When Love and Hate Collide [Completed]

Chapter 26: Just Her Attention

ARANYA

Magkasama kaming bumalik ni Cal sa taas para sana ipagpatuloy ang pagtambay ngunit bigla na namin nasalubong ang lahat na pababa na rin.

"10 mins before the bell. We have to go back now." Agad na bungad sa akin ni Seth bago ako hinila palapit sa kanya at nakaakbay na gumiya sa akin sa daan kung saan lahat ng mga estudyante ay nakatingin sa amin at kanya-kanyang nagbubulungan.

"Yan ba yong intruder? Yang babaeng yan? Bakit nakaakbay sa kanya si President?"

"Hindi pa ba obvious? Malalandi ang mga nasa Mendel at siya ang reyna. Nagawa niyang ahasin si Pres at ang kapal pa ng mukhang gumawa ng paraan para makapasok dito."

"So needy and desperate!"

"I know!"

Hindi tuloy ako makatingin sa mga tao kaya't napayuko na lamang ako sa sobrang kahihiyan. Ramdam kong nanunubig na ang mga mata ko pero pinilit kong pigilan ang pag-iyak. How can they judge me like that? Bakit kung makapagsalita sila ay parang alam nila kung anong buong kuwento? They have no idea what I'm going through right now!

Hindi ko ginusto ang lahat ng ito. Nagbunga lang ang pagpili ko ng landas na hindi ako sigurado. Hindi ko nilandi si Seth. Siya pa nga mismo ang lumapit sa akin at inalok akong ihatid pauwi. My conscience is clear and I did nothing wrong.

I was planning to keep my head low but then I felt a hand trying to tilt my head up and then I saw Seth showing his warm personality by trying to look concerned, "Don't you ever look down. I am the king of this place and you're my girl. You should be holding your head up high and show them that don't give a damn about what they say." Paalala nito bago binitawan ang baba ko habang patuloy kaming naglalakad.

I maintained my head up as I listen to people's judgements as they fill my head with insults and hurtful words. But just like what Seth said, I should show them that I don't give a damn. And so I did.

***

Pagkatapos ng klase namin sa Arts ay nagsi-walaan muli ang mga kaklase kong lalaki at gumawa ng kanya-kanyang gulo tulad ng lagi nilang ginagawa everytime na matatapos ang isang subject. Ako naman ay nagmamasid na lamang dahil kaninang umaga pa lang ay na-lowbat ko na ang cellphone ni Cal sa sobrang paglalaro.

Napapa-igik pa rin ako kapag nakikita kong may naghahampasan ng upuan pero ngayon ay may nagtutulakan na habang nakatayo sa teacher's table. Hindi basta tulakan kundi marahas na tulakan na may kasama pang sapakan para mahulog ang kalaban.

"Y'all get the hell out of that table or I will rip all of your faces off!"

Agad naman na nagbabaan ang mga kaklase namin nang kagalitan ito ni Seth at kahit ang mga naghahampasan ng upuan sa harap namin ay napatigil din. Now everyone is not making scenes anymore but they are still loud and throwing crumpled papers at each other.

Balak ko sanang matulog na lang ng bigla kong naalala na hindi ko pa nakakain ang cupcake na binili ni Cal kanina kaya't kinuha ko ito mula sa bag at binuksan ang box.

The cupcake bread is chocolate but the icing is a mixture of blue and white shade. At dahil wasak na ang icing ay nakakalat ang heart sprinkles nito at ang iba ay nakadikit mismo sa takip ng karton. There are two cupcakes in it so I took one and then I turned to Cal who's just staring on the board.

Nabigla ito nang kinalabit ko siya at napatingin sa cupcake na iniabot ko, "Here. Thanks again for saving me."

Cal looked at me like he can't believe I was giving him a cupcake. His eyes are a bit widen and his mouth is also a bit open. Napatingin ito sa cupcake then sa akin bago tinanggap iyon.