وابی سابی

پیوست یک

مفهوم ومعنی وابی سابی:

هکتور گارسیا در کتاب ایکیگای خود می گوید: وابی سابی مفهومی ژاپنی است که زودگذر بودن زیبایی، تغییر پذیر بودن و ناکامل بودن طبیعت و ذات دنیای اطراف اشاره میکند.
او می گوید: به جای پیدا کردن زیبایی ها در چیزهای کامل ، باید به دنبال زیبایی در چیزهای ناقص و ناکامل باشیم.
به همین دلیل است که ژاپنی ها برای چیزهایی مثل یک فنجان یا بشقاب ترک دار یا غیر معمول ارزش قائل میشوند.

فلسفه وابی سابی به ما میگوید که برای لذت بردن از زندگی نباید منتظر کامل شدن و بی نقص بودن آن باشیم، چرا که جهان زودگذرتر از آن است که بتوانیم خیلی از شرایط را دوباره ببینیم .
نقص ها و ایرادات خودمان و محیط اطرافمان را بپذیریم و از کمبودها ناراضی نباشیم و سعی کنیم هر چیزی را همانگونه که هست دوست داشته باشیم و لذت بردن را به شرط کامل بودن موکول نکنیم.

مایک استورم می‌گوید که وابی سابی در مورد پذیرش خودتان و ساختن چیزی است که در حال حاضر در زندگی دارید. او می‌نویسد:

پذیرش وابی سابی به همان اندازه آسان (یا به همان سختی) است که خودتان را درک کنید و بپذیرید. هر چه که هستید با خودتان مهربان باشید و از تلاش بیش از حد برای بازسازی خودتان و تبدیل شدن به یک موجود بی نقص دست بردارید.

امروزه، قدردانی از چیزهایی که داریم، افرادی که دوستشان داریم، و تجربیاتی که ما از زندگی خود داریم در حال بی ارزش شدن هستند.

وابی سابی یک انبار ارزشمند از خرد را نشان می‌دهد که آرامش، هماهنگی، زیبایی و نقص را حفظ می‌کند و می‌تواند انعطاف‌پذیری شما را در مواجهه با مادی‌گرایی افزایش دهد.
به عبارت ساده تر ، وابی سابی به شما اجازه می دهد خودتان باشید.
خودتان را به همراه تمام نقص هایتان در آغوش بگیرید.

ارین نیمی لنهورست در کتاب کوچکی از ساده زیستی ژاپنی می گوید:
گذر زمان؛ رشد، پوسیدگی، مرگ و قدردانی از نظم طبیعی وقایع نیز بخش مهمی از وابی سابی است. یافتن رضایت، ذهن آگاهی و قدردانی از همه اینها به عنوان عنصر اصلی وابی سابی و به عنوان یک مفهوم و ذهنیت در آن قرار دارد. این روشی است برای زندگی و درک دنیای اطرافمان.
بخشی از این فلسفه مربوط به درکی است که ژاپنی ها همراه با زندگی در مکانی مملو از زمین لرزه، سونامی و سایر بلایای طبیعی بدست آورده اند.
کاملن ساده، یاد می گیرید که رها کنید.

نکته اصلی این است که بپذیریم چیزهای مهمی هستند که ما بر آن ها کنترلی نداریم ، همچون گذشت زمان و زودگذر بودن جهان اطرافمان.
وابی سابی به ما می آموزد این لحظه فقط همین حالا وجود دارد و دوباره نخواهد آمد پس بهتر است که از ناکامل بودن به عنوان فرصتی برای رشد، لذت ببریم.

************

مومیایی: