Lessons from the Badboy

48. Dropout Loser

Het geluid van een harde toeter klinkt voor de vierde keer uit mijn raam.
"Jaaaa!" Roep ik. Ook al hoort hij me toch niet met die herrie auto.
Ik doe snel nog even een lip olie op en bekijk mezelf nog even in de spiegel.
I look good. Today.

Snel haast ik me om mijn schooltas te pakken en ik ren vervolgens naar beneden. Kai zit rustig te ontbijten en kijkt me fronsend aan.

"Alweer? Je weet dat ik het niet leuk vind dat.."
Ik laat hem zijn zin niet afmaken aangezien ik haast heb.
"Just friends!" Gil ik voordat ik de deur achter me dicht gooi. 

Snel ga ik in de auto zitten en Wyatt rijdt gelijk met vol gas weg.
Ik sta te popelen voor informatie. Als een kind die haar cadeautje uitgehand krijgt. Alleen weet ik niet zeker of dat de goede vergelijking is, maar oké.
"En?" Vraag ik.
Wyatt trekt zijn wenkbrauw op en kijkt me aan.
"En wat?"
Snel kijk ik even naar de weg aangezien we niet allemaal super powers hebben als de Salvatore-brothers en we makkelijk kunnen verongelukken. Gelukkig is de weg rustig.

"Hoe is het gegaan gisteren? Wat is er gebeurd?"

Wyatt kijkt recht vooruit en ik zie zijn hand en kaak aan spannen.
"We hebben het afgehandeld," zegt hij zachtjes.
"Hoe?"

"We hebben hem in stukjes gehakt en bereidt voor de daklozen."

Ik kijk hem ongelovig aan. Waarom zouden ze dat doen? Er was toch vast een betere manier?
Wyatt kijkt me aan en begint te lachen. "Grapje voor als dat niet duidelijk was. "

"Haha." Zeg ik geïrriteerd. Alsof het de normaalste zaak ter wereld is om je stiefvader op te bergen. Ik schuif mijn armen over elkaar en begin van het eindelijk lekkere weer te genieten.

De zon maakt alles zoveel beter.

"Ben je niet een beetje nieuwsgierig?" Vraagt Wyatt met een kleine pret in zijn stem.
Ik schud mijn hoofd zonder hem aan te kijken.
"Nee? Niks? Niet wat hij heeft gezegd tegen mij? Not at all?"

Ik schud weer heviger mijn hoofd en kijk hem aan. "Niet meer. Misschien is je opa wel een vampier in jou volgende verhaal. Dus ik skip je verhalen vandaag maar beter." En ik draai me terug om.

"Een vampier? Ik dacht meer dat honden en.."
Ik kijk hem geïrriteerd aan en hij begint te lachen. "Oké ik stop."  Ik kan een glimlach niet verbergen en rol mijn ogen weg. Hij is gek.

"Zo mevrouw, we zijn er." Zegt Wyatt na enige tijd. Ik kijk naar buiten en naar het schoolterrein en ik wacht tot Wyatt doorrijdt naar eeen van de parkeerplaatsen.
"Waar wacht je op?" Zeg ik terwijl ik hem een plagend duwtje geef.
"Ik ga niet."
Mijn glimlach verdwijnt. "Hoe bedoel je je gaat niet?"
Hij haalt zijn schouders op. "Het heeft geen zin. School is tijdverspilling. Ik snap niet hoe ik dat nog niet eerder door had. De Zwart zijn gebrabbel was wel een grote hint. Enorm!" Probeert hij opfleurend te zeggen.
"Je gaat me niet zeggen dat je één van die sukkels bent die stopt met school!" Zeg ik boos.

"Alsof het jou wat boeit," zegt hij nu koeltjes. Au. Snel wijst hij naar de jongeren op het plein.
"Al deze mensen zouden goud betalen om mij te zien falen." Hij buigt voorover richting mijn deur. De geur van zijn parfum piekt mijn geur vermogen. Onze ogen versleutelen en op dat moment voel ik een raar gevoel in mijn buik. Geen kriebel maar een soort van licht gevoel.

"Laat ze maar denken dat ze winnen," fluistert hij verzonken in zijn gedachten waarna hij de passagiers deur opent en zichzelf terug trekt.

Ik slik, verbroken uit mijn trance. Ik stap de deur uit en wil weg lopen als ik het raampje naar beneden hoor gaan.

