Lessons from the Badboy

13. Een kapotte telefoon is het begin van een fantastische dag

"Biljonair" van Bruno Mars scheldt hard door mijn kamer en met een ruk pak ik mijn wekker van mijn nachtkastje en smijt het tegen de muur.  Het stopt met lawaai maken en opgelucht laat ik mijn hoofd weer in mijn kussen vallen. Juist wanneer ik dreig weer in slaap te vallen besef ik me iets. Ik heb gisteren mijn wekker niet gezet. Ik heb mijn alarm van mijn gsm aangezet. Maar wat heb ik dan net naar de muur gegooid? Verschrikt schiet ik om hoog.
"Oh no no no!!", ik hop uit mijn bed en loop zo rap naar de muur dat ik wel mee kan doen met de olympische spelen. Ik kan wel huilen wanneer ik mijn I phone op de grond zie liggen. Ik heb gewoon net mijn freacking telefoon naar de muur gegooid. Zacht en bang raap ik hem op en draai hem om.
"Shit shit shit!!", er zit een barst in mijn gsm en wanhopig probeer ik hem aan te doen. Hoopvol staar ik naar het scherm. Wanneer ik het Apple tekentje zie oplichten kan ik het wel uitschreeuwen van blijdschap. Ik doe oprecht een vreugdesdansje.
Wat ben ik opgelucht!! Nou nu ben ik tenminste wakker. Dan pas besef ik wat ik allemaal te doen heb vandaag. Oh my god! Ik heb een date met Carter!! Direct ren ik naar mijn inloopkast om een paar kleren aan te doen. Het is al redelijk koud buiten dus doe ik iets warms aan, maar het moet er natuurlijk wel nog goed uitzien voor de date. Ik doe een lange zwarte skinny jeans aan met daarboven een geruit hemd. (Zie foto). Vlug ga loop ik de trap af. Ik heb nog maar een half uur. Rap ontbijt ik.
Nog een kwartier. Snel trek ik mijn schoenen aan en pak mijn lievelings motor uit de garage. Ik zet mijn zwarte helm op en doe de klep naar beneden.
Wanneer ik eindelijk bij Starbucks kom zie ik dat het exact 10 uur is. Ik voel de zenuwen plots opborrelen. Ik heb nu echt een afspraakje met Carter! Dit is echt waar ik al naar uitkeek vanaf het derde middelbaar. Ik haal nog eens diep adem voordat ik binnenga. Ik zie Carter vanachter in de hoek zitten. Ik voel mijn benen al slap worden, wanneer ik hem zie. Zijn blonde haren staan in model en zijn ogen zijn net blauwe pielen die je zomaar kunnen opzuigen. Hij heeft een wit shirt aan, waarin zijn spieren goed te zien zijn.
Carter kijkt op wanneer hij het belletje van de deur hoort en glimlacht wanneer hij me ziet. Ik loop naar de tafel waaraan hij zit en hij staat op van zijn stoel.
"Hey", hij zwaait en trekt me dan in een korte knuffel. Ik verstijf. Oh my god, hij knuffelt me. Snel verman ik me en sla mijn armen rond hem. Het zou anders een beetje raar zijn moest ik daar gewoon als een debiel blijven staan zijn. Hij ruikt goed moet ik zeggen. Maar niet zo goed als Wyatt.
Ho! Wacht, dat heb ik dus juist echt niet gedacht. Zei ik niet zo goed? Ik bedoel natuurlijk beter. Carter ruikt veel beter dan Wyatt. Ja dat is het!
We laten elkaar los en opslag heb ik het koud. Zijn armen voelden zo warm aan. Ik ga op de stoel over hem zitten.
"Euhm nog eens sorry van de vergissing met Wyatt. Ik dacht..", hij lacht een beetje ongemakkelijk en het staat hem echt ongelooflijk schattig!!
"Je dacht dat ik weer één van die meisjes was?", het kwam er iets botter uit dan de bedoeling, maar Wyatt staat er wel om bekend om meisjes mee naar bed te nemen en de volgende dag dan te dumpen. Ik wil niet één van die meisjes zijn. Oké ik weet dat ik bepaalde seksuele dingen doe met hem, maar ik weet ook waar ik mee bezig ben. Ik stop wanneer ik wil en ik ben echt niet zo dom om verlieft op hem te worden. Toch?
En trouwens Wyatt doet dit alleen om me te helpen. Oké ik weet hoe dom dit nu klinkt, maar ik ga echt niet in zijn val trappen hoor.
Carter kijkt een beetje geschrokken: "N-nee, zo bedoelde ik het niet. Ik vind je geweldig Raven en ik zou nooit zoiets over jou zeggen.", hij neemt mijn hand vast die op tafel ligt en ik voel mijn hele lichaam warm wormen. Zijn ogen boren zich in de mijne en plots schaam ik me om wat ik net heb gezegd.
"Euhm nee het spijt mij ik had niet zo moeten uit vliegen". Ik heb het gevoel dat ik ga flauzvallen als hij nu mijn hand niet los laat.
"Ik begrijp het.", hij glimlacht en laat dan mijn hand los. Het lijkt wel alsof zijn hand een deel van mijn hart heeft meegenomen.
"Zullen we dan maar bestellen?", ik knik en we lopen naar de bar om te bestellen.