Lessons from the Badboy

43. Release

We rijden naar een parkeerplaats ergens achterin het industrieterrein. Ik begin alvast aan mijn drankje. Een minuut later komt Kai naast ons staan.

"Dankjewel voor het betalen," zegt hij lief. Ik glimlach.

"Uhm, Wyatt, ik wilde je nog wat zeggen waar ik net niet de kans voor heb gekregen," gaat Kai verder. Wyatt kijkt hem aan en knikt.

" Nou, Sky en ik krijgen een baby." Ik kijk naar Wyatt die knikt. "Hmhm." Hij drinkt aan zijn drankje. Ik kijk naar Kai die me met hulpeloze ogen aankijkt. "Hij is serieus hoor," ga ik door.

Wyatt kijkt me doordacht aan. "Oh. Je bent serieus. Dude.." Hij wendt zich tot Kai. "Gefeliciteerd, man. Ik ben er voor je!" Zegt hij met een lach op zijn gezicht. "Hebben jullie al een naam?"

Kai schudt zijn hoofd. "Daar moeten we allemaal nog aan beginnen. Het is ook nog nieuws voor ons, weet je."

Wyatt lacht. "Je zult een goede vader worden. Ik geloof in je."

Nadat we onze Starbucks drankjes gedronken hadden gingen we allebei onze eigen kant op. Sky had Kai gebeld waardoor hij naar haar toe ging. Chantie, haar moeder, vind hem geweldig. Zoals ik zei is ze super blij met het goede nieuws.
Wyatt heeft me thuis gebracht na een telefoontje die hij kreeg. Ik vraag me af wie dat geweest was. Niet dat het mij iets zou moeten boeien, maar ik ben wel nieuwsgierig. Hij had haast en leek wel.. bezorgd? Misschien verteld hij het me wel.

Ik sta in de keuken om een drankje te pakken.
Ik krijg een appje van Kai.

"Verwijder die domme comment onder Carter zijn insta foto." Mijn mond valt open.
"Welke domme opmerking." Typ ik gepikeerd terug.

"Het is dinsdag maar.." typt hij. Ik rol met mijn ogen.
Snel ga ik naar Instagram en zoek ik Carter zijn Instagram op: notcarter18

Ik kijk naar zijn laatst geposte foto waar ik onder had gereageerd. Het is toch geen rare comment? Kai heeft zijn foto niet eens geliked! Ik swipe terug naar zijn profiel en check zijn volgers. er staat nergens kaixwoodss    . Hij volgt Carter niet eens!

"Nou en. Stalk mij niet zo!" App ik Kai terug. Kai begint gelijk weer te typen.

"Afentoe ben je echt lastig."
En daarmee gaat hij offline.

Ik zucht en start Instagram weer op. Ik staar naar mijn laatst geposte insta post en wordt gelijk onzeker. Waarom zou ik een foto van mezelf uploaden. In het echt zie ik er echt niet zo mooi uit hoor.

Ik kijk naar mijn reacties en rol met mijn ogen.
wyattdenaro: 🦅

Ongelofelijk. Het begint echt een pest woord te worden. Ik wil de kwal emoji terug reageren maar ik besluit het niet te doen.
Ik loop terug naar de bank en ik plof neer. Er steekt iets in mijn rechter broekzak in mij bil. Ik voel wat het is en trek Wyatt's sleutels uit mijn zak. Hoe kom ik nou weer aan zijn sleutels? Ik denk terug en besef me dat hij me een paar sleutels had gegeven om even bij te houden.

Ik zucht en sta weer op. Ik kan ze maar beter gaan brengen denk ik tot mezelf terwijl ik mijn fiets sleutels pak.

Ik probeer mezelf ervan te overtuigen dat ik het alleen doe om de sleutels te geven, maar een gedeelte van me mist zijn aanwezigheid in deze koude 20 minuten nu al.

Wyatt POV:
Ik heb hard geprobeerd om mijn paniek te verbergen terwijl ik Raven naar huis reed. Ik denk dat het me op zich wel gelukt is. Nadat ze haar deur dicht gedaan had ben ik met volle snelheid weggereden. Mijn moeder heeft mijn hulp nodig. Er is zoveel woede in me. Tegenover de man die mijn vader moet voorstellen. Ik rij door de poort en parkeer mijn auto zo snel mogelijk op de eerste plek die ik zie. Snel check ik of ik alles bij me heb voor het geval dat het verkeerd afloopt. Zijn messen stunt zal zich niet herhalen. Ik sluit mijn auto af en ren naar de deur naar binnen.
Mijn hart bonkt in mijn keel en de adrenaline stroomt in mijn aderen.
"Als ik je zeg dat je dat moet doen, doe je dat gewoon begrepen!" Hoor ik vanuit een kamer met een kets geluid erachteraan.
"S..SS..sorry.." hoor ik mijn moeder huilen.
Ik ren de trap op. Het maakt me niet uit dat hij me hoort. Deze keer ben ik sterker dan hem. Deze keer kan ik mijn moeder beschermen.

