picture // minsung (1972)

10

Jisung birkaç dakika sonra demesine rağmen üstünden 2 saat geçmişti. Minho'nun bahçesine baktığında kimsecikler yoktu.

Bu sefer tam enerjisini toplayıp kapıyı çaldı.

Minho kapıyı açtığında Jisung, onun suratından çok üzgün ve halsiz olduğunu anlayabiliyordu. "M-merhaba efendim."
"Oh, sen geçen ki çocuksun. Sorun ne?"

Jisung hırkasından fotoğrafı çıkardı. "Bu sanırım sizin."
"B-bu..." Fotoğrafı hızla elinden aldı. "B-bunu nerden buldun! Sende ne işi var!?" Gözleri doldu. "Anne, baba..."

Minho duygu karmaşası içindeydi. Sinir, mutluluk, üzgünlük vede kin. Jisung'un bu fotoğrafı ondan sakladığını düşünüyordu. "E-efendim ben bu f-"
"Evimden git!"
"A-ama beni bir dinleyin-"
"Sana git dedim!" Kapıyı yüzüne çarptı.

Jisung'un kalbi kırılmıştı, ilk defa yüzüne kapı çarpılmıyordu fakat bu sefer ki bam başka hissettirmişti.

"Tanrım ne yaptım ben, fotoğrafı ona daha erken vermeliydim..." Gözleri dolmuştu, ağlıyordu.

Evden uzaklaşırken Chan ile karşılaştı. "Jisung?" Jisung yüzünü kapattı ve koşarak gitti. "Ah hadi ama. Umarım Minho düşündüğüm şeyi yapmadı."

Eve girdi ve piyanosunun sandalyesinde oturan Minho'nun yanına gitti. "YA!" Fotoğrafın yanlarını sıkarak ağlıyordu. "Minho!" Piyano'nun kapağını sertçe kapatıp elini üstüne koydu ve dikkati kendine çekti.

"Sen ne yaptın!? Jisungu ağlarken gördüm!"
"J-jisung?"
"Sana fotoğrafı veren!"
"Bir şey yapmadım!"
"O sana fotoğrafı geri verdi!"
"Haftalar sonra ama! Onu benden sakladı!"

"Onu senden saklamadı! Günlerdir evden çıkmadığın için seni görememiş ve erkenden verememiş! Eğer o, fotoğrafı bulmasaydı şuan elinde tutuyor bile olamazdın! Kibarca davranıp sana getirdi ve sen ona teşekkür edecegine böyle mi davrandın!"
"Bütün suçlu ben miyim şuanda Chan!"
"Evet! Istediğin gibi insanları kırıp bok muamelesi yapamazsın!"

Kapıyı çarparak evden çıktı.

Al işte, en güvendiği kişiyi kaybetmişti.