picture // minsung (1972)

11

selfharm (kendine zarar verme) sahnesi vardir, etkilenenler gecebilir.

Minho günlerdir tek başındaydı. Ara sıra Jisung yine gelmişti özür dilemek için ama kapıyı açmamıştı.

Chan harici bütün arkadaşlarıda geliyordu ama hiç kimseyi içeri almıyordu.

Bahçesinin, evinden bahçeye çıkan ve evinin kapısını, bütün kapıları kitlemişti. Pencereleri ve perdeleride kapatmıştı.

Evet, arkadaşları onun için çok fazla endişeleniyordu. Minho intihara meyilliydi çünkü.

"Chan haklıydı, insanları sadece kırıp onlara insan muamelesi yapmıyorum." Başını tuşlara yasladı.

"Jisung denilen çocuk... onuda çok kırmış olmalıyım."

"Ona teşekkür etmek yerine azarladım... Üstüne üstlük kapıyı yüzüne çarptım." Çok suçlu hissediyordu... çooook.

"Özür dilesem kabul eder mi?" Güldü kendi kendine. "Saçmalık, beni affetmez. Yüzüne kapıyı çarptım, bağırdım, dediği şeyi bile dinlemedim." Fotoğrafı çıkarıp baktı. "Anne, ne yapmam gerekiyor?"

Piyanoyu çalmaya başladı, çalarken bir şarkı mırıldanıyordu. "Ne yapmam gerekiyor? Ne yapmam gerekiyor...?" Yüzüde yoktu özür dilemek için.

Piyanosunun üzerindeki bardağına viski doldurup içti. Ağlamaya başladı. "En yakın arkadaşım, onu bile kaybettim. Eminim şuan da benden nefret ediyordur."

Ne olacaktı bu Zavvallı Minho'nun hâli? Her gün üzgündü. Günde en az 5 kere intihar etmeyi düşünüyordu. "Kimseye yararım yok, sevdiğim kişileri kaybediyorum."

Fotoğrafı saksıya yaslayıp annesiyle babasına baktı. "Anne, baba, orası nasıl bir yer? Ölürsem yanınıza gelebilir miyim?" Sarhoştu. Çok fazla içmişti. Yanakları alkolden, gözleri ağlamaktan kızarmıştı.

Viski ile dolu bardağı yere fırlatıp kırdı. Ahşap zemine viski yayılırken keskin bir parça aldı.

Kolunu piyanosunun üstüne koydu ve camı bileklerine yaklaştırdı. "Böyle olması daha iyi olacak." Gülümseyerek kesti. Diğer bileğinide kesti.