Papunta pa lang ang daddy mo nasa kabisera kasi siya, si Talia at Marco papunta na rin."

A week after the sickness began, I was in denial.

I told myself. It was just bad morning sickness, sabi rin kasi ni Talia ganito siya noon at mawawala rin ng ilang buwan.

"Good afternoon po,"

Sabay-sabay kaming napatingin sa pintuan, nakita namin doon ang doctor na may kasamang babae na nagtutulak ng ultrasound machine.

"Hi, Inez, kamusta ka?" masayang bati niya sa'kin. Pumunta siya sa may kanan ko at tiningnan 'yong machine.

I frantically looked at her. "Ano pong nangyari sa baby ko?" I pushed myself up in bed but she stopped me.

"Calm down, everything is under control, Inez" tiningnan niya sila Mommy at Aunty. "You have Hyperemesis Gravidarium, this condition happens when you HCG level is too high." huminga siya ng malalim. "We also found ketones in your urine, a sign of malnutrition."