picture // minsung (1972)

18

Chan Minho'nun evine gelmişti. Genel de hep böyleydi, arkadaşlarından en önce o gelirdi.

"Minho, bir sorun mu var? Günlerdir sadece boşluğa bakıyorsun, bana anlatabilirsin." Minho Chana döndü. "Sanırım Jisung'dan hoşlanıyorum."
"N-ne?"
"Yoğun bakımdayken bir rüya gördüm, oda benden hoşlandığını söylüyordu fakat rüya olamayacak kadar gerçekçiydi."

"Nasıl bir rüyaydı?"
"Kendimi görebiliyordum. Yataktaydım. Sanki ruhum çıkmışta bedenime bakıyordum. Jisung hastanede olduğumuzu söylüyordu fakat sadece odada hastane yatağı vardı her yer karanlıktı odayı beyaz karanfiller aydınlatıyordu. Daha sonra Jisung parlak tozlarla oluşan bir kapıdan içeri girdi. Benden özür diledi ve aşkını itiraf etti. Ağlıyordu. Ayrıca beyaz tişörtü kanla kaplıydı."
"Bunda bir terslik var, bir rüyayı bu kadar detayına hatırlayamazsın." Chan düşünmeye başladı.

"Ya rüya değilse?"
"Nasıl?"
"Astral seyahat gibi düşün."
"Ama Jisung'un benden hoşlanma gibi bir durumu yok."
"Jisung'un ağladığını söyledin, o gün odadan çıktığındada ağlıyordu ayrıca üstünün kanlı olduğunuda söyledin. O gün seni ambulansa taşırken üstü kana bulanmıştı. Sen uyanana kadar hastanede kanlı tişörtle kaldı." Bir süre bibirlerine baktılar.

"Hayır Chan olamaz."
"Ya! Neden olmasın!?"

"Sen Jisungdan ne zamandan beri hoşlanıyorsun?"
"Hastaneden çıktığımda rüyalarımda Jisungu gördüm. Hepsi aynı tarzdaydı. Cenneteymişiz gibi hissettiriyordu. Daha sonra onunla olan rüyalarımı ve Jisungu düşündüğümde..." Elini kalbine koydu. "...burda bir şeyler hissediyorum."

Chan sırıttı. "Yaaaa~ Demek aşık oldun he?" Minho utancından başını yere eğdi. "Biliyordum."
"Neyi?"
"Başından beri olacağınızı." Çocuklar bahçeye girdiğinde Minho, işaret parmağını dudağının üzerine koyup susmasını söyledi.