Lessons from the Badboy

32. Dit was toch wat ik wil?

De film is afgelopen. Al pratend over de film lopen we naar buiten. "Vond je de film leuk?" vraagt Carter. Ik knik. "Ja, zeker weten."

"Mooi, dan zullen we dit snel nog een keer doen," zegt Carter met een glimlach. Zijn vingers pakken de mijne waarna hij mijn hele hand vast pakt. Ik voel zijn warme hand in de mijne en het geeft me een blij en gelukkig gevoel. Ik kijk hem aan met een kleine lach. Dan pakt hij ook mijn andere hand vast. Hij kijkt me in mijn ogen aan. Het enige wat ik wil doen is terug kijken in zijn mooie lieve ogen. Terwijl ik in zijn ogen kijk zie ik zoveel, ik zie de zachtaardigheid, de onschuld, het type vader dat hij zou zijn. Ja zijn kinderen zullen liefdevol worden opgevoed. Je ziet dat hij zijn leven leeft alsof de rest van de wereld niet bestaat, hij is niet bang dat hij niet geaccepteerd wordt zoals hij is, hij is gewoon zichzelf.

Dan buigt hij naar voren en drukt hij zijn lippen zacht op de mijne. En dan trekt hij zich terug. "Dat was niet verkeerd toch?" vraagt hij. Ik schudt met mijn hoofd en bijt met een glimlach op mijn lip en kijk weg. En dan zie ik hem staan. 

10 Meter verderop staat Wyatt naar me te kijken. Hij kijkt boos of bedroefd. Ik weet het niet. Hij schudt zijn hoofd en draait zich om en loopt weg.

Een deel van me wilt hem achterna rennen en hem vragen wat er aan de hand is. Waarom hij zo boos naar me keek? Maar het lieve deel in mij weet dat ze Carter niet zo achter kan laten en dat Wyatt later wel ter sprake komt. 

"Wil je me naar huis brengen?" Vraag ik stilletjes. "Ja, natuurlijk," zegt Carter. En we lopen naar zijn auto. De terugweg is stilletjes, wat vooral door mij komt denk ik. Ik snap niet wat Wyatt hier deed. En waarom kon hij niet fatsoenlijk zwaaien? Wilde hij niet dat ik met hem gezien werd in het openbaar? Is dat het? De angst voor afzwijzing van iedereen in de wereld omdat hij met mij om gaat?

We komen aan bij mijn huis.

"Dankjewel voor de leuke avond." Zeg ik. "Geen probleem, ik spreek je nog wel." Ik geef Carter een kus op zijn wang en stap de auto uit. Hij zwaait nog even voordat hij weg rijdt en ik loop naar binnen. 

"Ennnn, hoe was je date?" zegt Kai op een irritante toon. Ik trek mijn wenkbrauw op. 

"Hoe weet jij dat nou weer," vraag ik. Hij trekt een heel onschuldig gezicht. "Geen idee." 

Sky dus. 

"Nou het was gezellig, dankjewel voor de interesse." Ik loop door de kamer heen richting de trap.

"En hoe is het met Wyatt?" Zegt Kai. Ik verkramp op de eerste trap trede en voel mijn hart in mijn keel bonzen. Weet hij van de seks lessen? Dat kan niet. Heeft Wyatt het hem verteld? Met angst in mijn hart draai ik me om.

"Hoe bedoel je?" Vraag ik. 

"Hij vroeg aan me of het oke was of hij met mijn zusje mocht omgaan. Dus vandaar, ik wil gewoon niet dat hij je pijn doet of verkeerde intenties met je heeft."

Ik slik. Hij weet van niks. Ik voel me een beetje teleurgesteld in mijzelf. Ik heb sekslessen met zijn beste vriend. Ik voel me een beetje een slet. Alhoewel, ik doe het voor een goed doel. Carter. Het schuldgevoel verdwijnt weer.

"Oh, ja, we zijn gewoon vrienden. Ik vind hem aardiger dan ik dacht dat ik hem zou vinden. Geen zorgen." Half gelogen, half de waarheid verteld.

Ik loop naar boven, kleed me uit en ga in bed liggen. Ik pak mijn telefoon

BERICHT VAN CARTER

Was heel leuk, doen we snel nog een keer xx.

Ik negeer het bericht en open de chat met Wyatt.

"Hey, wat was er aan de hand? Ik zag je maar je keek boos? Is er iets gebeurd?"

Normaal reageert hij snel. Maar na 1,5 uur heeft hij het nog niet gelezen of gereageerd.

Met een gemixt gevoel ga ik slapen.Denkend aan Carter en zijn lieve gezicht. Maar ook denkend aan Wyatt, wat zou er aan de hand zijn?