"Nog iets." Ik draai me om en kijk Wyatt aan. Waarom kijkt hij zo moeilijk.
"Dankjewel. Voor je hulp." Zijn blik versoepelt en er komt een speelse blik voor in de plaats. "Maar alsjeblieft, geen hulp meer volgende keer. " en met dat gezegd rijdt hij snel weg.
Ik staar naar de auto die de bocht om rijdt. Ben ik nou bedankt en beledigd tegelijkertijd? Kwal.

Snel loop ik naar binnen. Laat school maar weer beginnen.

"Dus dames en heren. Over 6 weken vinden de centrale examens plaats van het hoger onderwijs. Door deze evenementen zullen er die week geen lessen plaats vinden en jullie toets week in week 11 plaats vinden, oftewel, over 5 weken. De examen opdracht is jullie persoonlijk per mail verstuurd. Het is belangrijk dat jullie een boek kiezen die persoonlijk met jou gebonden is. Dit willen we ook terug zien in t verslag!" Zegt mevrouw Bremers.

"Maar mevrouw, wie leest er nou in de zomer?! Of überhaupt?" Vraagt Alex. De klas begint zacht te lachen.

"Het zou je verbazen hoe goed het je zou doen. Zeker in jou geval," zegt mevrouw Bremers met nadruk op 'jou'. Alex' glimlach verdwijnt en de klas lacht hem zachtjes uit. Ik zelf kan de glimlach ook niet verbergen. "Daarnaast vallen de lessen uit morgen en overmorgen! Lekker lang weekend voor jullie dus, ik adviseer jullie vast naar jullie examen opdracht te kijken!"
De bel gaat en de klas loopt het lokaal uit.
Ik stuur Sky een berichtje.

"Waar ben jij?"

Nog geen 5 seconden later komt er een oproep binnen van Sky.
"Hallo?"
"Hey Lieverd! Ik ben bij je moeder thuis?"
"Wat? Hoe ? Huh?"
"Ja ze belde me vanmorgen. Of ik langs kon komen."
"Waarom? Om je nog meer te vernederen. Skyler, sorry."
"Nee nee! Geen zorgen. Ze is eigenlijk best wel lief. Ze zei dat ze gewoon wat geschokt was van het nieuws. "
Ik hoor mijn moeders lach op de achtergrond.
"Oh. Oke. Hou me op de hoogte." En ik verbreek de telefoon oproep. Soms denk ik dat mijn moeder borderline heeft.

Ik kijk rond in de gang tot ik de ogen van Kai ontmoet. Snel draai ik me om, maar het mocht niet baten. Hij is al bijna voor mijn neus.

"Dus. Wij hier en onze geliefdes nergens te bekennen," zegt hij alsof hij een geheim probeert te bewaren. Ik zucht.
"Gewoon vrienden Kai." En ik begin van hem weg te lopen.
"Sky en ik? Ik denk toch eerlijk gezegd dat wij wel.."
Ik blijf abrupt stil staan zodat hij tegen mij aan botst.

"Raven, ik hoop dat ik duidelijk genoeg ben voor je. Blijf uit zijn buurt, hij is niet goed voor je." Hij klinkt dood serieus en zijn blik maakt mij bijna bang. "Beloof het me." Zegt hij terwijl hij in mijn ziel staart.
Ik twijfel en schud uiteindelijk zachtjes mijn hoofd. "Ik kan het niet," fluister ik.
"Dat bedoel ik! Hij pakt je helemaal in. Helemaal geobsedeerd. Denk maar niet dat je de enigste bent hoor. Ik probeer je gewoon te beschermen. "
Boos duw ik hem weg. 'Hou op!'
Hij weet niet waar hij het over heeft?! Wyatt en ik zijn niks meer dan vrienden. Ook al helpt hij met experimenteren. Maar het is voor het goede doel! Kai moet niet denken dat ik een of ander dom meisje ben? Ik kijk rond en zie degene die ik moet hebben pratend met zijn vrienden.

"En even ter info, single ben ik niet!"

Ik loop van hem weg richting de jongen bij de kluisjes. Ik tik hem aan en hij lacht lief.
"Hey Raven hoe.."
Voordat ik het weet kus ik Carter vol op de mond waarna hij me stevig vast pakt en meegaat in de kus.