Lessons from the Badboy

22. Vriendin?!

Plots bekruipt een gevoel van woede me langzaam. Het begint aan de plaats waar Wyatt me vast heeft en verspreidt zo langzaam over heel mijn lichaam. Met een priemde blik por ik met mijn wijsvinger in zijn borst.
"Dat gaat je helemaal niks aan, Wyatt", sis ik naar hem. Ik wees niet waar ik de moed plots van daan haal. Misschien is het omdat ik alles er heb uitgepraat. Misschien is het wel omdat ik eindelijk het gevoel heb dat er iemand is die ik kan vertrouwen, die me steunt, die een moederfiguur voor me kan zijn. Oké het is niet dat ze echt mijn moeder gaat worden. Dat zou nogal gek zijn, maar gewoon iemand hebben waar ik mee kan praten is goed. Wyatt knijp zijn ogen nog meer samen. "Het gaat me wel iets aan als jullie daar over mij praten!", hij duwt me nog harder tegen de muur en ik krijg het een beetje benauwt, maar dan besef ik wat hij net zei.
"Je hebt ons afgeluisterd!?", wauw dit is echt niet te geloven.
"Wat heb je gehoord?", zolang hij niets over Kai weet is het goed.
"Ik heb alleszins mijn naam gehoord en iets over Kai, maar meer kon ik er niet van verstaan. Dus als je iets te zeggen hebt zeg het dan tegen mij in plaats van het achter mijn rug om tegen mijn moeder te gaan zeggen. Of vertrouw je me niet.", even meen ik een gekwetste blik in zijn ogen waar te nemen, maar het is al weer zo snel weg als het gekomen is. Zacht leg ik een hand op zijn borst wat hem kennelijk doet kalmeren en kijk hem glimlachend aan.
"Wyatt, natuurlijk vertrouw ik je", en het verbaasd me zelf dat ik het zo zonder te twijfelen uit spreek. Maar het is waar. Ik vertrouw hem en niet alleen met mijn lichaam, maar ook met mijn gevoelens, "maar dit is gewoon iets waar ik professionele hulp bij nodig heb. Het is nogal persoonlijk.", nadat ik onzeker heb weggekeken staar ik hem verwachtingsvol aan. Hij kijkt even weg, maar al direct haken zijn ogen zich weer in de mijne. Hij knikt kort en glimlacht. Ik voel mezelf een klein beetje wegsmelten.
"Je hebt gelijk. Het zijn mijn zaken niet. Je zal het me wel vertellen als je daar zelf klaar voor bent.", en bijna teder strijkt hij een pluk haar uit mijn gezicht en plots komt de drang om mijn lippen op de zijne te voelen opsteken. Ik probeer me in te houden, maar wanneer hij langzaam naar voor buigt waardoor ik zijn hete adem tegen mijn lippen voel, kan ik me niet meer langer bedwingen. Ik hunker naar hem, besef ik mij.
Ik leg mijn hand in zijn nek en trek hem naar mij toe. Zijn lippen voelen zijde zacht tegen de mijne en zo ongelooflijk goed. Ik wil meer en tik met het puntje van mijn tong tegen zijn onderlip. Hij opent vrijwel direct zijn mond en de smaak van munt en aardbijen overvalt me. Hij smaakt zo goed. Onze tongen spelen een vurig spel met elkaar. Hij strijkt zacht met zijn hand langs mijn wang, een bijna teder gebaar en dat is wanneer ik het besef. Deze kus heeft niets te maken met de lessen of lust, maar waar had het dan wel mee te maken? Of was het wel degelijk lust voor hem? Maar zijn bewegingen vertelde het omgekeerde. Ze waren zacht en liefdevol, Wat mijn hele lichaam deed opgloeien. Ik word abrupt uit mijn trans getrokken door een opgewonden stem.
"Oh my god, ik wist het!!", met een ruk duw ik Wyatt een eindje van me weg en kijk Sandra geschrokken en iets beschaamd aan. Ze staat in de deuropening met een big smile op haar gezicht geplakt en ze klapt opgewonden in haar handen.
"Wyatt waarom heb je ons niet gewoon verteld dat ze je vriendin is? Kom snel weer aan tafel! Jullie zijn zo schattig samen. Ik ben zo blij voor jullie!", ik voel mijn wangen nog roder worden en Wyatt wrijft ongemakkelijk met zijn hand in zijn nek en ook zijn wangen worden een beetje rood, wat er ongelooflijk schattig uitziet.
"Tcha, sorry mam. Ik had gewoon nog niet echt de kans om het te vertellen.", verbaasd staar ik Wyatt aan. Hij gaat hier in mee? Waarom? Maar toch probeer ik het gevoel van blijheid in mijn hart te negeren. Ik besef me dat zijn moeder ons net betrapt heeft in de gang en dat het nu wat raar zou zijn moest hij nee hebben gezegd.
"Ze is gewoon geweldig.", en
Bij die woorden voel ik mijn hart letterlijk een sprongetje maken. Meende hij dit? Er is niets liever dat ik zou willen dan het te geloven, maar toch was er die kleine stem in mijn achterhoofd die me waarschuwde, mijn geweten. Hij trekt me aan mijn heup tegen zich aan en drukt een kus op mijn wang. Ik voel mijn wangen nog roder worden.
"No need to be shy", fluistert hij hees in mijn oor wat voor kippenvel over heel mijn lichaam zorgt. Hij loopt weer de woonkamer in en laat me stom verbaasd op de gang achter.
Wat was er net gebeurd? Oké, dus nu er nog voor laten zorgen dat wij op een koppel lijken. Hoe moeilijk kan dat zijn?
Ik loop hem achterna en schuif weer aan aan tafel. Ondertussen had Sandra de borden al weer opgewarmd.
Henry schraapt zijn keel en kijkt me met een schuldbewuste blik aan.
"Euhm Raven, ik denk dat ik je een excuus verschuldigd ben.
Sorry van wat ik daarnet zei. Ik meende
het niet en ik ben oprecht blij dat Wyatt zo een leuke vriendin als jou heeft.", ik voel het rood naar mijn wangen stijgen en stotter: "Euhm dat is niks hoor, excuses aanvaart."
Sandra kijkt ons glimlachend aan en begint een gesprek met mij.
"Dus Raven, hoe oud ben je?", ik wil juist antwoorden, wanneer ik een zachte hand op mijn been voel. Ik kijk naast me en Wyatt heeft zijn hand op mijn bovenbeen gelegd. Zijn huid in contact met de mijne zorgt voor een golf van aangename tintelingen en ik moet moeite doen om niet te blozen. Ik probeer me weer te concentreren op de vraag.
"Euhm ik ben 17.", Sandra knikt. Zo gaat het gesprek nog even door en bij elke vraag schuift Wyatt zijn hand een beetje omhoog. Ik probeer uit alle macht niet te stotteren en zijn hand te negeren. Al die tijd blijft Wyatt gewoon doen alsof er niks aan de hand is. Wanneer hij bijna aan mijn intieme plek is sla ik zijn hand van mijn been en schenk hem een veelbetekenende blik. Het enige wat ik terug krijg ik een onschuldige glimlach. Oh god, ik wil niet eens weten wat hier van gaat komen.