Lessons from the Badboy

38. Raindrops

We hebben een pizza margerita en een pizza salami spicy besteld van mijn favoriete Italiaan Il Nave. Het zou er binnen 30 minuten moeten zijn.
"Wil je wat drinken?" Vraag ik verlegen. Ik merk dat ik niet helemaal op mijn gemak ben. Op een goede manier. Alsof ik zenuwachtig ben. Wyatt glimlacht vanaf de bank. "Doe maar wat," zegt hij zachtjes. Hij is rustig. Niet zo op zijn hoede en alert als normaal. Het maakt hem bijna schattig.
Ik pak een twee blikjes Redbull uit de koelkast en loop naar de bank en geef er een aan Wyatt. Ik pak het rietje die ik meegenomen had en stop hem in mijn blikje. Wyatt kijkt me met een argwanende blik aan en schudt zijn hoofd.
"Wat?" Vraag ik terwijl ik mijn drinken onderbreek.
"Welke mongool drinkt er nou weer Redbull met een rietje?" Zegt hij licht geïrriteerd. Ik doe moeite om mijn lach in te houden. "Deze mongool," zeg ik vrolijk terwijl ik Netflix verder aan zet. Het is ondertussen al wat donkerder aan het worden.
"Zal ik wat geurkaarsjes aan zetten?" Vraag ik aan Wyatt. Hij krijgt bijna een big smile op zijn gezicht maar verbergt hem net op tijd. "Kijk in je pakketje," zegt hij.
Omg dat pakketje was ik helemaal vergeten. Ik pak het pakketje en vind de kaarsen. Ze hebben de geur van vanille en cherry blossom.
"Hoe wist je dat ik van vanille hou?" Vraag ik terwijl ik de kaarsjes aansteek. Wyatt kijkt me aan met een twinkeling in zijn ogen. Ik lach zachtjes en ga weer naast hem op de bank zittten. Ongemakkelijk kijken we naar de serie. Na een minuut of twintig gaat de deurbel. Ik wil opstaan en naar de deur lopen maar Wyatt is me voor. Hij duwt me zachtjes terug op de bank en grinnikt. "Wyatt ik moet nog betalen laat me er langs," zeg ik terwijl ik mezelf weer omhoog duw. Speels duwt hij me weer op de bank en vervolgens loopt hij verder naar de gang. Ik voel mijn wangen rood worden en ik snap eigenlijk niet waarom. Hij hoeft echt niet voor de pizza's te betalen die ik zelf besteld heb.

De deur gaat dicht en Wyatt komt met een blij gezicht en twee pizza's in de hand terug lopen. Hij komt naast me zitten. "Alsjeblieft vogeltje," zegt hij terwijl hij mijn pizza doos overhandigt. Nonchalant pak ik mijn pizza doos en begin mijn pizzapunt met de bijgelegen knoflooksaus te besmeren. Ik proef de eerste hap en het is zo goed. Nadat ik mijn eerste echte italiaanse pizza gegeten had kon ik niet meer terug. Vanaf toen besefte ik me pas wat voor troep Daminos en New Yerk pizza is. Sindsdien kon ik alleen maar van italiaanse pizza genieten.

"En? Is het lekker?" zeg ik met een volle mond terwijl ik hem met grote ogen aankijk. Hij grinnikt en knikt terwijl hij van zijn pizza geniet. We kijken verder naar de serie waar Wyatt niks van snapt en eten lekker door.

Ik kijk naar buiten en ik zie dat het donker is geworden. Ik krijg een melding binnen.

Zware regenval verwacht binnen 10 minuten.

"Wyatt hoe ben je naar mij gekomen?" Vraag ik. Hij kijkt me onbegrijpelijk aan. "Lopen, hoezo?" "Het gaat zo onweren vandaar. Ik weet niet hoelang je wilde blijven." Hij haalt zijn schouders op. "Een beetje regen is niks." Ik knik en open mijn telefoon. Het blijft zeker tot half 3 hard regenen met kans op zware onweersbuien. "Het zal tot half 2 onweren, als je wilt en het kan kun je wel blijven?" Nadat ik dat gezegd heb krijg ik meteen spijt door de glimlach doordrenkt met eigendunk. "Wie zegt dat ik dat wil?"
"Dan niet," zeg ik. Het is graag of niet hoor. Als hij lekker door de onweer en regen wil lopen moet hij dat doen. Ik ben zijn moeder niet.
Dan hoor ik gelach uit zijn mond komen. Dan besef ik wat voor geïrriteerd gezicht ik opgezet had en mijn armen over elkaar had gedaan.
"Je lijkt net een kind dat zijn zin niet krijgt," zegt Wyatt.
"Niet waar. Je bent gewoon eigenwijs. Maar van mij mag je net zo goed in de regen en onweer lopen hoor. Ik probeerde gewoon aardig te zijn!" Zeg ik.
Wyatt legt zijn hand op de mijne en een gevoel van kalmte stroomt mijn lichaam binnen. Ik kijk op naar hem en ik zie zijn prachtige ogen naar me staren. "Ik weet het. Het was een grapje Raven," zegt hij rustig. Ik voel het bloed naar mijn wangen stromen. Ik weet niet meer wat ik moet zeggen. Het is alsof het geluid uit mijn keel ontsnapt is. Ik kijk naar onze handen en het enige wat ik wil doen is zijn hand vast houden. Ondertussen hoor ik regendruppel op de ramen vallen.
Ik kijk naar hem op en ik zie het verlangen in zijn ogen. Verlangd hij naar me? Of verlangt hij naar de aandacht van me?
Hij strekt zijn hand en legt hem op mijn wang. Zijn gezicht staat in een soort tweestrijd. Alsof hij aan het beslissen is wat hij moet doen. De warmte van zijn handen overspoeld me met een gevoel dat ik slechts bij een persoon eerder gehad heb. Carter. Ergens zou ik me schuldig moeten voelen, maar dat doe ik niet. Alsof Wyatt alle schaamte en verdriet wegneemt.
Zijn andere hand verstrengeld zich in de mijne en hij trekt me naar zich toe.
Ik voel de warmte van zijn lichaam mijn koude lichaam binnendringen. Kippenvel springt op mijn huid. Onze gezichten zijn slechts een paar centimeter van elkaar verwijderd.
"Het spijt me," mompelt Wyatt. Dan drukt hij teder zijn lippen op de mijne. Hij pakt me vast en tilt me op zijn schoot. Ik open mijn lippen voorzichtig en ik pak de achterkant van zijn hoofd vast ter ondersteuning. Het voelt zo goed. Onze tongen raken verstrengeld en mijn verlangen naar hem wordt alleen maar groter. Zijn handen trekken voorzichtig aan mijn haar waardoor ik mijn hoofd naar achteren buig. Hij plant kusjes in mijn nek en begint voorzichtig in mijn nek te zuigen. Een kreun ontsnapt uit mijn mond. Mijn hele lichaam begint te tintelen. "Wyatt," zeg ik zachtjes terwijl ik zijn haren op zijn achterhoofd stevig vast hou.
Hij laat mijn haar los en kijkt me aan. Het enige wat ik waarneem zijn zijn ogen en het geluid van de regendruppels op de ramen en de harde wind die tegen de muren duwt.

Ja ja. EINDELIJK heb ik een nieuw hoofdstuk voor jullie. Ik hoop dat jullie er net zo van genieten als ik.