Lessons from the Badboy

42. Wie drinkt er nou koffie?

Met grote ogen kijk ik naar mijn telefoon. Hoe vaak had Kai wel niet verteld dat ik van zijn vrienden vandaan moest blijven. Genoeg iniedergeval om het te overwegen.

Ik wil een bericht typen maar er verschijnt een bel oproep in mijn scherm. Van Kai natuurlijk. Ik sluit mijn ogen en bereid me voor op zijn preek.

Dan druk ik op opnemen.

"Hallo?"

"Luister jij ooit wel naar wat ik zeg?" Schreeuwt Kai bijna door de telefoon. "Uhh.. nou."
"Nee niks. Hoevaak moet ik het nog zeggen. Gewoon nee. Niet doen. Ik snap niet dat.." rakelt hij verder.

"Ik doe niks met dr. We zijn gewoon vrienden ik snap niet waar je zo'n probleem over maakt," hoor ik Wyatt zeggen op de achtergrond. Kai stopt met praten en ik hoor gekraak aan de microfoon.

"We weten allebei hoe jij omgaat met meisjes. En misschien wist je het al aangezien jullie zulke goede vrienden zijn, maar hebben t hier over mijn fucking zusje!" Ik klem mijn kaken op elkaar en ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik had niet verwacht dat Kai zo boos zou worden. Hij heeft ook gezegd dat ik z'n zusje ben. Wat hij blijkbaar dus toch echt niet eerder gezegd had. Ik had alleen gehoopt dat hij wel wat begrip voor mijn eigen keuzes zou hebben. Aangezien de lieftallige jongen ook gewoon met mijn beste vriendin een kind krijgt.
"Laat maar Kai. Ik heb al geen zin meer in koffie." Ik zeg het en voordat hij wat terug zegt hang ik de telefoon op.
Hij mag lekker boos zijn zonder mij erbij.

Carter
"Dus bad boys part 2 volgende week maar kijken?❤️"

Ik glimlach naar mijn telefoon.
Raven
"Sure ;)"

Ik sluit mijn telefoon af en kijk zet de Vampire Diaries aan. Net als ik wil gaan zitten gaat de deurbel. Met een innerlijke schreeuw druk ik hard op de afstandsbediening om de serie op pauze te zetten en loop ik stampvoetend naar de voordeur.
Ik zet een lief gezicht op en open de deur.

"Hey." Wyatt staat tegen de zijkant van de deur met een brede glimlach. Een meter achter hem staat Kai kijkend naar de buren hun tuin met zijn handen over elkaar. Hij fronst en rolt met z'n ogen. Hij is duidelijk geïrriteerd.
"Laten we naar de Starbucks gaan Raven," zegt Wyatt. Ik kijk hem met een opgetrokken wenkbrauw aan. Dit is de eerste keer dat hij mijn naam daarwerkelijk echt uit zichzelf zegt.
"Oké kwal." Zijn gezicht betrekt en ik begin te lachen.
Ik spring naar binnen en doe de tv uit. Ik draai me om en schrik van Wyatt. Hij stond  pal achter me. Ik had hem niet achter me aan horen lopen.
"Oh! Hoi.." zeg ik verlegen. Op een of andere manier maakt hij me nog steeds verlegen. Niet ongemakkelijk, maar hij geeft me gewoon een gevoel waardoor ik dicht sla. Terwijl deze jongen alles al van me heeft gezien. Die gedachte laat me blozen en ik kijk weg.
"Mag ik er langs?" Vraag ik. En met heel voel moeite kijk ik naar hem op. En even leek het alsof zijn pupillen vergrootten.

"Natuurlijk vogeltje," en hij stapt voorbij.
"Wat duurt er zo lang," bromt Kai in de voordeur. Hij staat slechts voor de helft in de deur en ik weet zeker dat hij dat deed ter controle.
"Mijn serie. " zeg ik.
"Ja Kai, Damon of Stefan? Toen wij samen gingen kijken vond ik geen van beide zo leuk!" Zegt Wyatt tegen de voordeur.

Kai werpt mij een boze blik toe en loopt de deur uit.
Ik kijk Wyatt boos aan.
"Waarom?" Vraag ik. Hij lacht. Ik kan hem wel een kets verkopen. Beetje reactie uitlokken.
"Omdat.. hij er gewoon aan moet gaan wennen dat we samen optrekken." Hij pakt voorzichtig mijn hand vast en ik begin te blozen.
Wilt hij langer met me op trekken? Meent hij dat echt?  Ik kijk hem aan.
"Wil je dat dan?"
Hij staart me aan en strijkt een pluk achter mijn oren.
"Waarschijnlijk niet... dat zou me teveel pijn doen. "
Hij loopt vervolgens door naar de voordeur en laat me verbaast achter.