Just Cousin

Chapter Fourteen

(i'm sorry for late updates :)

CHAPTER 14

While thinking deeply, I let waters to roamed into my whole body. Kaya mabilis rin akong natapos maligo.

Lumabas ako sa banyo nang nakatuwalya. Nabigla ako nang makita si Clyde sa kama habang nakadapa.

“Good lord!” i scream beneath my breath. He scare me! Akala ko kung sinong tao na ang natutulog sa kama ko.

Dali-dali akong tumalikod at nagmamadaling kumuha ng damit sa kabinet. Thank goodness, he's sleeping!

Nagbihis ako ng pajama at pinarisan ng pambahay na t-shirt. Wala itong kamalay-malay na nakalabas na ako kaya nilapitan ko nalang.

I took a deep breath as I stared at his face. Ang himbing ng tulog nya. Kaya naisipan kong hindi na nalamang ito gisingin.

Ang sumunod na ginawa ko ay hindi ko na maintindihan.

I walk towards the switch and turn off the light. Leaving the little light from the bathroom, I sneak through my bed and leaned beside him.

Ang lakas ng tibok ng puso ko habang dahan dahan ang bawat galaw. Kinuha ko ang kumot sa paanan at binalot ang aming katawan.

Dahil siguro naramdaman nito ang paggalaw ko ay bigla na lang itong yumapos sa bewang ko at niyakap ako. Pigil ang hininga ko nang tumama ang mainit nitong hininga sa noo ko. I can't even move thinking that I could wake him up.

Dumaan ang isang malakas na kidlat at kasunod niyon ang pagkulog. Dahil sa takot ay napayakap na rin ako pabalik dito.

First, i was hesitate but in the next minute and without any words, I rested my head in front of his chest comfortably. I closed my eyes as I let myself to embrace him back. And right there and then, I found my piece and happiness.

“Goodnight, cousin.”

Kinabukasan, dahan dahan kong binuksan ang aking mata. Napangiti ako nang mapagtantong ganuon pa rin ang posisyon naming dalawa. Ngunit ang pinagkaiba ay ang mas malapit naming mukha sa isa't-isa.

I gulp.

Unti unting bumilis ang tibok ng puso ko. Tinitigan ko ang mukha nito at hindi ko alam kung bakit may nag-uudyok saking ilapit ang mukha dito.

Mabilis akong nag-iwas ng tingin. Hindi pa rin ako gumagalaw kahit gusto ko ng gumawa ng maliit na espasyo sa pagitan naming dalawa. Baka kasi hindi ko na naman maintindihan ang ginagawa ng sarili ko at mahalikan pa sya.

Ilang inch na lamang ang layo naming dalawa kaya kahit kinakabahan may ay nanatili akong tahimik at pinili na lamang na titigan ang maamo nyang mukha.

Habang ginagawa iyon ay sya ring pintig ng tibok ng puso ko. This is fucking awkward but I don't know what to do this time.

Should I wake him now? Or should I stayed still until he'll wake up?

Well, I choose the later.

Naghintay ako ng ilang minuto at malaya na tinitigan ang nakapikit nitong mga mata at nag-uudyok na mga labi. Even when he still in a deep sleep, he still looks handsome. Effortlessly handsome.