"Vader laat haar los," zeg ik met mijn intimiderende stem. Ik stap de deuropening in en zie mijn moeder op de grond liggen, kermend van de pijn. Ik snap niet hoe ze het volhoudt. Waarom ze nog hier blijft.

Vader begint te lachen. "Je weet nou onderhand wel dat als ze gehoorzaam zou zijn geweest, als elke normale vrouw, er niks aan de hand geweest zou zijn."

Er zijn geen woorden voor het onrecht wat mijn moeder aangedaan wordt.

"Als je haar zo'n slechte vrouw vind voor je, waarom ga je dan niet gewoon weg? Waarom stop je niet gewoon met het verzieken van ons leven?!" His ik boos. Ik bal mijn handen tot vuisten, maar ik slik mijn woede weg. Op dit punt ben ik er gewoon zo klaar mee.
Hij begint te lachen. "Kleine jongen! Denk je nou echt dat weggaan een optie is? Ik hou van je moeder. Alleen mijn haar voor haar is groter dan mijn liefde."
Hij schudt met zijn hoofd en ik zweer dat ik een stukje berouw in hem zag. Ik klem mijn kaken op elkaar en ik kijk mijn moeder moedeloos aan. In tweestrijd met mijzelf. Ze schudt voorzichtig met haar hoofd. Alsof ze sorry probeert te zeggen, wat me alleen maar bozer maakt. Niemand zou zich moeten verontschuldigen om hoe ze behandeld worden.

Vader pakt moeder vast bij haar kraag en trekt haar met een arm naar zich toe, omhoog. Zwakjes kermt ze en probeert ze haar pijn van de vorige klappen te verbergen. Moedeloos pakt ze vaders arm vast en sluit ze haar ogen wachtend op de volgende klap. Niet in staat om meer tegen te werken. Vader heft zijn arm op en op dat moment knapt er iets in mij.

Alle boosheid, angst, verdriet en paniek van vorige jaren vullen mijn hoofd en ik grijp het geweer vanuit mijn achterzak. Hij is geladen, waar ik zekerheid van had gemaakt deze ochtend. Mijn hart bonkt hard in mijn borst en een gevoel van macht overvloeide me. Het gevoel van macht die ik tot nu toe nooit gehad had. Het gevoel voelt eng, maar vertrouwd op een of andere manier. De enige plek waar ik geen macht had is nu in mijn bedwang.

"Laat haar los!" Schreeuw ik hard. Vader kijkt me met grote ogen aan. Ik zie aan hem dat hij niet weet wat hij moet doen. Ik heb hem verrast. De lach verschijnt zwakjes weer op zijn gezicht en de grip op moeders kraag verzwakt. Hij gooit haar op de grond.
Een akelige boze grom verlaat mijn keel. Alle deeltjes energie schieten door naar mijn vingers, zeggen er een eind van te maken. Het voelt alsof ik ga exploderen.

"Een zwakke jongen als jij? Laat me niet lachen!" Schreeuwt vader.
"Ga hier weg en kom nooit meer terug!" Schreeuw ik terwijl ik hem in mijn vizier hou. Zijn neerhalende woorden maken me alleen maar bozer.
Vader lijkt in tweestrijd maar zijn koppigheid overheerst. Een seconde later schopt hij mijn moeder in haar buik.
"Of wat?!" Schreeuwt hij terwijl hij zijn armen spreid.

"KANKER OP UIT MIJN LEVEN!" Schreeuw ik zo hard als ik kan. Een traan ontsnapt uit mijn ooghoek. Er slaat angst op mij uit. Moet ik hem echt neerschieten? Moet het echt? Kan hij niet gewoon weggaan zoals ik had bedacht dat het zou gaan?

Vader loopt intimiderend op me af totdat hij bijna het pistool bereikt heeft.
"Ik zal nooit stoppen met het verzieken van jullie leven," sist hij.

Al mijn opgekropte gevoelens kruipen mijn hoofd in. En dan laat ik ze los. Een opgeluchte zucht ontsnapt uit mijn mond.
Dan ik haal de trekker over.

Omg Wyatt wat heb je gedaan. Denk jij ooit wel is na over consequenties?!?! Maarja dat is weer iets voor een volgend hoofdstuk.
!!!!!!!!!
Ik wil jullie een leuk nieuwtje geven! Ik heb voor elk karakter een insta account aangemaakt! Je kunt ze volgen en nog dieper in het verhaal raken! Misschien heb je wel vragen voor je karakters! ;p. Ik zal ook regelmatig uploaden!
Wyatt: wyattxdenaro
Raven: ravenxwoodss
Sky: skyyxsmithh
Kai: kaixwoodss
Carter: notcarter18