Running On Empty

𝟐𝟖.

𝐑𝐔𝐍𝐍𝐈𝐍𝐆 𝐎𝐍 𝐄𝐌𝐏𝐓𝐘.
𝐏𝐀𝐆𝐄 𝐓𝐖𝐄𝐍𝐓𝐘-𝐄𝐈𝐆𝐇𝐓.
↞ 𝐉𝐀𝐃𝐄↠

25 Δεκεμβρίου, 1987 .
Aberdeen, Seattle.

Γαλήνη.

Μόνο έτσι μπορούσα να χαρακτηρίσω το συναίσθημα που με περιέβαλλε. Μία απαράμιλλη γαλήνη που ηρεμούσε όλα τα νεύρα του σώματός μου, διατηρούσε το μυαλό μου σε μία κατάσταση απόλυτης νιρβάνας, και μου επέτρεπε να αναπνεύσω όπως παλιά. Τότε που δεν είχα έγνοιες, άγχος ή πίεση. Είχα καιρό να αισθανθώ έτσι και οφείλω να ομολογήσω ότι η αίσθηση ήταν μοναδική. Το κρεβάτι μου φάνταζε πιο ζεστό από κάθε άλλη φορά, με αποτέλεσμα να αδυνατώ να απομακρυνθώ από κοντά του. Έτριψα τα μάτια μου, και πήρα μια βαθιά ανάσα γεμίζοντας τους πνεύμονές μου με οξυγόνο. Κοίταξα το λευκό ταβάνι, και οι ακτίνες του ηλίου που εισέρχονταν από το παράθυρο δίπλα μου δημιουργούσαν την εντύπωση ότι βρισκόμουν κάπου μαγικά.

Ηρεμία, λευκό, πληρότητα.

Μήπως είχα πεθάνει;

«Καλά Χριστούγεννα!»κι εκεί που πίστευα ότι τα είχα καταφέρει, η πόρτα του δωματίου μου άνοιξε με έναν εκκωφαντικό ήχο και μέσα εισέβαλε μια ενθουσιασμένη Kat η οποία έτρεξε με φόρα κατά πάνω μου. Έπεσε με δύναμη στο κρεβάτι και σκαρφάλωσε πάνω μου, ταρακουνώντας με όπως έκανε κάθε Χριστουγεννιάτικο πρωινό.

«Καλημέρα.»ψέλλισα και άφησα ένα χασμουρητό καθώς οι φωνές της αδερφής μου ήταν υπερβολικές για το αγουροξυπνημένο μυαλό μου.

«Τι καλημέρα μωρή; Είναι Χριστούγεννα, το καταλαβαίνεις; Χρι-στού-γεν-να! Έλα, σήκω και πάμε κάτω. Η μαμά μας έχει ετοιμάσει κάτι πολύ ωραίο.»συνέχισε να με ταρακουνάει και χαμογέλασα στο παιδί που έβγαινε στην επιφάνεια όταν ενθουσιάζονταν με αυτά τα μικρά πράγματα. Κοκκίνιζαν τα μάγουλά της, γυάλιζαν τα μάτια της, κι άφηνε σε κοινή θέα εκείνο το χαμόγελο που έκρυβε χιλιάδες όνειρα και επιθυμίες. Ήταν η δεκαπεντάχρονη Kat που αγαπούσα όσο τίποτε άλλο.

«Να μαντέψω. Είσαι ξύπνια από τις δώδεκα.»κουνήθηκα ελαφρώς κι εκείνη έπιασε το μήνυμα να φύγει από πάνω μου και να με αφήσει να σηκωθώ. Έκατσα καθιστή, και φόρεσα τα γυαλιά μυωπίας μου για να μπορώ πλέον να βλέπω καθαρά.

«Εμ, εννοείται; Jade δεν υπάρχει καλύτερη γιορτή από τα Χριστούγεννα. Απορώ πως δεν ενθουσιάζεσαι όσο κι εγώ. Γλυκά, φαγητό, κλειστά σχολεία, χιόνι, γιορτινή διακόσμηση, η αλλαγή του χρόνου που πλησιάζει, είναι όλα τόσο όμορφα.»είπε και κοίταξε έξω από το παράθυρο σχεδόν συγκινημένη.