Running On Empty

𝟐𝟔.

𝐑𝐔𝐍𝐍𝐈𝐍𝐆 𝐎𝐍 𝐄𝐌𝐏𝐓𝐘.
𝐏𝐀𝐆𝐄 𝐓𝐖𝐄𝐍𝐓𝐘-𝐒𝐈𝐗.
↞ 𝐑𝐈𝐕𝐄𝐑 ↠

Εκείνο το πρωινό νομίζω πως δεν θα το ξεχάσω ποτέ μου. Ο τρόπος που έχει αποτυπωθεί με τόση ακρίβεια και λεπτομέρεια στη μνήμη μου, με κάνει να θέλω να το αφηγούμαι ξανά και ξανά. Ήταν από εκείνα τα πρωινά που ξυπνάς, κοιτάς για μερικά δευτερόλεπτα το ταβάνι, έπειτα στέκεσαι καθιστός, συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις καμία απολύτως υποχρέωση ή δουλειά για όλη την ημέρα, και μπορείς να απολαύσεις την υπέροχη αίσθηση της ελευθερίας. Έτσι ακριβώς ένιωθα κι εγώ.

Από τη στιγμή που άνοιξα τα μάτια μου αισθάνθηκα να τυφλώνομαι από το έντονο φως που προέρχονταν από το παράθυρο στα αριστερά μου. Έτριψα τα μάτια μου και έκατσα καθιστός  στηρίζοντας τους αγκώνες μου στο κρύο μάρμαρο για να παρατηρήσω τον ουρανό. Μέχρι κι εκείνος φαίνονταν ενθουσιασμένος καθώς είχε επιτέλους σταματήσει η βροχή και ήταν καθαρός από κάθε γκρίζο σύννεφο παρόλο που ο ήλιος δεν ήταν ακόμη ορατός. Το βλέμμα μου κατευθύνθηκε προς το παράθυρό της, και χαμογέλασα στη σκέψη ότι θα κοιμόταν γαλήνια. Δίχως το άγχος του πρωινού ξυπνήματος για το σχολείο. Θα ήταν τυλιγμένη στα ζεστά σκεπάσματα, με την ηρεμία αποτυπωμένη στο αγγελικό της πρόσωπό, κάνοντας όνειρα για ένα καλύτερο μέλλον. Έτσι το είχα φανταστεί εγώ, τουλάχιστον. Η κουρτίνα της ήταν κλειστή και δεν μπορούσα να δω τίποτα, παρόλα αυτά, την είχα παρακολουθήσει αρκετές φορές για να έχω πλέον μάθει επακριβώς το δωμάτιό της.

Το προαίσθημά μου μου έλεγε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Την τελευταία φορά που την είχα αντικρίσει έδειχνε άκρως αναστατωμένη και πανικόβλητη, κι ενώ περίμενα ότι θα την έβλεπα στα διαλείμματα για να μιλήσουμε, μαθαίνω από τη Winona ότι πήρε άδεια για να φύγει από το σχολείο επειδή δεν αισθάνονταν πολύ καλά. Επιπλέον, πέρασα από το Sonic Boom και δεν βρίσκονταν ούτε εκεί. Οι κουρτίνες της ήταν κλειστές, δεν είχα δει την μητέρα ή την αδερφή της, επομένως ήταν φυσικό επακόλουθο να κάνω διάφορα άσχημα σενάρια με το μυαλό μου. Ήλπιζα μόνο ότι θα την έβλεπα σε εκείνο το βραδινό πάρτυ που ετοίμαζε η Bella McDonald, καθώς μου είχε πει η Winona ότι θα πήγαιναν μαζί.

Μου έλειπε. Είχα συνηθίσει τόσο πολύ την παρουσία της, το άρωμά της, την βραχνή φωνή της κάθε φορά που μιλούσε στην τάξη. Μπορώ να πω ότι ήμουν εθισμένος μαζί της. Τόσο πολύ, που μερικές μέρες ή ώρες μακριά της με έκαναν να αισθάνομαι μοναχικά και παράξενα. Είχαμε έρθει κοντά μέσα στους τέσσερις μήνες γνωριμίας μας. Τέσσερις μήνες γεμάτοι υπονοούμενα, πειράγματα, βλέμματα, διαλόγους, σιωπές, με το να φτάνουμε στο σημείο να έχουμε φιληθεί. Δεν ήξερα τι ακριβώς ήμασταν. Γνώριζα όμως καλά μέσα μου ότι νοιαζόμουνα πραγματικά για την Jade. Ακόμη κι αν έπρεπε να κρύβομαι από τον ίδιο μου τον πατέρα για να είναι εκείνη ήσυχη.