Running On Empty

𝟏𝟗.

𝐑𝐔𝐍𝐍𝐈𝐍𝐆 𝐎𝐍 𝐄𝐌𝐏𝐓𝐘.
𝐏𝐀𝐆𝐄 𝐍𝐈𝐍𝐄𝐓𝐄𝐄𝐍.
↞ 𝐉𝐀𝐃𝐄↠

Είχαμε φτάσει στην Πέμπτη, κι εγώ μετρούσα αντίστροφα τις μέρες για το κλείσιμο το σχολείων. Η αλήθεια είναι ότι είχα ξεπεράσει τον εαυτό μου στο πρώτο τετράμηνο. Διάβαζα υπερβολικά πολύ, και σε συνδυασμό με τις ώρες στη δουλειά ήμουν απίστευτα κουρασμένη. Είχα ανάγκη δύο εβδομάδες χαλάρωσης. Τα απανωτά διαγωνίσματα σχεδόν κόντευαν να ολοκληρωθούν, όμως είχε μείνει ακόμη ένα διαγώνισμα ισπανικών, βιολογίας, άλγεβρας και φυσικής. Ήταν μια περίοδος γεμάτη άγχος και πίεση. Αμφέβαλλα για το αν τελικά θα μπορούσα να ανταπεξέλθω. Κι αυτό που με ξεπερνούσε ήταν το ότι παρόλο που ήμουν θεωρητική κατεύθυνση και τα μαθήματα στα οποία όφειλα να ήμουν καλή ήταν συγκεκριμένα, εξακολουθούσα να αγχώνομαι για τα δευτερεύοντα όπως η φυσική και η άλγεβρα, για να μην χαλάσω τη βαθμολογία μου.

Το άγχος μου ήταν απλά ανεξέλεγκτο. Είχα δοκιμάσει σχεδόν τα πάντα, αλλά τίποτα δεν ήταν αρκετό για να πάρει αυτό το βάρος από πάνω μου. Μετρούσα μέχρι το χίλια κοιτώντας το ταβάνι, έκανα εισπνοές και εκπνοές, κατέγραφα σε ένα κομμάτι χαρτί τις σκέψεις που τριγύριζαν μια αγχώδη κατάσταση, και πολλές άλλες τεχνικές οι οποίες τελικά δεν έκαναν τίποτα. Έσπαγα το κεφάλι μου, όμως όλα φάνταζαν μάταια. Ήταν αυτός ο πόνος σαν γροθιά στο στομάχι, αυτή η αίσθηση λιποθυμίας ενώ περίμενα τον καθηγητή με τα διαγωνίσματα, το τρέμουλο στα χέρια μου, η ανάσα μου που χάνονταν στη μέση του λαιμού μου. Πονούσα. Χρειαζόμουν επειγόντως βοήθεια.

Βρισκόμασταν στην τελευταία ώρα της ημέρας, και μαζί με τη Winona τακτοποιούσαμε τα βιβλία στη βιβλιοθήκη του σχολείου ως μέρος της εθελοντικής εργασίας μας. Εγώ είχα ανεβεί σε μια σκάλα για να φτάσω τα ψηλότερα ράφια, ενώ εκείνη ξεσκόνιζε όσο καλύτερα μπορούσε. Παρόλο που η αλλαγή της δεν ήταν εξωπραγματική η ραγδαία, έδειχνε έναν άλλο εαυτό. Όχι μόνο είχε μερικές μέρες να καπνίσει, αλλά έρχονταν νωρίς στη στάση, χαιρετούσε ευγενικά τους καθηγητές, έκανε κάθε μέρα τα μαθήματά της και μέναμε μαζί για διάφορες μικροδουλειές στο σχολείο. Πίστευα ότι εάν συνέχιζε έτσι μέχρι το τέλος της χρονιάς θα περνούσε σίγουρα στο πανεπιστήμιο ψυχολογίας που ονειρεύονταν. Ωστόσο, δεν ήθελα να λέω μεγάλα λόγια. Ένας άνθρωπος που έφευγε τόσο εύκολα από τις κακές του συνήθειες θα μπορούσε με την ίδια ευκολία να ξαναεπιστρέψει.